Ο δρόμος της απώλειας

Ο δρόμος της απώλειας
(Road to Perdition)
ΣκηνοθεσίαΣαμ Μέντες[1][2][3]
ΠαραγωγήΡίτσαρντ Ντ. Ζανούκ και Σαμ Μέντες
ΣενάριοΝτέιβιντ Σελφ[4]
Βασισμένο σεRoad to Perdition[5]
ΠρωταγωνιστέςΤομ Χανκς[1][3][6], Πωλ Νιούμαν[1][3][6], Τζουντ Λο[1][3][6], Τάιλερ Χέκλιν[1][3][6], Ντάνιελ Κρεγκ[1][3][6], Άντονι ΛαΠάλια[6], Σαϊραν Χαϊντς[1][3][6], Τζένιφερ Τζέισον Λη[1][3][6], Λίαμ Άικεν[1][3][6], Στάνλεϊ Τούτσι[1][3][6], Ντίλαν Μπέικερ[7], Κέβιν Τσάμπερλιν[7], Harry Groener[7], Κρίστιαν Στολτ[7], Τζέιμς Γκριν[7], Κέρι Ρόσαλ, David Darlow και JoBe Cerny
ΜουσικήΤόμας Νιούμαν
ΦωτογραφίαΚονραντ
ΜοντάζΤζιλ Μπίλκοκ
ΕνδυματολόγοςΆλμπερτ Γουόλσκι
Εταιρεία παραγωγήςDreamworks S.K.G.[8] και 20th Century Fox
ΔιανομήInterCom, Netflix και Disney+
Πρώτη προβολή2002, 5  Σεπτεμβρίου 2002 (Γερμανία)[9] και 12  Ιουλίου 2002 (Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής και Καναδάς)[10]
Διάρκεια117 λεπτά
ΠροέλευσηΗνωμένες Πολιτείες Αμερικής
ΓλώσσαΑγγλικά
δεδομένα (π • σ • ε )

Ο δρόμος της απώλειας (Πρωτότυπος τίτλος: Road to Perdition) είναι αμερικανική νεο-νουάρ δραματική ταινία του 2002 σε σκηνοθεσία Σαμ Μέντες. Το σενάριο προσαρμόστηκε από τον Ντέιβιντ Σελφ από το ομώνυμο μυθιστόρημα του Μαξ Άλλαν Κόλινς. Πρωταγωνιστούν οι Τομ Χανκς, Πωλ Νιούμαν, Τζουντ Λο και Ντάνιελ Κρεγκ.

Τα γυρίσματα της ταινίας πραγματοποιήθηκαν στην περιοχή του Σικάγου. Ο Μέντες, αφότου ολοκλήρωσε την προηγούμενη ταινία του American Beauty του 1999, σκηνοθέτησε μια ταινια που είχε ελάχιστο διάλογο και προβυαλε πιο πολυ τα συναισθήματα. Ο διευθυντής φωτογραφίας Κόνραντ Χαλ επωφελήθηκε από το περιβάλλον για να δημιουργήσει συμβολισμούς για την ταινία, για την οποία κέρδισε πολλά βραβεία, μεταξύ των οποίων ένα μεταθανάτιο βραβείο Όσκαρ Καλύτερης Φωτογραφίας. Η ταινία διερευνά διάφορα θέματα, συμπεριλαμβανομένης της συνέπειας των σχέσεων βίας και πατέρα-γιου.

Η ταινία κυκλοφόρησε στις 12 Ιουλίου 2002 και τελικά κέρδισε πάνω από 180 εκατομμύρια δολάρια παγκοσμίως. Οι τοποθεσίες, ο ρυθμός και οι ερμηνείες των Χανκς και Νιούμαν (στην τελευταία του κινηματογραφική εμφάνιση), είχαν σαν αποτέλεσμα αρκετά καλές κριτικές.

Πλοκή

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Μαικ Σάλιβαν, ένας μέσος Αμερικανός ζει τη ζωή ενός κανονικού πολίτη της δεκαετίας του 1930, των τελευταίων δηλαδή χρόνων της εποχής της Ποτοαπαγόρευσης. Είναι ένας καλός πατέρας, ένας υπεύθυνος εργάτης, αλλά ένα πράγμα στοιχειώνει στον μεγαλύτερο γιο του, τον Μαικλ, ο οποιος αναρωτιέται τι ακριβως δουλεια κανει ο πατέρας του κάθε πρωί και ποιοι άνθρωποι τον περιβάλλουν. Μια μέρα ο Μαικλ μπαινει κρυφα στο πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου του πατέρα του και αθελα γινεται μάρτυρας μιας δολοφονιας. Τοτε διαπιστωνει ο πατερας του είναι ένας γκάνγκστερ που δουλευει για το αφεντικο της ιρλανδικης μαφιας, Τζονι Ρουνει. Εξαιτίας αυτού του γεγονότος, η ζωή του Μαικλ μπαινει σε κίνδυνο επειδη ο γιος του Ρουνει, Κόνορ δεν θελει να υπαρχει καποιος μαρτυρας για την δολοφονια που διεπραξε. Για να σώσει τον Μάικλ, ο πατερας του Μαικ Σαλιβαν αναγκάζεται να πάει ενάντια στους αρχηγούς της μαφίας.

Διανομή ρόλων

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]


Υποδοχή

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

box office

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η ταινία με προϋπολογισμό παραγωγής 80 εκατομμύρια δολάρια είχε έσοδα 180 εκατομμύρια δολάρια κατά το έτος προβολής της καθιστώντας την μια εμπορική επιτυχία.[11]

Κριτικές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Ρότζερ Ίμπερτ από τους Chicago Sun-Times εξήρε την φωτογραφία του Χαλ και τη θεματική χρήση του νερού. Επίσης, αισθάνθηκε μια συναισθηματική απόσπαση από τους χαρακτήρες, λέγοντας: «Ήξερα ότι το θαύμαζα, αλλά δεν ήξερα αν μου άρεσε... Είναι κρύο και μας κρατά έξω».[12] Η Ελεονόρ Γκίλεσπι του περιοδικού Atlanta-Constitution απολάμβανε τη σκηνοθεσία της ταινίας και την εποχή της μεγαλης υφεσης, καθώς και τις παραστάσεις του Χάνκς και του Νιούμαν. Η Γκίλεσπι εξέφρασε την ευχή ότι η ταινία κράτησε λίγο περισσότερο για να εξερευνήσει περαιτέρω τον συναισθηματικό πυρήνα της.[13]

Οι κριτικές ανασκόπησης στην ιστοσελίδα Rotten Tomatoes, δίνουν βαθμολογία θετικής έγκρισης σε ποσοστό 81%, με βάση 216 κριτικές και μέση βαθμολογία 7.5/10.[14] Το Metacritic, το οποίο αποδίδει σταθμισμένη μέση βαθμολογία από κριτικές, έδωσε βαθμολογία 72 στα 100, με βάση 36 κριτικές, αναφεροντας "γενικά ευνοϊκές κριτικές".[15]

Βραβεία & Υποψηφιοτητες

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Βραβείο Κατηγορία Υποψήφιος Αποτέλεσμα
Όσκαρ[16] Β' Ανδρικού Ρόλου Πολ Νιούμαν Υποψηφιότητα
Καλύτερη Φωτογραφία Conrad L. Hall Νίκη
Καλύτερος Σχεδιασμός Παραγωγής Dennis Gassner και Nancy Haigh Υποψηφιότητα
Πρωτότυπης Μουσικής Thomas Newman Υποψηφιότητα
Καλύτερη Μίξη Ήχου Scott Millan, Bob Beemer και John Pritchett Υποψηφιότητα
Καλύτερης επεξεργασίας ήχου Scott Hecker Υποψηφιότητα
BAFTA[17] Καλύτερος Β' Ανδρικός Ρόλος Πολ Νιούμαν Υποψηφιότητα
Καλύτερη Φωτογραφία Conrad Hall (posthumous) Νίκη
Καλύτερος Σχεδιασμός Παραγωγής Dennis Gassner Νίκη
Χρυσές Σφαίρες Β' Ανδρικού Ρόλου Paul Newman Υποψηφιότητα
American Society of Cinematographers[18] Outstanding Achievement in Cinematography Conrad Hall (posthumous) Νίκη
Critics Choice Movie Awards Top 10 Films 5th place
Best Picture Υποψηφιότητα
Best Supporting Actor Paul Newman Υποψηφιότητα
Best Young Performer Tyler Hoechlin Υποψηφιότητα
Saturn Best Action/Adventure/Thriller Film Νίκη
Best Young Actor Tyler Hoechlin Νίκη
Φεστιβάλ Βενετίας Χρυσός Λέοντας Σαμ Μέντες Νίκη
Ένωση Κριτικών Κινηματογράφου της Βοστώνης Διευθυνση Φωτογραφίας Κόνραντ Χαλ Νίκη
Ένωση Κριτικών Κινηματογράφου του Λος Άντζελες Διευθυνση Φωτογραφίας Κόνραντ Χαλ Νίκη
Ένωση Κριτικών Κινηματογράφου της Νέας Υόρκης Διευθυνση Φωτογραφίας Κόνραντ Χαλ Νίκη
Ένωση Κριτικών Κινηματογράφου της Ουάσινγκτον Π.Κ. Καλύτερη Ταινία Νίκη
Καλύτερη Σκηνοθεσία Σαμ Μέντες Νίκη
Β' Ανδρικού Ρόλου Πωλ Νιούμαν Νίκη
Ένωση Κριτικών Κινηματογράφου του Ντάλας-Φορτ Γουόρθ Β' Ανδρικού Ρόλου Πωλ Νιούμαν Νίκη
Ένωση Κριτικών Κινηματογράφου του Σαν Ντιέγκο Διευθυνση Φωτογραφίας Κόνραντ Χαλ Νίκη
Ένωση Κριτικών Κινηματογράφου του Σικάγου Β' Ανδρικός Ρόλος Πωλ Νιούμαν Νίκη
Διευθυνση Φωτογραφίας Κόνραντ Χαλ Νίκη
Ένωση Κριτικών Κινηματογράφου του Τορόντο Β' Ανδρικού Ρόλου Πωλ Νιούμαν Νίκη

Ψηφιακή έκδοση

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η ταινία κυκλοφόρησε σε DVD στις 25 Φεβρουαρίου 2003, τόσο σε πλήρη οθόνη όσο και σε αναμορφωμένες εκδόσεις ευρείας οθόνης. Οι δυνατότητες του DVD περιελάμβαναν ένα ηχητικό σχόλιο, διαγραμμένες σκηνές, ένα ντοκιμαντέρ HBO "Making of" και μια συλλογή φωτογραφιών.[19][20] [21]

Οι εργασίες για το DVD άρχισαν την ίδια μέρα που ξεκίνησε η παραγωγή της ταινίας και μια προσπάθεια συνεργασίας μεταξύ του σκηνοθέτη, του στούντιο και του πληρώματος παραγωγής DVD έφτιαξε το περιεχόμενο του DVD. Η ταινία επίσης κυκλοφόρησε σε δίσκο Blu-ray στις 3 Αυγούστου του 2010, παρουσιάζοντας μια ευρεία οθόνη.

Βιβλιογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 www.filmaffinity.com/en/film159463.html. Ανακτήθηκε στις 8  Ιουλίου 2016.
  2. ↑ www.imdb.com/title/tt0257044/. Ανακτήθηκε στις 8  Ιουλίου 2016.
  3. ↑ 3,00 3,01 3,02 3,03 3,04 3,05 3,06 3,07 3,08 3,09 www.cinematografo.it/cinedatabase/film/era-mio-padre/41833/. Ανακτήθηκε στις 8  Ιουλίου 2016.
  4. ↑ www.siamzone.com/movie/m/879. Ανακτήθηκε στις 8  Ιουλίου 2016.
  5. ↑ (Σουηδικά) Svensk Filmdatabas. Svenska Filminstitutet. 50792.
  6. ↑ 6,00 6,01 6,02 6,03 6,04 6,05 6,06 6,07 6,08 6,09 www.imdb.com/title/tt0257044/fullcredits. Ανακτήθηκε στις 8  Ιουλίου 2016.
  7. ↑ 7,0 7,1 7,2 7,3 7,4 (Τσεχικά) Česko-Slovenská filmová databáze. 2001.
  8. ↑ stopklatka.pl/film/droga-do-zatracenia. Ανακτήθηκε στις 8  Ιουλίου 2016.
  9. ↑ (Αγγλικά) Internet Movie Database. www.imdb.com/title/tt0257044/releaseinfo. Ανακτήθηκε στις 14  Απριλίου 2017.
  10. ↑ (Αγγλικά) Internet Movie Database. www.imdb.com/title/tt0257044/releaseinfo/. Ανακτήθηκε στις 10  Δεκεμβρίου 2023.
  11. ↑ «Road to Perdition (2002)». Box Office Mojo. Ανακτήθηκε στις 24 Απριλίου 2010. 
  12. ↑ Ebert, Roger (2002-07-12). «Road to Perdition». Chicago Sun-Times. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2012-09-07. https://web.archive.org/web/20120907201144/http://rogerebert.suntimes.com/apps/pbcs.dll/article?AID=%2F20020712%2FREVIEWS%2F207120304%2F1023. Ανακτήθηκε στις 2007-07-25. 
  13. ↑ Eleanor Ringel Gillespie. «Road to Perdition». The Atlanta Journal-Constitution. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2006-02-12. https://web.archive.org/web/20060212140617/http://www.accessatlanta.com/movies/content/shared/movies/reviews/R/roadtoperdition.html. Ανακτήθηκε στις 2007-07-25. 
  14. ↑ «Οι κριτικές ανασκόπησης και η συναίνεση του ιστότοπου». Rotten Tomatoes. Flixter. Ανακτήθηκε στις 24 Απριλίου 2010. 
  15. ↑ «Road to Perdition». Metacritic. CBS Interactive. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Μαΐου 2010. Ανακτήθηκε στις 24 Απριλίου 2010. 
  16. ↑ «75th Academy Award Nominees and Winners». Oscars.org. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Ιουλίου 2008. Ανακτήθηκε στις 20 Μαΐου 2007. 
  17. ↑ «'Pianist,' Kidman win BAFTAs». CNN. 2003-02-24. http://www.cnn.com/2003/SHOWBIZ/Movies/02/24/film.baftas.reut. Ανακτήθηκε στις 2010-04-24. 
  18. ↑ «ASC 17th Annual Awards – 2002». TheASC.org. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Ιουνίου 2008. Ανακτήθηκε στις 20 Μαΐου 2007. 
  19. ↑ «Road to Perdition – DVD Preview». IGN. 2002-11-27. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2009-01-14. https://web.archive.org/web/20090114104236/http://uk.dvd.ign.com/articles/378/378861p1.html. Ανακτήθηκε στις 2007-06-10. 
  20. ↑ «Mark Rowen – DVD Producer of Road to Perdition». DVD Reviewer. 2003-03-19. http://www.dvd.reviewer.co.uk/news/interview.asp?Index=7291. Ανακτήθηκε στις 2007-06-12. 
  21. ↑ Conrad, Jeremy (2006-02-26). «Road to Perdition – DVD Review». IGN. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2009-01-05. https://web.archive.org/web/20090105092505/http://dvd.ign.com/articles/387/387328p1.html. Ανακτήθηκε στις 2007-06-12. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]