Πότε Σαράσιν (พจน์ สารสิน) | |
---|---|
9ος Πρωθυπουργός της Ταϊλάνδης | |
Περίοδος 21 Σεπτεμβρίου 1957 – 26 Δεκεμβρίου 1957 | |
Μονάρχης | Μπουμιμπόλ Αντουλγιαντέι |
Προκάτοχος | Πλάεκ Φιμπουνσονγκράμ |
Διάδοχος | Θανόμ Κιτικάτσορν |
Προσωπικά στοιχεία | |
Γέννηση | 25 Μαρτίου 1905, Μπανγκόκ, Ταϊλάνδη |
Θάνατος | 28 Σεπτεμβρίου 2000 (95 ετών) Μπανγκόκ |
Εθνότητα | Ταϊλανδική |
Υπηκοότητα | Ταϊλάνδη |
Πολιτικό κόμμα | ανεξάρτητος/η πολιτικός |
Σύζυγος | Θανπουγίνγκ Σίρι Σαράσιν[1] |
Παιδιά | Pong Sarasin Pao Sarasin Asa Sarasin |
Σπουδές | Wilbraham & Monson Academy[2] Bangkok Christian College |
Επάγγελμα | διπλωμάτης πολιτικός δημόσιος υπάλληλος |
Βραβεύσεις | Τάγμα του Τσούλα Τσομ Κλάο Τάγμα του λευκού Ελέφαντα Τάγμα του Στέματος της Ταϊλάνδης |
Θρήσκευμα | Βουδισμός |
Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Πότε Σαράσιν (Pote Sarasin, 25 Μαρτίου 1905 - 28 Σεπτεμβρίου 2000, พจน์ สารสิน, Phot Sarasin) ήταν διπλωμάτης και πολιτικός από την Ταϊλάνδη, από την οικογένεια Σαράσιν. Υπηρέτησε ως υπουργός Εξωτερικών την περίοδο από το 1949 ως το 1951 και εν συνεχεία ήταν πρεσβευτής στις ΗΠΑ. Το Σεπτέμβριο του 1957 όταν ο Σαρίτ Θαναράτ κατέλαβε την εξουσία με στρατιωτικό πραξικόπημα, διόρισε τον Πότε στο αξίωμα του υπηρεσιακού πρωθυπουργού. Παραιτήθηκε το Δεκέμβριο του 1957. Ο Πότε υπηρέτησε επίσης ως ο πρώτος γενικός γραμματέας του Οργανισμού Συμφώνου Νοτιοανατολικής Ασίας (ΣΕΑΤΟ) από το Σεπτέμβριο του 1957 ως το 1964.
Η οικογένειά του ήταν παλαιά και ασχολείτο με το εμπόριο. Είχαν επίσης μεγάλες εκτάσεις γης στην ιδιοκτησία τους. Ο πατέρας του ήταν γιατρός.[3] και έμπορος ρυζιού[4]. Ο ίδιος ο Πότε σπούδασε Νομικά στην Ακαδημία Γουιλμπράχαμ της Μασαχουσέτης και μετά στο Μιντλ Τεμπλ του Λονδίνου. Έγινε μέλος της ένωσης δικηγόρων της Αγγλίας. Από το 1933 ως το 1945 εργάστηκε στο δικηγορικό επάγγελμα στην Μπανγκόκ.
Υπήρξε στενός φίλος του πρωθυπουργού Πλαέκ Φιμπουνσονγκράμ. Ο Πότε διορίστηκε υφυπουργός Εξωτερικών το 1948. Ως υπουργός Εξωτερικών ο Πότε αντιτάχθηκε στην αναγνώριση του καθεστώτος του Μπάο Ντάι στο Βιετνάμ.[5] Στο τέλος, ο Πλαέκ αψήφησε όλες τις παραινέσεις του υπουργού και αναγνώρισε επίσημα τις βασιλικές κυβερνήσεις του Λάος, της Καμπότζης και του Βιετνάμ στις 28 Φεβρουαρίου.[6] Ο Πότε φανερά ενοχλημένος από τις εξελίξεις, παραιτήθηκε. Ήταν η μοναδική φορά που ένας υπουργός Εξωτερικών στην Ταϊλάνδη παραιτήθηκε για λόγους αρχής.[7]Αμέσως μετά ανέλαβε ξανά πρεσβευτής στην Ουάσινγκτον.
Το 1957 μετά την εγκαθίδρυση νέας κυβέρνησης με πραξικόπημα του στρατού, ο Πότε επιλέχθηκε ως επικεφαλής, εξαιτίας των καλών σχέσεων που είχε με τους Αμερικανούς. Επί της πρωθυπουργίας του Σαράσιν διεξήχθησαν κατά πολύ ελεύθερες και δίκαιες εκλογές το Δεκέμβριο.[8] Παραιτήθηκε από την πρωθυπουργία και ανέλαβε γενικός γραμματέας του SEATO.