Το φύλλο βελανιδιάς είναι αρχαίο ελληνικό, αλλά και αργότερα γερμανικό λαογραφικό και πολιτικό-στρατιωτικό σύμβολο.
Η βελανιδιά στη Γερμανία θεωρείται ως πατροπαράδοτο δέντρο, από την εποχή των Γερμανικών φυλών. Χάρη της δυνατής κορμοστασιάς του δένδρου, της μακράς ζωής, της σκληρής του ξυλείας και της μακράς αντοχής του πριν πέσουν τα φύλλα του το φθινόπωρο, του έχουν αποδοθεί συμβολικές αρετές της αντοχής, της εμπιστοσύνης, της μακροβιότητας, ή ακόμα και της αθανασίας. Στη γερμανική μυθολογία αναφέρεται στον μύθο της Ίρμινσουλ. Στην εποχή του ρομαντισμού θεωρήθηκε και ως σύμβολο πιστής αγάπης.
Σταδιακά, και από την εποχή της ίδρυσης του γερμανικού Ράιχ, το 1871 χρησιμοποιήθηκε όλο και περισσότερο ως εθνικό σύμβολο σε μνημεία, στεφάνια, εμβλήματα, στολές, παράσημα και νομίσματα.
Το φύλλο της βελανιδιάς εμφανίζεται στο παράσημο Pour le Mérite, στον Σιδερένιο σταυρό, στον Σταυρό πολεμικής ανδραγαθίας, στον Σταυρό των Ιπποτών κ.α. Στην Ελλάδα φέρει ο αστέρας του Τάγματος του Σωτήρος ένα στεφάνι που αναπαριστά το μισό κλαδί δρυός και το άλλο μισό δάφνης. Πολλά αρχαία νομίσματα της Ηπείρου περιείχαν ως διακοσμητικό στοιχείο το φύλλο βελανιδιάς.[1]
Βρίσκεται επίσης στη πίσω όψη πολλών νομισμάτων της ομοσπονδιακής και της πρώην ανατολικής Γερμανίας.