Νικόλαος Στράτος

Νικόλαος Στράτος

Πρωθυπουργός της Ελλάδας
Περίοδος
3 Μαΐου 1922 – 9 Μαΐου 1922
ΠρωθυπουργόςΚυβέρνηση Νικολάου Στράτου 1922
Πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων
Περίοδος
24 Ιανουαρίου 1911 – 7 Ιουλίου 1911
ΠρωθυπουργόςΚυβέρνηση Ελευθερίου Βενιζέλου 1910
ΠροκάτοχοςΚωνσταντίνος Έσλιν
ΔιάδοχοςΙωάννης Τσιριμώκος
Υπουργός Εσωτερικών
Περίοδος
7 Ιουλίου 1909 – 15 Αυγούστου 1909
ΠρωθυπουργόςΚυβέρνηση Δημητρίου Ράλλη 1909
Περίοδος
9 Μαΐου 1922 – 28 Αυγούστου 19222
ΠρωθυπουργόςΚυβέρνηση Πέτρου Πρωτοπαπαδάκη 1922
Υπουργός Ναυτικών
Περίοδος
31 Μαΐου 1912 – 20 Φεβρουαρίου 1915
ΠρωθυπουργόςΚυβέρνηση Ελευθερίου Βενιζέλου 1910
Περίοδος
25 Φεβρουαρίου 1915 – 10 Αυγούστου 1915
ΠρωθυπουργόςΚυβέρνηση Δημητρίου Γούναρη 1915
Προσωπικά στοιχεία
Γέννηση16 Μαΐου 1872, Λουτρό Αιτωλοακαρνανίας
Θάνατος15 Νοεμβρίου 1922 (50 ετών)
Γουδή, Αθήνα (εκτελέστηκε)
ΕθνότηταΕλληνική
ΥπηκοότηταΕλληνική
ΣύζυγοςΜαρία Κορομηλά
ΠαιδιάΑνδρέας Στράτος, Δόρα Στράτου
δεδομένα

Ο Νικόλαος Στράτος (16 Μαΐου 1872 - 15 Νοεμβρίου 1922) ήταν Έλληνας πολιτικός, που έγινε πρωθυπουργός της Ελλάδας το 1922 για έξι ημέρες. Στις 31 Οκτωβρίου δικάστηκε ως ένας από τους υπευθύνους για την Μικρασιατική καταστροφή στη δίκη των έξι, καταδικάστηκε και εκτελέστηκε στις 15 Νοεμβρίου στο Γουδή.

Βιογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Καταγόταν από το Λουτρό Αιτωλοακαρνανίας και σπούδασε νομικά. Εξελέγη βουλευτής για πρώτη φορά το 1902. Μετά το Κίνημα στο Γουδί χρημάτισε υπουργός Εσωτερικών στην κυβέρνηση του Δημητρίου Ράλλη και το 1912 υπουργός Ναυτικών στην κυβέρνηση Βενιζέλου.[1] Το 1910 προσχώρησε στο Κόμμα Φιλελευθέρων[2]. Το 1911 εξελέγη πρόεδρος της Β' διπλής Αναθεωρητικής Βουλής.[1] Δύο χρόνια αργότερα εντάχθηκε στους αντιβενιζελικούς. Το 1915 διορίστηκε υπουργός Ναυτικών στην κυβέρνηση Γούναρη[1].
Το 1916 ίδρυσε το «Εθνικόν Συντηρητικόν Κόμμα» και υποστήριξε πολιτική ουδετερότητας στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο[2]. Το 1922 διετέλεσε υπουργός Εσωτερικών στην κυβέρνηση Πρωτοπαπαδάκη. Τον Μάιο του 1922 σχημάτισε κυβέρνηση (Κυβέρνηση Νικολάου Στράτου 1922) όπου ανέλαβε και το χαρτοφυλάκιο του Υπουργείου Εξωτερικών [3]αλλά παραιτήθηκε λίγες μέρες αργότερα.[1]

Τέλος συνελήφθη από τους κινηματίες στρατιωτικούς της Μικρασιατικής εκστρατείας και προσήχθη σε δίκη, γνωστή και ως δίκη των έξι. Το στρατοδικείο τον έκρινε ένοχο για έσχατη προδοσία και τον καταδίκασε σε θάνατο. Τουφεκίστηκε στο Γουδή.

Το 2010, κρίθηκε ότι πρέπει να γίνει επανάληψη της δίκης λόγω νέων στοιχείων και αθωώθηκαν όλοι οι κατηγορούμενοι λόγω παραγραφής.[4]

Ήταν παντρεμένος με τη Μαρία Κορομηλά, κόρη του συγγραφέα Δημητρίου Κορομηλά, και είχε δύο παιδιά, την Δόρα, χορεύτρια και τιμημένη με το "παγκόσμιο βραβείο Θεάτρου" και τον Ανδρέα, βουλευτή.

Αναφορές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 Ε΄ Ιστορικά, Ο παράκλητος του 1910 και το Σύνταγμα, Αθήνα, τεύχος 92, σελ. 21
  2. ↑ 2,0 2,1 Εγκυκλοπαίδεια Δομή, Εκδόσεις Δομή Α.Ε., 1975, τ. 14, λήμμα Στράτος Νικόλαος
  3. ↑ Αντώνης Μακρυδημήτρης, Οι υπουργοί των εξωτερικών της Ελλάδας 1829-2000, εκδ.Καστανιώτης, Αθήνα, 2000, σελ.79
  4. ↑ «Αθώοι οι καταδικασθέντες της «Δίκης των Έξι» του 1922, αποφαίνεται ο Άρειος Πάγος» (στα Ελληνικά). Ιστότοπος in.gr (Newsroom ΔΟΛ, με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ). 20 Οκτωβρίου 2010. https://www.in.gr/2010/10/20/greece/athwoi-oi-katadikasthentes-tis-dikis-twn-eksi-apofainetai-o-areios-pagos/. Ανακτήθηκε στις 20 Οκτωβρίου 2010.