Μαρίνα Μνίσεκ
| Μαρίνα Μνίσεκ | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1588[1][2][3] Murovane |
| Θάνατος | 24 Δεκεμβρίου 1614 Kolomna Kremlin |
| Χώρα πολιτογράφησης | Πολωνική-Λιθουανική Κοινοπολιτεία |
| Θρησκεία | Καθολικισμός |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Πολωνικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | αντιβασίλισσα |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Δημήτριος Β΄ της Ρωσίας False Dmitry II |
| Τέκνα | Tsarevich Ivan Dmitriyevich |
| Γονείς | Γέζι Μνίσεχ και Jadviga Tarlo-Mniszech |
| Αδέλφια | Franciszek Bernard Mniszech Stanislas Boniface Mniszech Urszula Mniszchówna |
| Οικογένεια | House of Mniszech |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | αντιβασιλιάς |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Η Μαρίνα Μνίσεκ (Marina Mniszech, επίσης γνωστή στη ρωσική παράδοση ως Μαρίνκα η Μάγισσα[4]) (1588 - 24 Δεκεμβρίου 1614) ήταν Πολωνή ευγενής και πολέμαρχος που έγινε Τσαρίτσα της Ρωσίας κατά την Εποχή των Αναστατώσεων.
Εγκαταστάθηκε βίαια με τον σύζυγό της, Ψευδοδημήτριο Α', στο ρωσικό θρόνο από τον βασιλιά της Πολωνίας Σιγισμούνδο Γ'. Ως ευσεβής καθολική, η Μαρίνα ήλπιζε να μετατρέψει τον πληθυσμό της Ρωσίας σε καθολικό και ακολούθησε την εντολή του Σίγκισμουντ να διαδώσει τον τρόμο και να εξαλείψει την αντιπολίτευση προκειμένου να δημιουργήσει ένα κράτος μαριονέτα.
Η δολοφονία του συζύγου της χρησιμοποιήθηκε ως δικαιολογία από την Πολωνία για να εισβάλει στη Ρωσία το 1609.
Ζωή
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η Μνίσεκ ήταν κόρη της Γιάντβιγκα Τάρλο και του Πολωνού Βοεβόδα -Κυβερνήτη του Σαντομίερζ Τζέρζι Μίτσεκ - ένας από τους διοργανωτές των Δημήτρηδων, που υποκινήθηκαν από την εμφάνιση ενός άνδρα που ισχυριζόταν ότι ήταν ο γιος του Ιβάν του Τρομερού. Ο γάμος της Μαρίνας Μνίσεκ με τον ψεύτικο Ντμίτρι Α' ΄έδωσε την ευκαιρία στους Πολωνούς μεγιστάνες να ελέγξουν τον προστατευόμενο τους. Η Μνίσεκ γνώρισε τον Ψευδοδημήτρη γύρω στο 1604 ή το 1605, στο δικαστήριο ενός από τους μεγιστάνες της Κοινοπολιτείας και συμφώνησε να τον παντρευτεί. Σε αντάλλαγμα για το χέρι της, ο Ντμίτρι της υποσχέθηκε τις πόλεις Πσκοφ και Νόβγκοροντ και στον πατέρα το Σμόλενσκ και τη Σεβέρια. Αφού ο Ντμίτρι κατέλαβε τη Μόσχα τον Ιούνιο του 1605, το Νοέμβριο έστειλε μία διπλωματική αποστολή στην Πολωνία, ζητώντας το χέρι της Μαρίνας και πρότεινε μια στρατιωτική συμμαχία για να νικήσει την Οθωμανική Αυτοκρατορία.
Τσαρίτσα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η πρώτη γαμήλια τελετή, που πραγματοποιήθηκε το Νοέμβριο του 1605 από τον Επίσκοπο της Κρακοβίας, Καρδινάλιο Μπερναρντ Μακιέζοφσκι πραγματοποιήθηκε περ προκούρα στην Κρακοβία, στο παλάτι Μοντελούπι και παρευρέθηκε ο ίδιος ο Πολωνός βασιλιάς Σιγισμούνδος Γ', καθώς και εκατοντάδες υψηλού επιπέδου μέλη της αριστοκρατίας και ξένοι επισκέπτες. Ο Ντμίτρι εκπροσωπήθηκε από τον Μουσκόβι απεσταλμένο του, τον Αφανάσι Βλάσιεφ. Στη συνέχεια, η Μαρίνα πήγε με τον πατέρα της και μία ακολουθία περίπου 4.000 ανθρώπων στη Μόσχα. Στις αρχές Μαΐου 1606, η Μαρίνα μπήκε στη Μόσχα με μία θριαμβευτική παρέλαση και στις 8 Μαΐου στέφθηκε στο Ουσπένσκι Σόμπορ όταν ο Πατριάρχης Ιγνάτιος επιβεβαίωσε το γάμο τους και έβαλε το στέμμα των Ρουρικίδων στο κεφάλι της. Δεν είναι γνωστό αν η Μαρίνα βαπτίστηκε από Καθολική σε Ορθόδοξη. Φορούσε ένα πολωνικό νυφικό και ο Ντμίτρι φορούσε την πανοπλία ενός Πολωνού Χούσαρ.
Ωστόσο, η Μαρίνα δεν βασίλευσε πολύ. Το πρωί της 17ης Μαΐου 1606, περίπου δύο εβδομάδες μετά το γάμο, συνωμότες εναντιώθηκαν στον Ντμίτρι και στην στενή πολιτική συνεργασία του με την Πολωνία εισέβαλαν στο Κρεμλίνο. Ο Ντμίτρι προσπάθησε να φύγει μέσα από ένα παράθυρο αλλά έσπασε το πόδι του κατά την πτώση. Ένας από τους συνωμότες τον πυροβόλησε και τον σκότωσε επί τόπου. Αρχικά το σώμα εκτέθηκε, στη συνέχεια αποτεφρώθηκε και οι στάχτες πυροδοτήθηκαν από ένα κανόνι προς την Πολωνία. Η βασιλεία του Ντμίτρι διήρκεσε μόλις δέκα μήνες. Ο Βασίλι Σούισκι, τον οποίο ο Ντμίτρι είχε συγχωρήσει νωρίτερα για συνωμοσία εναντίον του, πήρε τη θέση του ως Τσάρος. Αυτό το πραξικόπημα προκάλεσε χιλιάδες θανάτους, συμπεριλαμβανομένων πολλών από την πολωνική συνοδεία. Η Μαρίνα και ο Τζέρζι Μιντσέζε φυλακίστηκαν. Ωστόσο, η ιστορία του Ψευδοδημήτρη μόλις είχε ξεκινήσει.
Μετέπειτα ζωή
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Μετά το θάνατο του Ψευδοδημήτρη Α', η Μαρίνα Μνίσεκ γλύτωσε τη ζωή της - αφού είχε απορρίψει τον βασιλικό τίτλο της - και εστάλη πίσω στην Πολωνία τον Ιούλιο του 1608.[5] Ωστόσο, ο πατέρας της Γέργζυ Μνίσεκ δεν εγκατέλειψε το σχέδιό του να γίνει πεθερός του Τσάρου. Εξόριστος στο Γιαροσλάβλ, αναζήτησε έναν τρόπο να ξανακερδίσει την καλή του θέση. Με τη βοήθειά του, η Μαρίνα εμφανίστηκε στο Τούσινο, όπου θα παντρευόταν κρυφά έναν άλλο απατεώνα Ψευδοδημήτρη Β', αφού υποτίθεται ότι τον αναγνώρισε ως σύζυγό της. Ο Πολωνός Χετμάνος Στάνισλαβ Ζολκιέφσκι έγραψε στα απομνημονεύματά του ότι τα μόνα δύο κοινά πράγματα που είχαν ο Ψευδοδημήτρης Α΄ και Β΄ ήταν ότι «ήταν και οι άνθρωποι και οι σφετεριστές». Ο Ψευδοδημήτρης Β' σκοτώθηκε τον Δεκέμβριο του 1610
Στη συνέχεια, η Μαρίνα Μνίσκ βρήκε προστάτη στο πρόσωπο του Αταμάνου Ιβάν Ζαρούτσκυ, ο οποίος θα προσπαθούσε να υποστηρίξει τον διορισμό του γιου της Ιβάν (γεννημένος τον Ιανουάριο του 1611) για το ρωσικό θρόνο. Οι κυνήγοί του ονόμασαν τον γιο της Μαρίνας Μνίσεκ «Ιβάν Ντμίτριγιεβιτς» (κυριολεκτικά ο Ιβάν, γιος του Ντμίτρι), ωστόσο, ο Πατριάρχης Ερμογένης αργότερα θα τον ονομάσει τον «απόγονο του αντάρτη/εγκληματία». Το καλοκαίρι του 1613, αφού έχασαν τους υποστηρικτές τους, οι Μνίσεκ και Ζαρούτσκυ κατέφυγαν στο Αστραχάν, αλλά με την εκλογή του Μιχαήλ Ρομανώφ ως τσάρου, οι πολίτες του Αστραχάν ήθελαν τον σφετεριστή και την οικογένειά του να φύγουν από την πόλη τους. Το 1614, μία εξέγερση των κατοίκων της πόλης στόχευε αποκλειστικά στη σύλληψη της οικογένειας. Κατέφυγαν στις στέπες, για να ξεφύγουν. Κοντά στον ποταμό Ουράλη τον Μάιο του 1614, αφού δεν κατάφεραν να συγκεντρώσουν υποστήριξη για μία εξέγερση των Κοζάκων, συνελήφθησαν από τους Κοζάκους και παραδόθηκαν στον νέο Τσάρο τον επόμενο μήνα.
Ο Ιβάν Ζαρούτσκι και ο μικρός γιος της Μνίσεκ εκτελέστηκαν το 1614. Η Μαρίνα Μνίσεκ πέθανε στη φυλακή λίγο αργότερα.[6] Σύμφωνα με ορισμένες πηγές βρέθηκε στραγγαλισμένη.
Ο θρύλος «Η μάγισσα»
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Όταν ο τρίχρονος γιος της Μαρίνας, ο Τσαρέβιτς Ιβάν Ντμιτριέβιτς, απαγχονίστηκε δημόσια, η Μαρίνα - σύμφωνα με τον Ρώσο πρεσβευτή στην πολωνική βασιλική αυλή - «πέθανε από λαχτάρα για τη δική της μοίρα». Σύμφωνα με άλλες πηγές, είτε κρεμάστηκε είτε πνίγηκε.
Ένας δημοφιλής μύθος λέει ότι η Μνίσεκ, μία ισχυρή μάγισσα, έβαλε κατάρα στη δυναστεία Ρομάνοφ λόγω της εκτέλεσης του γιου της από τον νέο Τσάρο Μιχαήλ και τον πατέρα του, τον Πατριάρχη Φιλάρετο της Μόσχας. Το σώμα του αγοριού αφέθηκε να κρεμόταν κοντά στην Πύλη του Σέρπουκοφ για μήνες. Η Μαρίνα είπε: «Καταραμένοι! Στο Μοναστήρι του Ιπατίεφ που ξεκινήσατε, στο Σπίτι του Ιπατίεφ θα τελειώσετε! Ξεκινήσατε με το θάνατο ενός τσαρέβιτς, θα τελειώσετε με το θάνατο ενός τσαρέβιτς!». Έτσι, σύμφωνα με το μύθο, η βάρβαρη[7] δολοφονία του Τσάρου Νικολάου Β΄ και της οικογένειάς του, συμπεριλαμβανομένου του δωδεκάχρονου γιου του, του τσαρέβιτς, ήταν η εκδίκηση της Μαρίνας της Μάγισσας για τη βάρβαρη δημόσια εκτέλεση του γιου της Τσαρέβιτς.[8][9]
Δείτε επίσης
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. 122543939. Ανακτήθηκε στις 15 Οκτωβρίου 2015.
- ↑ 2,0 2,1 British Museum person-institution thesaurus. 211441. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 3,0 3,1 CONOR.BG. 9693541.
- ↑ Ivanits, Linda J. (1992). Russian folk belief (στα Πολωνικά). M.E. Sharpe. σελ. 88. ISBN 0-87332-889-2.
- ↑ «Renegades, rebels and rogues under the Tsars». Choice Reviews Online 41 (8): 41–4829-41-4829. 2004-04-01. doi:. ISSN 0009-4978.
- ↑ Heretz, Leonid (2008), «The sectarians: dualism and secret history», Russia on the Eve of Modernity (Cambridge University Press): 76–101, doi:, ISBN 978-0-511-49717-9
- ↑ «Putin's Russia and the ghost of the Romanovs». The Economist official YouTube channel. 17 Ιουλίου 2018. Ανακτήθηκε στις 24 Νοεμβρίου 2018.
- ↑ «Горелова Л. Е. Памятники русской медицинской письменности // Русский медицинский журнал. — 14.02.2000. — Т.8. — № 5» [' Gorelova L.E. Monuments of Russian medical writing]. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Ιανουαρίου 2017.
- ↑ «Проклятие Марины Мнишек: сказ о лжецарице, русском пире и русском бунте» [The Curse by Marina Mnishek: A Tale of the False Queen, Russian Feast and Russian Rebellion] (στα Ρωσικά). 29 Ιουνίου 2018. Ανακτήθηκε στις 24 Νοεμβρίου 2019.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Maryna Mniszchówna - caryca Rosji (στα πολωνικά)