Μαρκ Σοουόλτερ | |
---|---|
![]() | |
Όνομα στη μητρική γλώσσα | Mark R. Showalter (Αγγλικά) |
Γέννηση | 5 Δεκεμβρίου 1957 Abington Township |
Υπηκοότητα | Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής |
Σπουδές | Πανεπιστήμιο Κορνέλ και Κολέγιο Όμπερλιν |
Επιστημονική σταδιοδρομία | |
Ιδιότητα | αστρονόμος και ερευνητής |
δεδομένα ( ) |
Ο Μαρκ Σοουόλτερ (αγγλικά: Mark R. Showalter, γεννημένος στις 5 Δεκεμβρίου 1957) είναι Αμερικανός αστρονόμος και ανώτερος ερευνητής του Ινστιτούτου ΣΕΤΙ.[1] Ανακάλυψε έξι δορυφόρους και τρεις πλανητικούς δακτυλίους. Είναι ο κύριος ερευνητής του Πλανητικού Συστήματος Δεδομένων της NASA, συν-ερευνητής στην αποστολή Κασσίνι-Χόιχενς στον Κρόνο και συνεργάζεται στενά με την αποστολή New Horizons στον Πλούτωνα.[2]
Ο Σοουόλτερ γεννήθηκε στο Άμπινγκτον της Πενσυλβάνιας. Του άρεσε να παίζει με παιχνίδια με θέμα την επιστήμη όταν ήταν παιδί, και αργότερα ως έφηβος καθάριζε κήπους για να αγοράσει ένα τηλεσκόπιο στο γυμνάσιο. Έλαβε Bachelor of Arts στη φυσική και στα μαθηματικά από το κολέγιο Όμπερλιν το 1979. Αρχικά ήταν αναποφάσιστος να ακολουθήσει μια καριέρα στην αστρονομία μετά την προπτυχιακή του εκπαίδευση, αλλά αποφάσισε αφού είδε τις εικόνες του Δία που στάλθηκαν πίσω στη Γη από το Βόγιατζερ 2.[3]
Ο Σοουόλτερ έλαβε, το 1982, το Μάστερ του στην αστρονομία στο Πανεπιστήμιο Κορνέλ και το 1985 το διδακτορικό του στο Κορνέλ.[3][4] Η διατριβή του αφορούσε το σύστημα δακτυλίων του Δία, στο οποίο ανακάλυψε τους αμυδρούς εξωτερικούς δακτυλίους του Δία.[5]
Το 1990, χρησιμοποιώντας δεδομένα δέκα ετών από την αποστολή Βόγιατζερ, ο Σοουόλτερ ανακάλυψε τον Πάνα, το δέκατο όγδοο και πιο εσωτερικό δορυφόρο του Κρόνου. Περιφέρεται σε τροχιά, μέσα στο χάσμα, και διατηρεί ανοιχτό το χάσμα Ένκε στους δακτυλίους του Κρόνου.[6][7]
Το 2003, ο Σοουόλτερ και ο Jack J. Lissauer ανακάλυψαν δύο νέους δορυφόρους του Ουρανού (Μαμπ και Κιούπιντ) σε εικόνες του διαστημικού τηλεσκοπίου Χαμπλ.[7][8] Το 2006, ανακοίνωσαν την ανακάλυψη δύο πολύ αμυδρών δακτυλίων, των δακτυλίων μ και ν, με τα ίδια δεδομένα.[9][10]
Το 2010, ο Σοουόλτερ ανακάλυψε ότι οι σπειροειδείς κάθετες αυλακώσεις στους δακτυλίους του Δία προκλήθηκαν από την πρόσκρουση του κομήτη Σουμέηκερ-Λέβυ 9 τον Ιούλιο του 1994. Ένα δεύτερο μικρότερο σύνολο αυλακώσεων φαίνεται να είναι σύμφωνο με μια άγνωστη πρόσκρουση στις αρχές του 1990. Ο ίδιος και οι συνεργάτες του βρήκαν επίσης παρόμοια σπειροειδή μοτίβα στον Δακτύλιο Δ του Κρόνου.[11][12][13][14]
Ο Σοουόλτερ βοήθησε την ομάδα του New Horizons στον προσδιορισμό των κινδύνων που θα συναντούσε το διαστημόπλοιο καθώς πετούσε κοντά στον Πλούτωνα. Μια αναζήτηση για αμυδρά δαχτυλίδια σκόνης του Πλούτωνα χρησιμοποιώντας το διαστημικό τηλεσκόπιο Χαμπλ το 2011 οδήγησε στην ανακάλυψη του τέταρτου δορυφόρου, Κέρβερου.[7][15] Δουλεύοντας με την ομάδα του New Horizons, ο Σοουόλτερ βρήκε τον πέμπτο δορυφόρο Στύγα τον Ιούλιο του 2012.[16][17]
Στις 15 Ιουλίου 2013, μια ομάδα αστρονόμων με επικεφαλής τον Σοουόλτερ ανακάλυψε έναν μέχρι πρότινος άγνωστο δέκατο τέταρτο δορυφόρο του Ποσειδώνα σε εικόνες που λήφθηκαν από το διαστημικό τηλεσκόπιο Χαμπλ από το 2004 έως το 2009. Ανώνυμος εκείνη την εποχή, ο Ιππόκαμπος πιστεύεται ότι είχε διάμετρο περίπου 34,8 χιλιόμετρα.[18]
Ο Σοουόλτερ ήταν ο αποδέκτης του Βραβείου Χάρολντ Μασούρσκι για την αξιόλογη υπηρεσία στην Πλανητική Επιστήμη το 2021.[19]
Ο αστεροειδής 18499 Σοουόλτερ που διασχίζει τον Άρη πήρε το όνομά του από τον Σοουόλτερ.
|
![]() |
Αυτό το λήμμα σχετικά με έναν Αστρονόμο χρειάζεται επέκταση. Μπορείτε να βοηθήσετε την Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το. |