Σαλβαδόρ Χόρχε Μπλάνκο | |
---|---|
Γενικές πληροφορίες | |
Γέννηση | 5 Ιουλίου 1926[1][2] Σαντιάγο ντε λος Καμπαγέρος |
Θάνατος | 26 Δεκεμβρίου 2010[3][4] Σάντο Ντομίγκο |
Συνθήκες θανάτου | φυσικά αίτια |
Χώρα πολιτογράφησης | Δομινικανή Δημοκρατία |
Εκπαίδευση και γλώσσες | |
Σπουδές | Autonomous University of Santo Domingo |
Πληροφορίες ασχολίας | |
Ιδιότητα | πολιτικός συγγραφέας[5] |
Πολιτική τοποθέτηση | |
Πολιτικό κόμμα/Κίνημα | Δομινικανό Επαναστατικό Κόμμα |
Οικογένεια | |
Τέκνα | Orlando Jorge Mera |
Αξιώματα και βραβεύσεις | |
Αξίωμα | πρόεδρος της Δομινικανής Δημοκρατίας (1982–1986)[6] |
Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Χοσέ Σαλβαδόρ Ομάρ Χόρχε Μπλάνκο (ισπ. José Salvador Omar Jorge Blanco, 5 Ιουλίου 1926 – 26 Δεκεμβρίου 2010) ήταν πολιτικός της Δομινικανής Δημοκρατίας, που διετέλεσε Πρόεδρος της χώρας από τις 16 Αυγούστου 1982 έως τις 16 Αυγούστου 1986. Υποστηρίχθηκε από το κεντροαριστερό Δομινικανό Επαναστατικό Κόμμα.
Ο Σαλβαδόρ Χόρχε Μπλάνκο γεννήθηκε στο Σαντιάγο δε λος Καμπαγιέρος και σπούδασε νομικά στο Αυτόνομο Πανεπιστήμιο του Σάντο Ντομίνγκο, παίρνοντας και διδακτορικό το 1951 από το Πανεπιστήμιο Κομπλουτένσε της Μαδρίτης, έχοντας ειδικευθεί στο Διεθνές Δίκαιο. Παράλληλα έμαθε να παίζει μουσικά όργανα, ιδίως πιάνο και βιολοντσέλο.
Το 1957 νυμφεύθηκε την Ασέλα Μέρα δε Χόρχε (Asela Mera de Jorge)[7] και απέκτησαν μαζί δύο τέκνα, τον Ορλάντο και τη Δίλια Λετίσια.[7][8]
Το 1961 ο Μπλάνκο άνοιξε δικηγορική εταιρεία και μετά την πτώση της δικτατορίας του Ραφαέλ Τρουχίγιο έγινε μέλος της Εθνικής Πολιτικής Ενώσεως, ενώ το 1964 εντάχθηκε στο Δομινικανό Επαναστατικό Κόμμα, όπου ανέβηκε στην ιεραρχία. Διαδέχθηκε ως Πρόεδρος της Δομινικανής Δημοκρατίας τον Χάκομπο Μαχλούτα του ίδιου κόμματος και φαινόταν ότι θα είχε εύκολη θητεία, καθώς το κόμμα διέθετε την πλειοψηφία τόσο στη γερουσία (17 από τους 27) όσο και στην κάτω βουλή (62 από τους 120 βουλευτές). Ωστόσο δύο γεγονότα κατέδειξαν τους περιορισμούς της διακυβερνήσεώς του: Τον Απρίλιο του 1984, απότομες αυξήσεις τιμών που προέκυψαν ως μέρος του προγράμματος οικονομικής σταθεροποιήσεως το οποίο είχε εγκρίνει το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) προκάλεσαν μαζικές διαδηλώσεις και συγκρούσεις με αρκετούς νεκρούς. Κατόπιν, τον Νοέμβριο του 1985 εσωτερικές εκλογές στο κόμμα του Προέδρου για την επιλογή του επόμενου προεδρικού του υποψηφίου ακυρώθηκαν μετά από πυροβολισμούς στο ξενοδοχείο όπου γινόταν η καταμέτρηση των ψήφων. Το ίδιο έτος η χώρα σημείωσε αρνητικούς ρυθμούς οικονομικής αναπτύξεως.[9]