Ροστισλάβ Αλεξέγεφ

Ρόστισλαβ Αλέξεεβ
Γέννηση5ιουλ. / 18  Δεκεμβρίου 1916γρηγ.
Νοβόζιμπκοφ
Θάνατος9  Φεβρουαρίου 1980
Νίζνι Νόβγκοροντ
ΥπηκοότηταΡωσική Αυτοκρατορία και Ένωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών
ΣπουδέςΚρατικό Τεχνικό Πανεπιστήμιο Νίζνι Νόβγκοροντ
Βραβεύσειςβραβείο Στάλιν, βραβείο Λένιν, τάγμα του Παράσημου της Τιμής, τάγμα της Οκτωβριανής Επανάστασης, Ιωβηλαίο μετάλλιο για την 100ή επέτειο από τη γέννηση του Βλαντίμιρ Ιλίτς Λένιν, μετάλλιο «Για την επέτειο των 30 χρόνων της Νίκης στον Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο 1941-1945», μετάλλιο "Για ηρωική εργασία στον Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο 1941-1945", μετάλλιο "Βετεράνος της εργασίας", Κρατικό Βραβείο Ε.Σ.Σ.Δ. (1984), Μάστερ Αθλητισμού της ΕΣΣΔ, τάγμα του Κόκκινου Λαβάρου της Εργασίας, Merited Inventor of the RSFSR και Κρατικό Βραβείο Στάλιν 2ου βαθμού
Επιστημονική σταδιοδρομία
Ερευνητικός τομέαςναυπήγηση και aircraft industry
Ιδιότηταεφευρέτης, μηχανικός και επιστήμονας
Ακαδημαϊκός τίτλοςDoctor in Engineering
δεδομένα (π • σ • ε )

Ο Ροστισλάφ Ευγκένιεβιτς Αλεξέγεφ (Ρώσικα: Ростисла́в Евге́ньевич Алексе́ев) γεννήθηκε στις 18 Δεκεμβρίου 1916 στο Νοβόζυμπκοφ της Ρωσικής Αυτοκρατορίας. Ήταν σχεδιαστής και δημιουργός της ναυπηγικής υψηλής ταχύτητας και επινόησε το Εκρανοπλάνο και το Υδροπτέρυγο[1]. Απεβίωσε στις 9 Φεβρουαρίου 1980 στο Γκόρκι, ΕΣΣΔ[2].

Βιογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Ροστισλάφ Ευγκένιεβιτς Αλεξέγεφ γεννήθηκε στις 18 Δεκεμβρίου 1916 από την οικογένεια του γεωπόνου του χωριού Νοβόζυμπκοφ του Κυβερνείου του Τσέρνιγκοφ της Ρωσικής Αυτοκρατορίας. Το 1932, η οικογένεια μετακόμισε στη σοβιετική πόλη Γκόρκι (του οποίου το όνομα, προεπαναστατικά Νίζνι Νόβγκοροντ, έχει αποκατασταθεί τώρα)[3]. Εκεί βρισκόταν το ναυπηγείο Κράσνογιε Σόρμοβο, Εργοστάσιο Νο.112 (Ρώσικα: Судостроительное предприятие "Кра́сное Со́рмово" имени А. А. Жданова), ένα από τα αρχαιότερα στη Ρωσία, στο οποίο τελικά θα γίνει ο οικοδόμος της μεγαλύτερης ποικιλίας υδροπτέρυγων στον κόσμο. Το 1935, ο Αλεξέγεφ εισήχθη στο Τμήμα Ναυπηγικής του Ινστιτούτου Βιομηχανίας του Γκόρκι που σήμερα ονομάζεται Τεχνικό Πανεπιστήμιο του Νίζνι Νόβγκοροντ. Εκεί αφιέρωσε τον ελεύθερο χρόνο του στην οικοδόμηση γιοτ για τον εαυτό του τα οποία συμμετείχαν σε αγώνες. Το γιότ του είχε ένα μαύρο πανί. Σύμφωνα με το μύθο, του Αλεξέγεφ μερικές φορές του αρνήθηκε η άδεια να αγωνιστεί λόγω του «πειρατικού» πανιού του. Αλλά σε αυτές τις περιπτώσεις, εκείνος περίμενε μέχρι ο αγώνας να αρχίσει, στη συνέχεια πραγματοποιούσε τη διαδρομή και τερμάτιζε πολύ νωρίτερα από τους άλλους ανταγωνιστές[3].

Έχοντας διαβάσει τα έγγραφα των σοβιετικών επιστημόνων σχετικά με τη λειτουργία των πλάνων στη ροή του νερού, ο Αλεξέγεφ αποφάσισε να ασχοληθεί με αυτό το πρόβλημα. Τον Οκτώβριο του 1941, κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, όταν ο εχθρός ήταν κοντά στη Μόσχα, παρουσίασε τη διδακτορική εργασία του με τίτλο «Ένα πλοίο πλανών με υδροπτέρυγα». Το έργο του αναγνωρίστηκε όντας κοντά στο επίπεδο της διδακτορικής διατριβής. Ο Αλεξέεβ μετέβηκε στο εργοστάσιο Κράσνογιε Σόρμοβο, Εργοστάσιο Νο.112 (Ρώσικα: Судостроительное предприятие "Кра́сное Со́рмово" имени А. А. Жданова)[4] για τον έλεγχο της ποιότητας της παραγωγής δεξαμενών Τ-34[3]. Μετά τη Μάχη του Στάλινγκραντ, του επετράπη να εργαστεί για ένα υψηλής ταχύτητας σκάφος μία ώρα την ημέρα. Το 1943 χτίστηκε το πρώτο ιπτάμενο δελφίνι.

Στη δεκαετία του 1940 και στις αρχές της δεκαετίας του 1950[4], κατασκευάστηκαν αρκετά δοκιμαστικά υδροπτέρυγα και αναπτύχθηκαν τα υδροδυναμικά σχέδια. Τα ζητήματα της σταθερότητας κίνησης, ευελιξίας, η αξιοπιστία, η ασφάλεια και η δομή εξερευνήθηκαν, αναλύθηκαν και αναπτύχθηκαν «αρχές». Πολλά ιδρύματα και κυβερνητικοί οργανισμοί ήταν αρνητικοί ως προς το έργο του Αλεξέεβ, και υπήρχαν ακόμη και αιτήματα για απαγόρευσή του. Αλλά ο Αλεξέγεφ συνέχισε να εργάζεται ανιδιοτελώς την ανάπτυξη της γενικής ιδέας των «ρηχά-βυθισμένων πτερυγίων». Το σχέδιό του ήταν να προορίζονται ειδικά για λειτουργία σε ομαλά, αλλά ανοιχτά και ρηχά ποτάμια και κανάλια[3].

Αμέσως μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, οι Ρώσοι δημιούργησαν ένα γραφείο σχεδιασμού στη Σαξονία και στα μέσα της δεκαετίας του 1950, υπήρξε υπουργική απόφαση για τη δημιουργία ενός ιπτάμενου δελφινιού βασισμένου στα σχέδια του Αλεξέγεφ. Στη δεκαετία του 1960, ο Αλεξέεβ ξεκίνησε την ανάπτυξη μίας νέας μορφής οχήματος που βασιζόταν στην αρχή της επίδρασης του εδάφους, το εκρανοπλάνο.

Στις 9 Φεβρουαρίου 1980 ο Αλεξέγεφ απεβίωσε σε ηλικία 63 ετών[2]. Στο κέντρο του Σόρμοβο, στην Πλατεία Αλεξέγεφ υπάρχει ένα μνημείο προς τιμήν του, ένα από τα πρώτα υδροπτέρυγα Meteor. Επίσης, το πορτραίτο του, υπάρχει και στο Κογκρέσο των Ηνωμένων Πολιτειών[3].

Έργο

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Υδροπτέρυγο

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Κύριο λήμμα: Υδροπτέρυγο

Εκρανοπλάνο

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Κύριο λήμμα: Εκρανοπλάνο

Βραβευέσεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ «ROSTISLAV ALEXEYEV BIO». in.com (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 6 Απριλίου 2014. 
  2. ↑ 2,0 2,1 «Rostislav Alexeyev». Famous Wiki - Famous People Encylopaedia (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 6 Απριλίου 2014. [νεκρός σύνδεσμος]
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 Konstantin Matveev (9 Ιουλίου 2001). «Chief Designer Rostislav Evgenievich Alekseev». Hydrofoil Pioneers (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 31 Μαΐου 2015. Ανακτήθηκε στις 6 Απριλίου 2014.  Unknown parameter |coauthors= ignored (|author= suggested) (βοήθεια)
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 «Rostislav E. Alekseev. Short biography». Nizhny Novgorod State Technical University n.a. R.E. Alekseev (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Αυγούστου 2016. Ανακτήθηκε στις 6 Απριλίου 2014. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]