DCAF | ||
---|---|---|
Genfer Zentrum für die demokratische Kontrolle der Streitkräfte | ||
![]() | ||
![]() | ||
pensfabriko neprofitcela organizaĵo ![]() | ||
Komenco | oktobro 2000 vd | |
Geografia situo | CH1903: 500075 / 119642 (mapo)46.2207876.143574Koordinatoj: 46° 13′ 15″ N, 6° 8′ 37″ O; CH1903: 500075 / 119642 (mapo) | |
Lando(j) | Svislando vd | |
Sidejo | Ĝenevo | |
| ||
Agareo | ||
Lingvoj | ||
Retejo | Oficiala retejo | |
Jura formo | fondaĵo en Svislando | |
La Ĝeneva Centro por Sekurecsektora Regado (DCAF - /ˈdiˌkæf/, angle Geneva Centre for Security Sector Governance, france le Centre pour la gouvernance du secteur de la sécurité –Genève, germane Das Genfer Zentrum für die Gouvernanz des Sicherheitssektors, ĝis 2019 nomita Ĝeneva Centro por la Demokrata Kontrolo de la Armitaj Fortoj) estas interregistara fond-bazita pensfabriko bazita en Svislando [1] kies vizio estas mondo en kiu la sekureco de homoj kaj Ŝtatoj estas certigita de demokratie regataj sekurecsektoroj kiuj estas travideblaj kaj efika . La laboro de la DCAF estas bazita sur la principo ke bona sekureca sektoradministrado kaj ekvivalentaj reformoj (angle: Security Sector Governance and Reform - akronime SSG/R) estas decida faktoro por paco kaj daŭripovo.
En ĝiaj dudek jaroj da ekzisto, DCAF apogis naciajn partnerojn en pli ol okdek landoj en iliaj klopodoj konservi efikan kaj legitiman sekurecsektoron. Krome, la Centro laboras kun duflankaj donacantoj kaj plurflankaj organizaĵoj por igi sekurecajn reformalirojn pli efikaj.
La DCAF estis fondita en 2000 sur la iniciato de la svisa registaro kiel la "Ĝeneva Centro por la Demokrata Kontrolo de la Armitaj Fortoj" [2]. Komence, la centro ĉefe kampanjis por reformoj de sekurecaj institucioj en Okcidenta Balkanio por subteni la delikatan pacon post la militoj de la 1990-aj jaroj (t.n. Jugoslavaj Militoj) kaj akompani la respondajn instituciojn en la demokratiigprocezoj en Centra kaj Orienta Eŭropo.
Tiutempe, "demokratia kontrolo de la armitaj kaj sekurecaj taĉmentoj" estis konsiderita bazŝtono de daŭrigebla paco kaj stabileco, laŭ la OSCE- Kodo de Konduto (1994) pri la Politiko-Militaraj Aspektoj de Sekureco [3].
Ekde tiam, la koncepto de sekureca sektoro reformo kaj regado evoluis al ampleksa vizio kiu inkluzivas ne nur sekurecajn taĉmentojn kaj iliajn instituciojn, sed ankaŭ parlamentojn, civilsociajn organizaĵojn kaj amaskomunikilaron. Por reflekti ĉi tiun ŝanĝon, la centro estis renomita al sia nuna nomo en 2019.
La celo estas plifortigi la principojn de bona regado kaj civila kontrolo de la sekureca sektoro tra la tuta mondo per nacie ankritaj, inkluzivaj kaj partoprenaj reformaj procezoj, kiuj baziĝas sur internaciaj normoj kaj bona praktiko.
La tuta vico da agadoj de la DCAF-Centro estas determinita per kvar funkciigadprincipoj:
La DCAF havas sperton en sekurecreformprocezoj, kiel ekzemple strategievoluo, bezonanalizo, programdezajno, administrado, kunordigo kaj traktado la politikan dimension [4][5]. Ĝiaj ĉefaj kampoj de apliko estas:
La DCAF temigas la sekvajn areojn:
La DCAF ofte laboras kun plurflankaj organizaĵoj kiel ekzemple la Unuiĝintaj Nacioj, NATO, la Afrika Unio, la Organizaĵo por Sekureco kaj Kunlaboro en Eŭropo (OSCE), kaj la Eŭropa Unio (EU) [5][6].
DCAF provizas kelkajn libere haveblajn rimedojn en pluraj lingvoj en sia retejo, inkluzive de fonaj informoj, analizoj de tendencoj en SSG/R, praktikaj gvidiloj kaj kolektoj de metodoj kaj manlibroj, inter ili estas la jeno:
La laboro de la DCAF baziĝas sur la "Virinoj, Paco kaj Sekureca Tagordo" kaj la Celoj por Daŭripova Evoluigo de Unuiĝintaj Nacioj en 2030, precipe sur Disvolva Celo 16: "Promocii pacajn kaj inkluzivajn sociojn por daŭripova evoluigo, havigi aliron al justeco por ĉiuj, kaj provizi efikan, konstrui respondecajn kaj inkluzivajn instituciojn sur ĉiuj niveloj." DCAF subtenas la Iniciaton Elsie, kiu celas pliigi la partoprenon de virinoj en pacoperacioj de UN.
DCAF estas vicigita 33-a (el 67) inter la plej bonaj pensfabrikoj pri travidebleco kaj bona regado kaj 41-a (el 110) inter la plej bonaj pensfabrikoj pri defendo kaj nacia sekureco laŭ la International Go To Think Tank Indekso de 2019 [7].
La ĉefsidejo estas la Maison de la Paix en Ĝenevo kune kun ties "fratinaj centroj", la Ĝeneva Internacia Centro por Humana Senminigo (Geneva International Centre for Humanitarian Demining, GICHD) kaj la Ĝeneva Centro por Sekureca Politiko (Geneva Centre for Security Policy, GCSP), tiel kiel la Diplomita Instituto de Internacia kaj Evoluadaj Studoj (IHEID) kaj alia packonstruaj rilataj institucioj.[8]
Ĝiaj surlokaj oficejoj situas en Adis-Abebo, Bamako, Banĝulo, Bejruto, Bruselo, Kievo, Ljubljano, Niameo, Ramalaho, Skopjo, Tegucigalpo, Tripolo kaj Tunizo [9][10].
En 2020 estis 203 dungitoj, 60% el kiuj estis virinoj, kun 40 naciecoj.
La DCAF havis buĝeton de 32 milionoj da svisaj frankoj.
La DCAF estas institucie subtenata de Svislando, Svedio kaj Liĥtenŝtejno. Projektoj kaj programoj estas krome financataj de Germanio, EU, Nederlando, Britio, Norvegio, Kanado, Fondumoj pri malferma socio (Open Society Foundation), Francio, Slovakio, Aŭstralio, Usono, Danio kaj aliaj [5]. Financa subteno de DCAF validas kiel oficiala disvolva helpo.
DCAF estas membro de la Geneva Peacebuilding Platform (GPP), kiu kunigas organizaĵojn, resursojn kaj kompetentecon en packonstruado en la Ĝeneva areo.
La Fondaĵa Konsilio estas la supera decida organo de DCAF [2]. Aktuale en 2023 ĝi konsistas el 54 ŝtatoj kaj la Kantono Ĝenevo same kiel el kvar registaroj kaj du internaciaj organizaĵoj kiuj tenas observanstatuson. DCAF estas organizita kiel pensfabriko kaj en la ĉefsidejo ĝia laboro estas aranĝita laŭ kvar kolonoj [5][7][11]: