Ραφαέλ Λαπέσα

Ραφαέλ Λαπέσα
Γέννηση8  Φεβρουαρίου 1908[1][2][3]
Βαλένθια
Θάνατος1  Φεβρουαρίου 2001[1][2][3]
Μαδρίτη
ΥπηκοότηταΙσπανία
ΣπουδέςΠανεπιστήμιο Κομπλουτένσε της Μαδρίτης και Instituto Cardenal Cisneros
ΣύζυγοςPilar Lago Couceiro
ΒραβεύσειςΜεγαλόσταυρος του Τάγματος της Ισαβέλλας της Καθολικής, Μεγαλόσταυρος του Αστικού Τάγματος του Αλφόνσου Ι΄ του Σοφού (1983), Ιππότης της Λεγεώνας της Τιμής, Χρυσό μετάλλιο της Αξίας στις καλές τέχνες, λογοτεχνικό βραβείο Πριγκίπισσα της Αστούριας (1986), επίτιμο διδακτορικό του Πανεπιστημίου της Βαλένθια (1985), honorary doctorate of the University of Oviedo (1985), επίτιμο διδακτορικό του Πανεπιστημίου της Σαλαμάνκα (1986), honorary doctorate of the National University of Distance Education (1990), doctor honoris causa of the University of Helsinki (1990) και επίτιμος διδάκτωρ του Πανεπιστημίου του Βαγιαδολίδ (1990)
Επιστημονική σταδιοδρομία
Αξίωμακαθηγητής πανεπιστημίου και καθηγητής πανεπιστημίου
Ιδιότηταγλωσσολόγος, διδάσκων πανεπιστημίου, φιλόλογος, συγγραφέας και λατινολόγος
Διδακτορικός καθηγητήςΡαμόν Μενέντεθ Πιδάλ
Φοιτητές τουLuis Alberto Hernando Cuadrado
δεδομένα (π • σ • ε )

Ο Ραφαέλ Λαπέσα (Rafael Lapesa, Βαλένθια, 8 Φεβρουαρίου 1908 - Μαδρίτη1 Φεβρουαρίου 2001) ήταν Ισπανός γλωσσολόγος και φιλόλογος, μέλος της Βασιλικής Ακαδημίας και της Βασιλικής Ακαδημίας της Ιστορίας της Ισπανίας. Αποτέλεσε μαζί με άλλους Ισπανούς φιλολόγους και γλωσσολόγους, μέλος της δεύτερης γενιάς της Ισπανικής Σχολής Γλωσσολογίας.

Βιογραφία και έργο

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Σπούδασε Φιλολογία στο Κεντρικό Πανεπιστήμιο της Μαδρίτης και στο Κέντρο Ιστορικών Μελετών υπό τους Ραμόν Μενέντεθ Πιδάλ, Αμέρικο Κάστρο και Τομάς Ναβάρο Τομάς. Έλαβε το διδακτορικό του πτυχίο με μια διατριβή σχετική με την αστουριανική γλώσσα και εργάστηκε στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση και σε διάφορα πανεπιστήμια. Μετά τον Εμφύλιο (όπου είχε εργαστεί ως δάσκαλος αναλφάβητων στρατιωτών της Δημοκρατίας) και μέχρι το 1958 κατείχε την έδρα Ιστορία της Ισπανικής Γλώσσας στο Πανεπιστήμιο Κομπλουτένσε. Υπήρξε προσκεκλημένος καθηγητής σε πολυάριθμα πανεπιστήμια των ΗΠΑ όπως το Χάρβαρντ, το Μπέρκλεϊ και το Πρίνστον και της Λατινικής Αμερικής όπως το Κολέγιο του Μεξικού και τα πανεπιστήμια του Πουέρτο Ρίκο και του Μπουένος Άιρες. Εντάχθηκε στη Βασιλική Ακαδημία της Ισπανίας το 1954 και διηύθυνε το Ιστορικό Λεξικό της Ισπανικής Γλώσσας.[4]

Εξέδωσε σημαντικά βιβλία αναφοράς της ισπανικής γλωσσολογίας όπως το Historia de la lengua española (1942) και τη συλλογή άρθρων του Estudios de morfosintaxis histórica del español και της ισπανικής φιλολογίας ενώ προώθησε την ιστορική σύνταξη και την λογοτεχνική υφολογία όπου συνδύασε τις ιδέες του Σαρλ Μπαλί με τον δομισμό. Ασχολήθηκε και με την καταλανική λογοτεχνία με μελέτες γύρω από τον Ζόρδι ντε Σαν Ζόρδι και τον Ρόις ντε Κορέλια.[5] Μεταξύ των μαθητών του ξεχωρίζουν ο πρωταγωνιστής των διαλεκτολογικών μελετών στο Μεξικό, Χουάν Μιγέλ Λόπε Μπλανκ.

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,0 1,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 12163130s. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  2. ↑ 2,0 2,1 (Αγγλικά) SNAC. w635657z. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  3. ↑ 3,0 3,1 «Gran Enciclopèdia Catalana» (Καταλανικά) Grup Enciclopèdia. 0036530.
  4. ↑ «Rafael Lapesa Melgar» (στα es). http://www.rae.es/academicos/rafael-lapesa-melgar. Ανακτήθηκε στις 2017-02-27. 
  5. ↑ Νεκρολογία του Ραφαέλ Λαπέσα στο Boletin de la Real Academia de la Historia. TOMO CXCVIII. NUMERO I. 2001.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]