Μπενζαμέν Γκοντάρ

Μπενζαμέν Γκοντάρ
Φωτογραφία του Γκοντάρ από το 1878
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Benjamin Godard (Γαλλικά)
Γέννηση18  Αυγούστου 1849[1][2][3]
Παρίσι[4][5]
Θάνατος10  Ιανουαρίου 1895[1][2][6]
Κάννες[7][5]
Αιτία θανάτουφυματίωση
Συνθήκες θανάτουφυσικά αίτια
Χώρα πολιτογράφησηςΓαλλία
ΣπουδέςΚονσερβατόριο του Παρισιού
Ιδιότητασυνθέτης και βιολίστας[5]
ΑδέλφιαMagdeleine Godard
Amédée Godard[8]
Κίνημακλασική μουσική
Όργαναβιολί
Είδος τέχνηςόπερα
Καλλιτεχνικά ρεύματακλασική μουσική
Σημαντικά έργαJocelyn
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π • σ • ε )

Ο Μπενζαμέν Λουί Πολ Γκοντάρ (Benjamin Louis Paul Godard, Παρίσι 18 Αυγούστου 1849 – Κάννες 10 Ιανουαρίου 1895) ήταν Γάλλος συνθέτης και βιολονίστας του ύστερου ρομαντισμού.

Βιογραφικά στοιχεία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Γκοντάρ γεννήθηκε στο Παρίσι το 1849 από γονείς εβραϊκής καταγωγής. Εισήλθε στο Ωδείο του Παρισιού, το 1863, όπου σπούδασε με τον Ναπολεόν Ρεμπέ (Napoléon Henri Reber) (αρμονία) και τον Ανρί Βιετάν (βιολί),[9] συνοδεύοντας τον δεύτερο, δύο φορές σε ταξίδια του στη Γερμανία. Αγωνίστηκε για το περίφημο «Βραβείο της Ρώμης» (Prix de Rome) χωρίς επιτυχία, το 1866 και το 1867. Το 1876, το έργο του Ρομαντικό Κοντσέρτο για βιολί και ορχήστρα εκτελέστηκε στα «Λαϊκά Κοντσέρτα (Concerts Populaires), ενώ στο πλαίσιο αυτών των συναυλιών παρουσιάστηκαν και άλλα μεγάλα έργα του. Πάντως, το 1878, ο Γκοντάρ ήταν ο συν-νικητής (μαζί με τον Τιοντόρ Ντιμπουά, Théodore Dubois) του «Βραβείου της Πόλης των Παρισίων» (Prix de la Ville de Paris).[10] Η νικητήρια σύνθεσή του με τίτλο Le Tasse, παραμένει ένα από τα πιο σημαντικά έργα του.[11]

Από τότε, μέχρι τον θάνατό του, ο Γκοντάρ έγραψε πολλά έργα. Σε αυτά περιλαμβάνονται οκτώ όπερες, μεταξύ των οποίων η Ζοσλίν (Jocelyn, Παρίσι 1888), όπου ακούγεται το Νανούρισμα (Berceuse), ίσως η πιο γνωστή του σύνθεση.[9] Έγινε καθηγητής στο Ωδείο του Παρισιού, το 1887 και, το 1889, τιμήθηκε με το παράσημο του Τάγματος της Λεγεώνας της Τιμής. Πέθανε νωρίς, το 1895, από φυματίωση σε ηλικία 45 ετών και ενταφιάστηκε στο παρισινό προάστιο Ταβερνί.

Μουσική και μουσικολογικά στοιχεία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Γκοντάρ συνέθεσε όπερες, έργα για ορχήστρα, κοντσέρτα για πιάνο και βιολί, μουσική δωματίου, καθώς και περισσότερα από εκατό τραγούδια.[10] Επειδή η παραγωγικότητά του ήταν μεγάλη, οι συνθέσεις του είναι, κατά κάποιο τρόπο, άνισες. Αντίθετα, υπήρξε καλύτερος σε έργα μικροτέρων διαστάσεων, ιδιαίτερα στα τραγούδια του. Στυλιστικά ήταν αντίθετος, τόσο στη μουσική του Βάγκνερ όσο και στον αντισημιτισμό του. Το μουσικό ύφος του πλησιάζει περισσότερο εκείνο των Μέντελσον και Σούμαν.[11]

Κυριότερα έργα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Όπερες

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Οι Γουέλφοι (1880-2)
  • Ζοσλίν (1888)
  • Δάντης (1890)
  • Η Καντινιέρα, κωμική όπερα (1893)

Ορχήστρα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Ποιητικές Σκηνές (1879)
  • Συμφωνία-μπαλέτο (1881)
  • Γοτθική συμφωνία (1883)
  • Συμφωνία της Ανατολής (1884)
  • Μυθική συμφωνία (1886)
  • Σουίτα Παλαιών και Μοντέρνων Χορών

Κοντσερτάντε

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Ρομαντικό κοντσέρτο, για βιολί και ορχήστρα (1876)
  • Κοντσέρτο για πιάνο Νο. 1 (1875-6)
  • Κοντσέρτο για πιάνο Νο. 2 (1893)
  • Στον Ανοικτό Αέρα, για βιολί και ορχήστρα (1893)
  • Περσική Φαντασία, για πιάνο και ορχήστρα (1894)
Ο Μπενζαμέν Γκοντάρ το 1882

Μουσική δωματίου

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Συμφωνικό ντουέτο, για 2 πιάνα
  • Aubade, για βιολί και βιολοντσέλο (1874)
  • Τρία κουαρτέτα εγχόρδων
  • Τέσσερις σονάτες για βιολί και πιάνο
  • Σονάτα για βιολοντσέλο και πιάνο (1887)
  • Δύο τρίο με πιάνο

Πιάνο

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • 3 Ποιητικά Αποσπάσματα (1873)
  • Φανταστική σονάτα (1877)
  • Ελεγεία (1877)
  • Μποεμιέν (1877)
  • Αρτιστικές σπουδές (1878-9)
  • Παραμύθι (1880)
  • Οι Παγοδρόμοι (1891)
  • Εντυπώσεις από την Εξοχή (1892)
  • Σπουδές (1893)

Επίσης, βαρκαρόλες, νυκτερινά, βαλς, κομμάτια (morceaux), μαζούρκες, κ.ά.

Φωνή

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Le Tasse, για σολίστες, χορωδία και ορχήστρα (1877)
  • À la Franche-Comté, για ανδρική χορωδία (1879)
  • Άρτεμις, παλαιό ποίημα για σολίστες, χορωδία και ορχήστρα

Επίσης, πολλά τραγούδια -πάνω από 100- για φωνή και πιάνο

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,0 1,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 4  Μαΐου 2014.
  2. ↑ 2,0 2,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 12465667h. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  3. ↑ (Γαλλικά) Βάση δεδομένων Léonore. Υπουργείο Πολιτισμού της Γαλλίας. LH//1158/15. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  4. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 16  Δεκεμβρίου 2014.
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 Ιστορικό Αρχείο Ρικόρντι. 1529. Ανακτήθηκε στις 3  Δεκεμβρίου 2020.
  6. ↑ «Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά) biography/Benjamin-Godard. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  7. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 1  Ιανουαρίου 2015.
  8. ↑ Βιβλιοθήκη του Κογκρέσου. no2020078995. Ανακτήθηκε στις 5  Ιανουαρίου 2021.
  9. ↑ 9,0 9,1 ΠΛΜ
  10. ↑ 10,0 10,1 Blom, 279
  11. ↑ 11,0 11,1 https://en.wikisource.org/wiki/1911_Encyclop%C3%A6dia_Britannica/Godard,_Benjamin_Louis_Paul

Βιβλιογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • «Λεξικό Μουσικής και Μουσικών» (Dictionary of Music and Musicians) του George Grove, D. C. L (Oxford, 1880)
  • Baker’s biographical dictionary of musicians, on line
  • Rob. Eitner, Biographisch-bibliographisches Quellen-LexiKon, on line
  • Kennedy, Michael Λεξικό Μουσικής της Οξφόρδης (Oxford University Press Αθήνα: Γιαλλέλης, 1989) ISBN 960-85226-1-7
  • Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς Μπριτάνικα (ΠΛΜ), έκδοση 1996, τόμος 18, σ. 127
  • Enciclopedia Bompiani-Musica, Milano (εκδ. ΑΛΚΥΩΝ, 1985)
  • Enciclopedia Treccani, on line
  • Eric Blom, The New Everyman Dictionary of Music (Grove Weidenfeld, N. York, 1988)