Μπελίντα Καρλάιλ

Μπελίντα Καρλάιλ
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Belinda Jo Carlisle (Αγγλικά)
ΓέννησηΜπελίντα Τζο Κουρζέσκι Καρλάιλ
17 Αυγούστου 1958 (1958-08-17) (66 ετών)
Χόλιγουντ, Λος Άντζελες, Καλιφόρνια, ΗΠΑ
Χώρα πολιτογράφησηςΗνωμένες Πολιτείες Αμερικής
ΣπουδέςNewbury Park High School[1]
Ιδιότητατραγουδιστής
Εν ενεργεία1979 - σήμερα
ΣύζυγοςΜόργκαν Μέισον (από 1986)
ΤέκναJames Duke Mason
Όργαναφωνή
Είδος τέχνηςροκ και new wave
ΙστοσελίδαΕπίσημος ιστότοπος
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π • σ • ε )

Η Μπελίντα Τζο Κουρζέσκι Καρλάιλ (Belinda Jo Carlisle, 17 Αυγούστου 1958), γνωστότερη ως Μπελίντα Καρλάιλ, είναι Αμερικανίδα τραγουδίστρια. Στην τριαντάχρονη καριέρα της η Καρλάιλ είχε δύο μεγάλες επιτυχίες. Πρώτα το 1981 ως frontwoman του πενταμελούς γυναικείου συγκροτήματος The Go-Go's (το πρώτο θηλυκού γένους με μέλη που έγραφαν τα δικά τους τραγούδια και έπαιζαν μόνες τους μουσικά όργανα στην ιστορία της μουσικής[2]) με τον πανκ ποπ δίσκο Beauty And The Beat που έφτασε στο νούμερο 1 του αμερικάνικου Billboard, καθώς και το 1987 με το δίσκο της ως σόλο καλλιτέχνιδα Heaven On Earth και το σινγκλ Heaven Is a Place on Earth που έγινε παγκόσμια επιτυχία και νούμερο 1 σε Αμερική κι Ευρώπη. Η Καρλάιλ τον Ιούνιο του 2010 κυκλοφόρησε την αυτοβιογραφία της Lips Unsealed που έγινε μπεστ σέλερ και απέσπασε θετικές κριτικές[3].

Επιτυχία με το συγκρότημα The Go-Go's

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Καρλάιλ μαζί με τη Τζέιν Γουίντλιν δημιούργησε το 1978 το συγκρότημα Go-Go's το οποίο έμελλε να γίνει ένα απ'τα θρυλικότερα αμερικάνικα γυναικεία γκρουπς όλων των εποχών, καθώς αποτέλεσε το πρώτο γυναικείο συγκρότημα που κατάφερε να φτάσει την κορυφή του Billboard. Χρόνια αργότερα το περιοδικό Rolling Stone κατέταξε το ντεμπούτο των Go-Go's στους 500 καλύτερους δίσκους όλων των εποχών. Το συγκρότημα έκανε πωλήσεις άνω των 7 εκατομμυρίων παγκοσμίως[4]. Μετά από 3 επιτυχημένους δίσκους και πολλές καταχρήσεις το συγκρότημα διαλύθηκε το 1985 κι η Καρλάιλ έθεσε ως στόχο την σόλο καριέρα. Πρώτα όμως έπρεπε να αποβάλλει τις βλαβερές συνήθειες που είχε αποκτήσει παράλληλα με την επιτυχία του γκρουπ. Το αλκοόλ και τα ναρκωτικά την είχαν κάνει να χάσει την επαφή με την πραγματικότητα.

Σόλο Καριέρα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1986, μια ανανεωμένη Καρλάιλ κυκλοφόρησε τον πρώτο της προσωπικό δίσκο Belinda. Η αλλαγή ήταν γενική τόσο στην εμφάνιση της, όσο και στην επιλογή υλικού για το δίσκο. Η άλλοτε παχουλή τραγουδίστρια εμφανίστηκε αδυνατισμένη και όμορφη όσο ποτέ, ενώ για τη νέα της δουλειά είχε αφαιρέσει το σκληρό ήχο των Go-Go's και το αποτέλεσμα ήταν ένας αξιοπρεπής δίσκος κιθαριστικής ποπ. Το πρώτο σινγκλ Mad About You σκαρφάλωσε στο #3 του Billboard, αλλά δεν κατάφερε να'χει ανάλογη επιτυχία και στην Ευρώπη, ακολούθησαν τα σινγκλ Ι Feel The Magic, Band Of Gold και Since You've Gone.

Η παγκόσμια επιτυχία ήρθε όμως το 1987 με τον πλατινένιο δίσκο Heaven On Earth και το single Heaven Is a Place on Earth που πήγε στο #1 σε Αμερική, Μ. Βρετανία και σε πολλές άλλες χώρες. Ακολούθησαν άλλα τέσσερα σινγκλ, το I Get Weak έφτασε στο #2 του Billboard και #10 στην Αγγλία καθώς και τα Circle In The Sand (US #7, UK #4) και I Feel Free (US #88)(διασκευή του ομώνυμου κομματιού των Cream του Έρικ Κλάπτον).

Το Runaway Horses του 1989 συνέχισε την επιτυχία του Heaven On Earth κι έβγαλε 6 singles. To πρώτο single Leave A Light On, στο οποίο συμμετέχει με κιθαριστικό σόλο ο Τζωρτζ Χάρισον των Beatles, έφτασε στο #11 του Billboard και στο #4 στην Αγγλία. Από τα σινγκλ που ακολούθησαν αξιοσημείωτα είναι το La Luna (UK #36), το (We Want) The Same Thing (UK #6) και το Summer Rain (US #30, UK #3).

To 1991 η Καρλάιλ επέστρεψε με το Live Your Life Be Free ένας δίσκος με τον οποίο έγινε κατανοητό ότι η έλλειψη προώθησης της τραγουδίστριας απ'την εταιρία της στην Αμερική είχε σαν αποτέλεσμα να πέσουν δραματικά οι πωλήσεις της. Στην Ευρώπη η επιτυχία συνεχίστηκε με το πρώτο και ομώνυμο με το δίσκο σινγκλ Live Your Life Be Free που έφτασε στο νούμερο 12 της αγγλικής λίστας επιτυχιών. Το άλμπουμ αυτό έβγαλε άλλα 4 singles τα Do You Feel Like I Feel?, Half The World, I Plead Insanity και Little Black Book.

To 1993 η Καρλάιλ άλλαξε ρότα με ένα δίσκο με πιο σκληρό ήχο, με τον οποίο επέστρεψε στις ροκ της ρίζες. To Real όμως ξένισε το κοινό της και παρά την επιτυχία του πρώτου σινγκλ (It's Too Real) Big Scary Animal (UK #12), δεν πούλησε ικανοποιητικά. Ο δίσκος έβγαλε άλλο ένα σινγκλ το Lay Down Your Arms. Εκείνη την περίοδο η Καρλάιλ απέκτησε ένα γιό και την επόμενη χρονιά μετά το σεισμό του Νόρθριτζ, η τραγουδίστρια έφυγε με την οικογένειά της απ'το Λος Άντζελες για να εγκατασταθεί στη γαλλική επαρχία όπου ζει μέχρι και σήμερα.

Το 1996 η τραγουδίστρια επέστρεψε με άλλον ένα επιτυχημένο και πιο ώριμο δίσκο το A Woman And A Man, ο οποίος έβγαλε 4 σινγκλ εκ των οποίων τα δύο In Too Deep και Always Breaking My Heart μπήκαν στο top 10 της Μ. Βρετανίας και πολλών ευρωπαϊκών χωρών. Ακολούθησε το Love In the Key of C που έφτασε στο #20 στη Μεγάλη Βρετανία και το California στο οποίο συμμετέχει ο Μπράιαν Γουίλσον των Beach Boys ήταν το τέταρτο σινγκλ και πήγε στο #31 στην Αγγλία. Λόγω της επιτυχίας του A Woman And A Man στην Ευρώπη, ο δίσκος κυκλοφόρησε το 1997 και στην Αμερική, χωρίς να κάνει ιδιαίτερη επιτυχία. Το 1997, επίσης, η Μπελίντα Καρλάιλ ηχογράφησε μία εκδοχή του τραγουδιού "Δε Θα Το Πω" στην ταινία "Ηρακλής: Πέρα από το μύθο" της Ντίσνεϊ. Το τραγούδι δεν μπήκε στην Αμερικάνικη εκδοχή της ταινίας, αλλά μπήκε σε μερικές Ευρωπαϊκές αντί για το τραγούδι "A Star Is Born", όπως η Σουηδική, η Φινλανδική, η Ρώσικη και η Ισλανδική. Για κάποιο λόγο, η Σουηδική εκδοχή του DVD έχει το "A Star Is Born".

Από το 1997 και μετά η Καρλάιλ ασχολήθηκε κυρίως με την επανένωση των Go-Go's, ενώ έκανε γυμνή φωτογράφηση στο Playboy[5]. Επί σειρά 10 ετών δεν κυκλοφόρησε καινούργιο υλικό, μέχρι και το 2007, δέκα χρόνια περίπου μετά τον 6ο της δίσκο. Τη χρονιά εκείνη κυκλοφόρησε το γαλλόφωνο "Voila" ένα δίσκο γεμάτο διασκευές θρυλικών Γάλλων τραγουδιστών όπως Εντίτ Πιάφ, Σερζ Γκενσμπούργκ και Ζακ Μπρελ. Ο δίσκος λατρεύτηκε απ'τους κριτικούς οι οποίοι την θεώρησαν την πιο ώριμή της δουλεία. Στο δίσκο αυτό συμμετείχαν ο Μπράιαν Ίνο και η Νατάσα Άτλας.

Στις 11 Αυγούστου 2011, έλαβε, ως μέλος των Go-Go's, αστέρι στη Λεωφόρο της Δόξας στο Χόλυγουντ.

Προσωπική ζωή

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Καρλάιλ είναι παντρεμένη από το 1986 με το γιο του ηθοποιού Τζέιμς Μέισον, Μόργκαν κι έχουν ένα γιο τον Τζέιμς Ντιουκ Μέισον.

Προβλήματα υγείας

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κατά τα αρχικά στάδια της θητείας της στους Go-Go's, η Καρλάιλ ανέπτυξε έναν σοβαρό εθισμό στην κοκαΐνη και το αλκοόλ που διήρκεσε 30 χρόνια.[6] Ταυτόχρονα, είχε αναπτύξει μια διατροφική διαταραχή που όπως είπε προήλθε από σχόλια των μέσων ενημέρωσης σχετικά με την εμφάνισή της. Η υπερβολική χρήση κοκαΐνης την βοήθησε να κρατήσει το βάρος της χαμηλά. Επιπλέον, η Καρλάιλ παραδέχτηκε ότι χρησιμοποιούσε τακτικά LSD και άλλα ναρκωτικά τόσο ως έφηβη όσο και ως ενήλικη. Σε μια συνέντευξη του 2017, είπε στον Guardian ότι δεν μπορούσε να πιστέψει ότι [δεν ήταν] νεκρή.[7]

Το 2005, στο αποκορύφωμα της κατάχρησης ναρκωτικών, η Καρλάιλ πέρασε τρεις ημέρες απομονωμένη σε ένα δωμάτιο ξενοδοχείου στο Λονδίνο καταναλώνοντας κοκαΐνη.[8] Κάποια στιγμή, θυμήθηκε ότι κοιτούσε τον εαυτό της στον καθρέφτη και ανησύχησε που «δεν είδε φως ούτε ψυχή» στα μάτια της. Κάθισα στο δωμάτιό μου και έπαιρνα[κοκαΐνη] όλο το βράδυ. Ανάμεσα στις γραμμές [κοκαΐνης] κάπνιζα τσιγάρα, έπαιζα παιχνίδια στο φορητό υπολογιστή μου και περπατούσα στο δωμάτιο. Πρέπει να κάπνισα δέκα πακέτα τσιγάρα σε δύο ημέρες.[8]

Την τρίτη ημέρα, η Καρλάιλ είπε ότι είδε ένα όραμα να βρίσκεται νεκρή σε ένα ξενοδοχείο, συνοδευόμενη από μια ακουστική ψευδαίσθηση στην οποία μια δυνατή φωνή την είπε: Θα πεθάνεις εδώ αν συνεχίσεις έτσι.[9] Το περιστατικό παρακίνησε την Καρλάιλ να αναζητήσει νηφαλιότητα και ανέφερε ότι είναι νηφάλια από το 2005.[9]

Το 2014 δήλωσε στην αυστραλιανή εφημερίδα The Sydney Morning Herald: Δεν καπνίζω πια, δεν πίνω πια και δεν κάνω πια χρήση ναρκωτικών. Βρήκα ότι έκλεισα τα 40 [το 1998] ένα πραγματικό πέρασμα στον χρόνο για μένα.[10]

Άλμπουμ

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στούντιο Άλμπουμ

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Με το συγκρότημα Go-Go's

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Beauty and the Beat (1981)
  • Vacation (1982)
  • Talk Show (1984)
  • God Bless the Go-Go's (2001)

Σόλο

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Belinda (1986)
  • Heaven on Earth (1987)
  • Runaway Horses (1989)
  • Live Your Life Be Free (1991)
  • Real (1993)
  • A Woman and a Man (1996)
  • Voilà

Ανθολογίες με το συγκρότημα Go-Go's

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Greatest (1990)
  • Return to the Valley of the Go-Go's (1994)
  • VH1 Behind the Music: Go-Go's Collection (2000)

Ανθολογίες

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • The Best of Belinda - Volume 1 (1992)
  • A Place on Earth - The Greatest Hits (1999)
  • The collection (2002)

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ Ανακτήθηκε στις 4  Μαρτίου 2021.
  2. ↑ «Press Release: Lips Unsealed by Belinda Carlisle « Crown Publishing». Crownpublishing.com. 1 Ιουνίου 2010. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Νοεμβρίου 2010. Ανακτήθηκε στις 27 Νοεμβρίου 2010. 
  3. ↑ «Hardcover Nonfiction». The New York Times. 2010-06-20. http://www.nytimes.com/2010/06/20/books/bestseller/besthardnonfiction.html?ref=bestseller. 
  4. ↑ Belinda Carlisle. «Belinda Carlisle Pictures, News, Gossip & Rumours». AskMen.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Οκτωβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 27 Νοεμβρίου 2010. 
  5. ↑ Gimenes, Erika (21 Μαΐου 2001). «Belinda Carlisle: Playboy pinup». Hollywood.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Ιανουαρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 4 Σεπτεμβρίου 2009. 
  6. ↑ Carlisle 2011, σελίδες 108, 125, 138.
  7. ↑ Huntman, Ruth (12 Αυγούστου 2017). «Belinda Carlisle: 'After three decades of cocaine use, I can't believe I'm not dead'». The Guardian. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Σεπτεμβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 20 Σεπτεμβρίου 2017. 
  8. ↑ 8,0 8,1 Carlisle 2011, σελ. 232.
  9. ↑ 9,0 9,1 «The Terrifying Warning That Helped Pull Belinda Carlisle Out Of Addiction». The Huffington Post. 31 Μαρτίου 2015. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Σεπτεμβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 20 Σεπτεμβρίου 2017. 
  10. ↑ «Allez-allez - a Go-Go decides to turn French». The Sydney Morning Herald. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις September 24, 2015. https://web.archive.org/web/20150924201113/http://www.smh.com.au/news/music/allezallez--a-gogo-decides-to-turn-french/2007/03/04/1172943266564.html?page=2. Ανακτήθηκε στις September 27, 2014. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]