Τσίνκουε Τέρρε
Συντεταγμένες: 44°7′36.98″N 9°42′33.98″E / 44.1269389°N 9.7094389°E
| Πόρτο Βένερε, Τσίνκουε Τέρρε και τα νησιά | |
|---|---|
| Επίσημο όνομα στον κατάλογο μνημείων Π.Κ. | |
 | |
 | |
| Χώρα μέλος |  Ιταλία |
| Τύπος | Πολιτιστικό |
| Κριτήρια | ii, iv, v |
| Ταυτότητα | 826-001 |
| Ιστορικό εγγραφής | |
| Εγγραφή | 1997 (21η συνεδρίαση) |
Οι Τσίνκουε Τέρρε (ιταλικά: Cinque Terre, κυρ. Πέντε Χώρες, Πέντε Τόποι, Çinque Tære στη Λιγουρική γλώσσα) είναι ένα ακανόνιστο τμήμα της ακτής της ανατολικής Ριβιέρας της Λιγουρίας που βρίσκεται σε έδαφος της επαρχίας της La Spezia μεταξύ Πούντα Μέσκο και Πούντα ντι Μοντενέρο. Η ζώνη αποτελείται από πέντε χωριά τα οποία ονομάζονται από τα δυτικά προς τα ανατολικά: Monterosso al Mare, Vernazza, Corniglia, Manarola, Riomaggiore. Τα χωριά αυτα είναι μέρος της Ριβιέρας της Λιγουρίας και πιο συγκεκριμένα του τμήματος της Riviera di levante (Riviera spezzina).
Από το 1997, η περιοχή αποτελεί μέρος της παγκόσμιας Κληρονομιάς της Unesco,[1] με τα εξής κριτήρια: "Η ανατολική Ριβιέρα της Λιγουρίας μεταξύ των Cinque Terre είναι ένα εξαιρετικής ομορφιάς πολιτιστικό τοπίο , που αντιπροσωπεύει την αρμονική αλληλεπίδραση ανάμεσα στον άνθρωπο και τη φύση και παράγει ένα τοπίο μοναδικής ομορφιάς και ποιότητας που απεικονίζει τον παραδοσιακό τρόπο ζωής χιλιάδων χρόνων και που συνεχίζει να διαδραματίζει σημαντικό κοινωνικοοικονομικό ρόλο στη ζωή της κοινωνίας".[2] Χάρη στα γεωγραφικά χαρακτηριστικά της περιοχής, οι Cinque Terre θεωρούνται ένα από τα πιο όμορφα παράκτια ιταλικά αξιοθέατα για το μοναδικό φυσικό τους σκληρό και τραχύ περιβάλλον, το οποίο μαλακώνει από την κατασκευή των αναβαθμίδων και των ζωνών καλλιέργειας, οι οποίες κατεβαίνουν προς τη θάλασσα με απότομες πλαγιές.
Το έργο του ανθρώπου στο πέρασμα των αιώνων έχει διαμορφώσει το έδαφος δημιουργώντας τις περίφημες πεζούλες στην πλαγιά προς τη θάλασσα, λόγω της ιδιαίτερης γεωργικής τεχνικής που επιδιώκει να εκμεταλλευτεί όσο το δυνατόν περισσότερο τις απότομες πλαγιές που οδηγούν στη θάλασσα. Έτσι έχει δημιουργηθεί ένα από τα πιο χαρακτηριστικά και συναρπαστικά τοπία της Λιγουρίας.
Το 1997, μετά από αίτηση της επαρχίας της la Spezia, οι Cinque Terre, μαζί με το Porto Venere και τα νησιά Palmaria, Τino και Tinetto συμπεριελήφθησαν στην Πολιτιστική Κληρονομιά της UNESCO.
Το 1998 το Υπουργείο Περιβάλλοντος καθιέρωσε τις Cinque Terre θαλάσσια προστατευόμενη Περιοχή[3] για την προστασία του περιβάλλοντος, για την προστασία και ενίσχυση των βιολογικών πόρων, για τη διάδοση και την προώθηση της κοινωνικοοικονομικής ανάπτυξης συμβατή με τη φυσική και τοπική σημασία της περιοχής.
Το 1999 ιδρύθηκε το Εθνικό Πάρκο Cinque Terre[4] για τη διατήρηση της οικολογικής ισορροπίας, την προστασία του τοπίου, και την διασφάλιση των ανθρωπολογικών αξιών του τόπου.
Οι Cinque Terre ήταν μέρος της Ορεινής Κοινότητας της Riviera Spezzina.[5]
Στις 25 Οκτωβρίου του 2011 μία έντονη πλημμύρα και οι επακόλουθες κατολισθήσεις προκάλεσαν το θάνατο τουλάχιστον επτά ανθρώπων. Oι Δήμοι που επηρεάστηκαν περισσότερο είναι η Monterosso al Mare και η Vernazza.
Στις 24 Σεπτεμβρίου του 2012 μία κατολίσθηση που προκλήθηκε από την αποκόλληση μιας βραχώδους κορυφογραμμής παρέσυρε τέσσερις Αυστραλούς τουρίστες στη Via dell'Amore. Μετά την κατολίσθηση η διαδρομή παρέμεινε κλειστή μέχρι τις 3 Απριλίου 2015, όταν ξανάνοιξε το πρώτο τμήμα.[6]
Ιστορία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Την προ-ρωμαϊκή εποχή
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Οι πρώτες ενδείξεις ανθρώπινης παρουσίας στην περιοχή Cinque Terre και στις γύρω περιοχές αποτελούνται από μαρτυρίες στο σπήλαιο Grotta dei Colombi στο νησί της Palmaria, στο οποίο βρέθηκαν απομεινάρια ανθρώπινης ταφής, οστά και απολιθώματα ζώων,καθώς επίσης και κάποια αντικείμενα κατασκευασμένα από πυριτόλιθο, τα οποία μπορούν να αναχθούν στην Παλαιολιθική περίοδο, όπου πιθανολογείται, ότι το νησί ήταν ακόμη ενωμένο με την ηπειρωτική χώρα.
Η Νεολιθική περίοδος αντίθετα μαρτυρείται από την ανακάλυψη αξόνων όπου λειάνθηκαν με ορισμένες ποικιλίες ακτινολίτη (ακτινόλιθος), το οποίο υποδηλώνει ότι η περιοχή κατοικήθηκε από κυνηγούς μόνιμα ή προσωρινά σε σπήλαια ή βραχοσκεπές. Επιπλέον, το κυνήγι το οποίο διευκολύνεται από ένα μεγάλο κατάφυτο και πλούσιο σε θηράματα περιβάλλον, αποτέλεσε για χιλιετίες, ακόμη και κατά τους ρωμαϊκούς χρόνους, βασική πηγή πόρων.
Άλλα σημάδια της παρουσίας του ανθρώπου στα αρχαία χρόνια είναι τα μενίρ, που βρέθηκαν στην περιοχή της Campiglia Tramonti, κοντά στο σημερινό Εκκλησάκι του Σατν'Αντόνιο και στην κορυφογραμμή κοντά στο όρος Κάπρι. Σύμφωνα με ορισμένους μελετητές, αυτές οι πέτρες, θα μπορούσαν να έχουν μια λειτουργία που σχετίζεται με ημερολόγιο. 'Άλλοι τα θεωρούν απλά προδρόμους των πέτρινων αγαλμάτων.
Με την εποχή του Χαλκού δημιουργήθηκε η κοινωνική οργάνωση που ονομάζεται «pagense», κοινή σε άλλους τομείς της Λιγουρίας: τα στοιχειώδη κέντρα ("vici") ομαδοποιήθηκαν σε μικρούς κύκλους ("pagi") που ανήκουν στα "castellari" και με επικρατούσες αμυντικές λειτουργίες. Το κοντινότερο castellari στις Cinque Terre βρίσκεται στο Monte Castellaro (κοιλάδα Pignone) και οι ανασκαφές που πραγματοποιήθηκαν έφεραν στο φως σημαντικά κομμάτια διακοσμημένων δοχείων, μαρτυρώντας ένα σταθερό και σημαντικό οικισμό.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ WHC, Unesco 826
- ↑ Citata dal sito ufficiale Αρχειοθετήθηκε 2015-07-17 στο Wayback Machine. del Parco Nazionale Cinque Terre
- ↑ Istituzione dell'area naturale marina protetta denominata "Cinque Terre" Αρχειοθετήθηκε 2008-12-01 στο Wayback Machine. (G.U. della Repubblica Italiana n. 48 del 27 febbraio 1998)
- ↑ Istituzione del Parco nazionale delle Cinque Terre Αρχειοθετήθηκε 2009-02-27 στο Wayback Machine. (G.U. 17 dicembre 1999, n. 295)
- ↑ «Comprensorio della comunità montana della Riviera spezzina». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Αυγούστου 2007. Ανακτήθηκε στις 7 Μαΐου 2017.
- ↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Μαρτίου 2017. Ανακτήθηκε στις 7 Μαΐου 2017.