Dietrich de Nieheim

Postenoj
Postenoj	romkatolika episkopo de Verden (1396–1398); episkopo-elektito vd

Teodoriko de Nieheim
Teodoriko de Nieheim
	"Pontificii quondam scribae" verko eldonita en (1609) de Dietrich de Nieheim.
Persona informo
Naskiĝo	1345; en Nieheim, Paderborn Germana regno
Morto	22-a de marto 1418; en Mastriĥto, Limburgo Nederlando
Religio	katolika eklezio vd
Lingvoj	germana vd
Ŝtataneco	Germanio vd
Alma mater	Universitato de Erfurto; Universitato de Lepsiko; Universitato de Prago
Profesio
Okupo	katolika sacerdoto ; historiisto ; verkisto ; katolika episkopo vd
Aktiva en	Romo • Cambrai vd
Postenoj
Postenoj	romkatolika episkopo de Verden (1396–1398); episkopo-elektito vd
princo-episkopo de Verden
Dum	1395–1398
Antaŭulo	Otto la 2-a de Bremen
Sekvanto	Konrad de Vechta
vd	Fonto: Vikidatumoj
	v • d • r

Teodoriko de Nieheim, germane Dietrich von Nieheim, latine Theodoricus de Nieheim, (1345-1418) estis mezepoka episkopo, historiisto, latinisto kaj kronikisto, kiu lasis sennombrajn latinajn verkojn kaj kronikojn. Teodoriko estis sekretario de la papo Urbano la 6-a kaj verkis pri la historio de la katolika Skismo. Ĝi ankaŭ enhavas sugestan priskribon de la valo di Nocera^[1] kiel ĝi estis en tiuj tempoj.

Biografio

Li fariĝis notario de la papa kortego de la roto en Avinjono, kaj en 1376 iris kun la kurio al Romo. Urbano la 6-a ĉi tie aparte atentis lin, kaj igis lin abreviatoro de la kortega kanceliereco kaj en 1383 kunportis lin en sia vizito al Karolo la 3-a en Napolo, ekspedicio, kiu kondukis lin al multaj malagrablaj aventuroj, el kiuj li eskapis en 1385 forlasante la Kurion.

En 1387 li denove troviĝas inter la abreviatoroj, kaj en 1395 la papo Bonifaco la 9-a nomumis lin princo-episkopo de Verden. Lia provo ekposedi la sidejon tamen renkontis sukcesan opozicion; kaj li devis rekomenci sian laboron en la kancelaria kortumo, kie lia nomo denove aperas en 1403.

Dume li helpis fondi germanan hospicon en Romo, kiu pluekzistas kiel la "Instituto dell'Anima", kaj komencis verki kronikon, el kiuj nur fragmentoj ekzistas. Lia ĉefa graveco tamen kuŝas en la partopreno, kiun li havis en la disputoj estiĝantaj de la Granda Skismo, inter 1378 kaj 1417. Li akompanis Gregorion la 12-an al Luko en majo 1408, kaj, vane provis igi la papon aŭskulti moderajn konsilojn, do li aliĝis al la romaj kaj avinjaj kardinaloj en Pizo.

Li aliĝis al la papo elektita de la koncilio de Pizo (Aleksandro la 5-a) kaj al lia sukcedanto, kontraŭpapo Johano la 23-a reprenante sian lokon ĉe la kurio. Konsiderante la kreskantan konfuzon en la eklezio, li tamen fariĝis unu el la plej fervoraj defendantoj de la apelacio al ĝenerala koncilio. Li ĉeestis ĉe la Konstanca Koncilio kiel konsilanto de la "germana nacio". Li mortis ĉe Mastriĥto la 22-an de marto 1418.

Teodoriko skribis pri eventoj, en kiuj li havis intiman personan partoprenon aŭ pri kiuj li estis en bonega situacio por akiri ĝustajn informojn. Liaj plej gravaj verkoj estas la "Nemus unionis" (1408) kaj la "De Schismate Papistico" (1378).

El tiuj la unua, kompilita en Luko post la rompo kun Gregorio la 12-a, estas kolekto de dokumentoj falintaj en liajn manojn dum la pactraktadoj pri kuniĝo: papaj eldiraĵoj, pamfletoj, leteroj skribitaj kaj ricevitaj de li mem kaj el aliaj fontoj. La "De schismate libri III", kompletigita la 25-an de majo 1410, priskribas la historion de la eventoj ekde 1376 kiel Teodoriko mem vidis ilin. Ĝi estis daŭrigita en la "Historia de vita Johannis XXIII" (1415).

Verkaro^[2]

Stilus palatii abbreviatus, 1378
De Schismate Papistico libri tres, 1379, 1409, 1539
Liber cancellariae apostolicae, 1380
Statuta synodalia, 1396
Gesta Karoli Magni imperatoris, 1398
De Iubilellis, 1403
Informacio facta cardinalibus in conclavi ante electionem pape Innocencii VII, 1404
Nemus unionis, 1408
De bono pontificis Romani regimine, 1410
Dialogus de modis uniendi ac reformandi ecclesiam in concilio universali, 1410
Contra dampnatos Wiclivitas Prage, kontraŭ la Husanoj, 1411
Epistolae, 1411
Viridarium imperatorum et regum Romanorum, 1411
Circa convocacionem generalium conciliorum, 1413
Compendium de differentia qualitatum regum et tyrannorum, 1413
Cronica, 1413
Avisamenta edita in concilio Constanciensi, 1414
Diarium de concilio Constantiensi, 1415
Historia de vita Johannis XXIII Pontificis Romani, 1415
Historie de gestis Romanorum principum, 1415
Invectiva in Iohannem XXIII, 1415
Tractatus minores novem, 1415
Theodorici a pontificii quondam scribae, 1609
Tractatus utilissimi de schismatum in Ecclesia Romana, 1629
De scismate, 1890
Dietrich von Nieheim: zijne opvatting van het concilie en zijne Kroniek, 1907
De modis uniendi et reformandi ecclesiam in concilio universali, 1969
Stilus palatii abbreviatus, 1971
Historie de gestis Romanorum principum, Cronica ; Gesta Karoli Magni Imperatoris, 1980

Literaturo

Vidu ankaŭ

Referencoj

↑ Noĉera: itala urbo.
↑ Repertorium Geschichtsquellen des deutschen Mittelalters

Bibliotekoj

[1] Noĉera: itala urbo.

[2] Repertorium Geschichtsquellen des deutschen Mittelalters

[1]