Το Μεγάλο Αίνιγμα του Σέρλοκ Χολμς | |
---|---|
Η κινηματογραφική αφίσα της ταινίας από τον Ντρου Στρούζαν | |
Σκηνοθεσία | Χέρμπερτ Ρος |
Παραγωγή |
|
Σενάριο | Νίκολας Μέγιερ |
Βασισμένο σε | The Seven-Per-Cent Solution από τον Νίκολας Μέγιερ (μυθιστόρημα) Άρθουρ Κόναν Ντόυλ (χαρακτήρες) |
Πρωταγωνιστές | Νικόλ Γουίλιαμσον Ρόμπερτ Ντιβάλ Άλαν Άρκιν Τζόρτζια Μπράουν Σαμάνθα Έγκαρ Τσαρλς Γκρέι Τζέρεμι Κεμπ Τζοέλ Γκρέι Λόρενς Ολίβιε Βανέσα Ρέντγκρεϊβ |
Μουσική | Τζον Άντισον |
Φωτογραφία | Όσβαλντ Μόρις |
Μοντάζ | Κρις Μπαρνς |
Εταιρεία παραγωγής | Άλεξ Γουινίτσκι/Αρλέν Σέλερς Productions Χέρμπερτ Ρος Productions |
Διανομή | Universal Pictures |
Πρώτη προβολή | 24 Οκτωβρίου 1976 |
Διάρκεια | 113 λεπτά |
Προέλευση | Ηνωμένο Βασίλειο Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής |
Γλώσσα | Αγγλικά |
Προϋπολογισμός | $5 εκατομμύρια |
δεδομένα ( ) |
Το Το Μεγάλο Αίνιγμα του Σέρλοκ Χολμς (αγγλικά: The Seven-Per-Cent Solution) είναι μια ταινία που ήταν υποψήφια για Όσκαρ το 1976, βρετανοαμερικανική, ταινία μυστηρίου σε σκηνοθεσία Χέρμπερτ Ρος και σενάριο Νίκολας Μάγιερ. Βασίζεται στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Μέγιερ του 1974 και πρωταγωνιστούν οι Νικόλ Γουίλιαμσον, Ρόμπερτ Ντιβάλ, Άλαν Άρκιν και Λόρενς Ολίβιε. [1]
Ο Δρ. Τζον Χ. Γουάτσον (Ρόμπερτ Ντιβάλ) πείθεται ότι ο φίλος του Σέρλοκ Χολμς (Νικόλ Γουίλιαμσον) έχει αυταπάτες -ιδιαίτερα στην πεποίθησή του ότι ο καθηγητής Τζέιμς Μοριάρτυ (Λόρενς Ολίβιε) είναι εγκληματικός εγκέφαλος- ως αποτέλεσμα του εθισμού του στην κοκαΐνη. Ο Μοριάρτυ επισκέπτεται τον Γουάτσον για να παραπονεθεί για παρενόχληση από τον Χολμς. Ο Γουάτσον ζητά τη βοήθεια του αδελφού του Σέρλοκ, Μάικροφτ (Τσαρλς Γκρέι), για να ξεγελάσει τον Χολμς να ταξιδέψει στη Βιέννη, όπου θα τον περιθάλψει ο Σίγκμουντ Φρόιντ (Άλαν Άρκιν).
Κατά τη διάρκεια της θεραπείας του, ο Χολμς ερευνά μια υπόθεση απαγωγής με διεθνείς προεκτάσεις και ο Φρόιντ αποκαλύπτει ένα σκοτεινό προσωπικό μυστικό που καταπιέζεται στο υποσυνείδητο του Χολμς.
Η ταινία γυρίστηκε στα Pinewood Studios με τα γυρίσματα στο Ηνωμένο Βασίλειο και την Αυστρία (συμπεριλαμβανομένης της Αυστριακής Εθνικής Βιβλιοθήκης) ο αγώνας τένις μεταξύ Φρόιντ και φον Λέινσντορφ γυρίστηκε σε ένα από τα ιστορικά πραγματικά γήπεδα τένις στο Queen's Club στο West Kensington του Λονδίνου. [3] Σχεδιαστής παραγωγής ήταν ο Κεν Άνταμ.
Ο Στίβεν Σόντχαϊμ έγραψε ένα τραγούδι για την ταινία («The Madame's Song») που αργότερα ηχογραφήθηκε ως «I Never Do Anything Twice» στην ηχογράφηση του καστ του Side By Side By Sondheim.[3]
Το Το Αίνιγμα του Σέρλοκ Χολμς έτυχε θετικής υποδοχής από τους Αμερικανούς κριτικούς. Στον ιστότοπο συγκέντρωσης κριτικών Rotten Tomatoes η ταινία έχει ποσοστό αποδοχής 71% βασισμένες σε 17 κριτικές, με μέσο όρο 6.2 στα 10.
Ο Βίνσεντ Κάνμπι των New York Times χαρακτήρισε την ταινία «τίποτα λιγότερο από την πιο συναρπαστική ψυχαγωγία της κινηματογραφικής χρονιάς μέχρι σήμερα». [4] Ο Τζιν Σίσκελ του Chicago Tribune έδωσε στην ταινία τέσσερα στα τέσσερα αστέρια και την αποκάλεσε «την πιο αριστοκρατική ταινία της εορταστικής περιόδου» και «έναν σπάνιο συνδυασμό χρημάτων και μυαλού». [5] Την τοποθέτησε στην ένατη θέση στη λίστα με τις καλύτερες ταινίες του 1976 στο τέλος της χρονιάς. [6] Ο Άρθουρ Ντ. Μέρφι του Variety την αποκάλεσε «μια εξαιρετική ταινία. Ο παραγωγός-σκηνοθέτης Χέρμπερτ Ρος και ο συγγραφέας Νίκολας Μέγιερ, διασκευάζοντας το μυθιστόρημά του, έχουν δημιουργήσει ένα στυλάτο, κομψό και αριστοκρατικό αστυνομικό δράμα εποχής.» [7] Ο Τσαρλς Τσάμπλιν των Los Angeles Times έγραψε: «Είναι ένα ιδιαίτερα όμορφο κομμάτι εποχής, όμορφα σκηνοθετικά και υποκριτικά και πιο αυθεντικά γοητευτικό». [8] Ο Γκάρι Άρνολντ της Washington Post χαρακτήρισε την ταινία «μια διασκεδαστική, κομψή και ασυνήθιστα ελκυστική ταινία περιπέτειας, ένας τσαμπουκάς με εγγράμματους, διανοητικούς ήρωες». [9]
Οι βρετανοί κριτικοί ήταν πιο επικριτικοί [10] με τους Times να το αποκαλούν «ένα θολό παρασκεύασμα που δεν αντλεί ζωή από την αντιπαράθεση Χολμς/Φρόιντ και φαίνεται ιδιαίτερα κακοσχεδιασμένο». [10] Η Daily Telegraph είπε: «Η ιστορία συνεχίζεται από σκηνή σε σκηνή πριν καταλάβουμε ότι προορίζεται να είναι αστείο». [10] Οι Sunday Times ανέφεραν ότι «οι βασικές συγκρούσεις στο πρωτότυπο του Κόναν Ντόιλ διαλύονται σε ιδιοτροπία, γλυκύτητα και αργή, γεμάτη περιόδους αυταπάρνηση». [10]
Ο Μάικ Χέιλ των New York Times, αφού ανέφερε την εκδοχή του Σέρλοκ Χολμς του Ρόμπερτ Ντάουνι Τζούνιορ, του Σέρλοκ Χολμς του Μπένεντικτ Κάμπερμπατς και του Τζόνι Λι Μίλερ στο Elementary, αποφάνθηκε ότι ο Χολμς του Νίκολ Γουίλιαμσον ήταν «ο πατέρας όλων αυτών των σύγχρονων Χολμς» [11] ισχυριζόμενος ότι η ταινία «έθεσε το πρότυπο για όλους τους σπασμωδικούς, παρανοϊκούς, ευάλωτους, αγχωμένους Χολμς που θα έρθουν». [11]
Βραβείο | Κατηγορία | Υποψήφιοι | Αποτέλεσμα | Αναφ. |
---|---|---|---|---|
Βραβεία Όσκαρ | Καλύτερο Σενάριο – Βασισμένο σε Υλικό από Άλλο Μέσο | Νίκολας Μέγιερ | Υποψηφιότητα | [12] |
Καλύτερη Ενδυματολογία | Άλαν Μπάρετ | Υποψηφιότητα | ||
National Board of Review Awards | Οι δέκα κορυφαίες ταινίες | 5η θέση | [13] | |
National Society of
Film Critics Awards |
Καλύτερος Β' Ανδρικός ρόλος | Ρόμπερτ Ντιβάλ | 3η θέση | [14] |
Saturn Awards | Καλύτερη Ταινία Επιστημονικής Φαντασίας | Υποψηφιότητα | [15] | |
Writers Guild of America Awards | Καλύτερη Δραματική Διασκευή από Άλλο Μέσο | Νίκολας Μέγιερ | Υποψηφιότητα | [16] |
Η Shout! Factory κυκλοφόρησε την ταινία σε Blu-ray στις 22 Ιανουαρίου 2013 μαζί με ένα DVD στη συσκευασία. [17]
Ο Μέγιερ εμφανίστηκε σε μια 18λεπτη συνέντευξη για την κυκλοφορία Blu-ray από τη Shout Factory. [18] Ο Μέγιερ συζήτησε τη γένεση της ιδέας (ο πατέρας του ήταν ψυχίατρος και ο ίδιος ήταν θαυμαστής του δημιουργού του Χολμς, Άρθουρ Κόναν Ντόιλ) και πώς βρήκε την ευκαιρία να γράψει το μυθιστόρημα όταν η Ένωση Συγγραφέων της Αμερικής έκανε απεργία.
Ο Μέγιερ αποκάλυψε ότι είχε τσακωθεί συχνά με τον Χέρμπερτ Ρος επειδή ο τελευταίος ήταν πολύ πιστός στο μυθιστόρημα του Μέγιερ. Πίστευε ότι το σενάριο δεν θα ήταν αρκετά κινηματογραφικό αν ήταν πολύ πιστό στην πηγή.
Συζήτησε για το κάστινγκ, συμπεριλαμβανομένης της πίεσης του ώστε ο Άλαν Άρκιν να πάρει τον ρόλο του Φρόιντ. Μοιράστηκε μια ιστορία για το πώς αυτός και ο Ρος αποφάσισαν να βάλουν τον Ντιβάλ ως «διαμαρτυρία» ενάντια στην απεικόνιση του Γουάτσον από τον Νάιτζελ Μπρους ως χαρακτήρα τύπου «Συνταγματάρχη Μπλιμπ». Ο Μέγιερ και ο Ρος ήθελαν να προσπαθήσουν να συλλάβουν τη νοημοσύνη του Γουάτσον που μέχρι στιγμής δεν είχε παρουσιαστεί στην οθόνη στις κινηματογραφικές διασκευές του Χολμς.[18]