Χάρης Γαλανάκης

Χάρης Γαλανάκης
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση1981
Εκπαίδευση και γλώσσες
ΣπουδέςΠανεπιστήμιο Πατρών (1998–2004)[1]
Πανεπιστήμιο Πατρών (1998–2002)[2]
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταfood scientist
environmental scientist
ΕργοδότηςKing Saud University (Ιανουάριος 2020 – Δεκέμβριος 2020)[3]
Taif University (από 2022)[4]
Frontiers Media (από 2016)[5]
Ιστότοπος
charisgalanakis.info
δεδομένα

Ο Χάρης Γαλανάκης (αγγλ. Charis Galanakis) είναι Έλληνας ερευνητής και επιστήμων τροφίμων, γεωργίας και περιβάλλοντος.[6][7]

Πρώτα χρόνια και εκπαίδευση

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 2002, έλαβε το πτυχίο του στη Χημεία και το 2004 το πτυχίο του στην Οινολογία, αμφότερα από το Πανεπιστήμιο Πατρών. Επίσης το 2004 ολοκλήρωσε το μεταπτυχιακό του στην Βιοτεχνολογία Τροφίμων στο Πανεπιστήμιο Πατρών-Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων-Πανεπιστήμιο του Ulster (Ηνωμένο Βασίλειο). Το 2010 ολοκλήρωσε το διδακτορικό του στο Πολυτεχνείο Κρήτης.[8]

Σταδιοδρομία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Γαλανάκης ξεκίνησε να εργάζεται ως Χημικός-Οινολόγος το 2004 σε μια οικογενειακή επιχείρηση (χημικό εργαστήριο στα Χανιά). Το 2009, μαζί με την Eva Tornberg, ίδρυσαν την Phenoliv AB η οποία ανέπτυξε μια κατοχυρωμένη με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας διεργασία ανάκτησης αντιοξειδωτικών πολυφαινολών από τα απόβλητα των ελαιουργείων.[9] Ωστόσο, το δίπλωμα ευρεσιτεχνίας εγκαταλείφθηκε αργότερα για άγνωστους λόγους. [10] Την ίδια χρονιά, η πρώτη του ερευνητική δημοσίευση —η οποία ανέδειξε την καινοτομία για τη χρήση εναιωρημάτων εδώδιμων ινών από τα απόβλητα των ελαιουργείων ως πιθανά υποκατάστατα λίπους σε προϊόντα κρέατος— προσέλκυσε το ενδιαφέρον του κοινού. [11]

Ως επιστήμονας των τροφίμων, της γεωργίας και του περιβάλλοντος, το έργο του Γαλανάκη επικεντρώνεται κυρίως στην καινοτομία και τη βιωσιμότητα της βιομηχανίας τροφίμων, ιδιαίτερα στον τομέα της «ανάκτησης απορριμμάτων τροφίμων».[12][13] ] Η ίδια έρευνα στοχεύει στην ανάκτηση συστατικών υψηλής προστιθέμενης αξίας από απορριπτόμενα υποπροϊόντα της παραγωγής τροφίμων, την επαναχρησιμοποίησή τους στην τροφική αλυσίδα και στη συμβολή της επίτευξης των Στόχων Βιώσιμης Ανάπτυξης (SDGs)—συγκεκριμένα των SDG 2, 3, 6, 12, 13 και 15.[14] Το ερευνητικό πεδίο της «ανάκτησης απορριμμάτων τροφίμων» (Food Waste Recovery) αναδείχθηκε σε μεγάλο βαθμό κατά την έλευση της πανδημίας COVID-19, η οποία —μεταξύ άλλων— είχε επηρεάσει σε μεγάλο βαθμό τις παγκόσμιες αλυσίδες παραγωγής τροφίμων, την διαθεσιμότητα και την ασφάλεια των τροφίμων, καθώς επίσης και τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις που προκαλούνται από τη μη βιώσιμη παραγωγή τροφίμων παγκοσμίως.[14][15][16][17][18]

Ως ακαδημαϊκός, απασχολήθηκε ως καθηγητής στο Πανεπιστήμιο King Saud·[19] και επί του παρόντος, διατελεί καθήκοντα διακεκριμένου καθηγητή στο Πανεπιστήμιο του Taif στη Σαουδική Αραβία και διακεκριμένου καθηγητή στο Πανεπιστήμιο του Johannesburg στη Νότια Αφρική, ενώ παράλληλα απασχολείται ως διευθυντής έρευνας και καινοτομίας στα Εργαστήρια Γαλανάκης στην Ελλάδα.[14][20][1] Εκτός από εκπαιδευτικός και διεπιστημονικός ερευνητής, είναι επίσης ο ιδρυτής και ο διευθυντής του Food Waste Recovery Group (SIG5) του ISEKI Food Association στη Βιέννη της Αυστρίας. [21] ενώ έχει επιμεληθεί την συγγραφή πολλών βιβλίων στους τομείς της ειδίκευσής του. [22][23] και διατελεί αρχισυντάκτης των περιοδικών Discover Food[24] και Discover Environment[25].

Αναγνωρίσεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 2019, το 2021-2023, ο Γαλανάκης συμπεριληφθεί στη λίστα «Highly Cited Researchers» της Web of Science του Clarivate με τους πιο επιδραστικούς ερευνητές παγκοσμίως στον κλάδο των γεωργικών επιστημών[6][26][2]. Επίσης, από το 2019 έως το 2023 συμπεριλαμβάνεται σταθερά στη λίστα των "Κορυφαίων επιστημόνων του 2% του κόσμου" από το Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ. [27][28][29][30][31][3]

Επιλεγμένες δημοσιεύσεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

βιβλιογραφικές αναφορές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ «ORCID Public Data File 2023». ORCID Public Data File 2023. 27  Σεπτεμβρίου 2023. Ανακτήθηκε στις 10  Νοεμβρίου 2023.
  2. ↑ «ORCID Public Data File 2023». ORCID Public Data File 2023. 27  Σεπτεμβρίου 2023. Ανακτήθηκε στις 10  Νοεμβρίου 2023.
  3. ↑ «ORCID Public Data File 2023». ORCID Public Data File 2023. 27  Σεπτεμβρίου 2023. Ανακτήθηκε στις 10  Νοεμβρίου 2023.
  4. ↑ «ORCID Public Data File 2023». ORCID Public Data File 2023. 27  Σεπτεμβρίου 2023. Ανακτήθηκε στις 10  Νοεμβρίου 2023.
  5. ↑ «ORCID Public Data File 2023». ORCID Public Data File 2023. 27  Σεπτεμβρίου 2023. Ανακτήθηκε στις 10  Νοεμβρίου 2023.
  6. ↑ 6,0 6,1 «Charis M. Galanakis' Publons profile». Publons (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 18 Απριλίου 2022. 
  7. ↑ «M. Galanakis - Editorial Board - Trends in Food Science & Technology - Journal». Elsevier. Ανακτήθηκε στις 20 Απριλίου 2022. 
  8. ↑ «CHARIS M. GALANAKIS». ORCID. Ανακτήθηκε στις 18 Απριλίου 2022. 
  9. ↑ Galanakis, Charis M.; Tornberg, Eva; Gekas, Vassilis (2010-07-01). «Clarification of high-added value products from olive mill wastewater» (στα αγγλικά). Journal of Food Engineering 99 (2): 190–197. doi:10.1016/j.jfoodeng.2010.02.018. ISSN 0260-8774. https://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S0260877410000907. 
  10. ↑ «Olive waste recovery». Google Patents. Ανακτήθηκε στις 18 Απριλίου 2022. 
  11. ↑ Daniells, Stephen (17 Σεπτεμβρίου 2009). «Olive fibre may replace fat in meat products». Food Navigator (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 20 Απριλίου 2022. 
  12. ↑ Gray, Nathan (3 Μαΐου 2012). «Food waste has big potential for value-added ingredients». Food Navigator (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 23 Απριλίου 2022. 
  13. ↑ Galanakis, Charis M. (August 1, 2012). «Recovery of high added-value components from food wastes: Conventional, emerging technologies and commercialized applications» (στα αγγλικά). Trends in Food Science & Technology 26 (2): 68–87. doi:10.1016/j.tifs.2012.03.003. ISSN 0924-2244. https://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S0924224412000532. 
  14. ↑ 14,0 14,1 14,2 «Climate change and food production: Adapt to the new era». Springer Nature. 6 Σεπτεμβρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 18 Απριλίου 2022. 
  15. ↑ Serpil, Aday; Mehmet Seckin, Aday (2020). «Impact of COVID-19 on the food supply chain». Oxford University 2020 (4): 167–180. August 16, 2020. doi:10.1093/fqsafe/fyaa024. 
  16. ↑ Bisoffi, Stefano; Ahrné, Lilia; Aschemann-Witzel, Jessica; Báldi, András; Cuhls, Kerstin; DeClerck, Fabrice; Duncan, Jessica; Hansen, Henning Otte και άλλοι. (2021). «COVID-19 and Sustainable Food Systems: What Should We Learn Before the Next Emergency». Frontiers in Sustainable Food Systems 5. doi:10.3389/fsufs.2021.650987. ISSN 2571-581X. 
  17. ↑ Galanakis, Charis M. (December 16, 2021). «Food science articles in a post-COVID-19 era» (στα αγγλικά). Discover Food 1 (1): 1. doi:10.1007/s44187-021-00003-3. ISSN 2731-4286. PMC 8674857. https://doi.org/10.1007/s44187-021-00003-3. 
  18. ↑ McCarthy, Simone (22 Ιουνίου 2020). «Food-related Covid-19 outbreaks raise flags about supply security». South China Morning Post (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 20 Απριλίου 2022. 
  19. ↑ Wilkinson, Joanna (3 Νοεμβρίου 2020). «Here's what Highly Cited Researchers look for in PhD students». Clarivate (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 22 Απριλίου 2022. 
  20. ↑ «About us | Εργαστήρια Γαλανάκης». Galanakis Laboratories (στα Αγγλικά). 1 Ιουνίου 2019. Ανακτήθηκε στις 20 Απριλίου 2022. 
  21. ↑ «About Charis M. Galanakis». Amazon (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 18 Απριλίου 2022. 
  22. ↑ Galanakis, Charis M. (18 Ιουνίου 2019). Saving Food: Production, Supply Chain, Food Waste and Food Consumption (στα Αγγλικά). Elsevier Science. ISBN 9780128153574. Ανακτήθηκε στις 20 Απριλίου 2022. 
  23. ↑ «About Us». Food Waste Recovery (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 20 Απριλίου 2022. 
  24. ↑ «Discover Food». Springer (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 23 Απριλίου 2022. 
  25. ↑ «Discover Environment». Springer (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 26 Δεκεμβρίου 2022. 
  26. ↑ «Highly Cited Researchers». Clarivate (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 26 Δεκεμβρίου 2022. 
  27. ↑ Ioannidis, John; Baas, Jeroen; Klavans, Richard; Boyack, Kevin (July 6, 2019) (στα αγγλικά). Supplementary data tables for "A standardized citation metrics author database annotated for scientific field" (PLoS Biology 2019). 1. doi:10.17632/btchxktzyw.1. https://elsevier.digitalcommonsdata.com/datasets/btchxktzyw/1. Ανακτήθηκε στις April 20, 2022. 
  28. ↑ Baas, Jeroen; Boyack, Kevin; Ioannidis, John P. A. (October 8, 2020) (στα αγγλικά). Data for "Updated science-wide author databases of standardized citation indicators". 2. doi:10.17632/btchxktzyw.2. https://elsevier.digitalcommonsdata.com/datasets/btchxktzyw/2. Ανακτήθηκε στις April 20, 2022. 
  29. ↑ Baas, Jeroen; Boyack, Kevin; Ioannidis, John P. A. (October 19, 2021) (στα αγγλικά). August 2021 data-update for "Updated science-wide author databases of standardized citation indicators". 3. doi:10.17632/btchxktzyw.3. https://elsevier.digitalcommonsdata.com/datasets/btchxktzyw/3. Ανακτήθηκε στις April 20, 2022. 
  30. ↑ Team, ECEBM (26 Οκτωβρίου 2021). «STANFORD UNIVERSITY NAMES WORLD'S TOP 2% SCIENTISTS, 2021». ECEBM (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 20 Απριλίου 2022. 
  31. ↑ P.A., Ioannidis, John (2022-10-10). «September 2022 data-update for "Updated science-wide author databases of standardized citation indicators"» (στα αγγλικά). Mendeley Data 4. doi:10.17632/btchxktzyw.4. https://elsevier.digitalcommonsdata.com/datasets/btchxktzyw/4?fbclid=IwAR0u4xhKMuKGIsi_prZLxOIOaMPzV-LNCmoIlDYua90eybIVIyE6Sl70vyc.