Francisco de Paula Santander

Francisco de Paula Santander
Persona informo
Naskiĝo 2-an de aprilo 1780 (1780-04-02)
en Villa del Rosario
Morto 6-an de marto 1840 (1840-03-06) (59-jaraĝa)
en Bogoto
Mortis per Galŝtono Redakti la valoron en Wikidata vd
Tombo Central Cemetery of Bogotá (en) Traduki Redakti la valoron en Wikidata vd
Lingvoj hispana vd
Ŝtataneco Kolombio Redakti la valoron en Wikidata vd
Alma mater Universitato Sankta Tomaso de Akvino
St. Bartholomew Major College (en) Traduki Redakti la valoron en Wikidata vd
Familio
Edz(in)o Sixta Pontón de Santander (en) Traduki Redakti la valoron en Wikidata vd
Profesio
Okupo politikisto Redakti la valoron en Wikidata vd
vd Fonto: Vikidatumoj
vdr

Francisco José de Paula Santander y Omaña (n. la 2-an de aprilo 1792 - m. la 6-an de majo 1840) estis kolombia militisto kaj politikisto. Li famiĝis kiel heroo de la kolombia sendependiĝo.

Francisco de Paula Santander

Unue studento pri juro, Francisco ĉesis studi en 1810 por partopreni la militon de sendependeco. Unue subleŭtenanto, li progrese rangaltiĝis, kaj estis finfine nomumita generalo en 1819 pro la decidiga interveno de liaj soldatoj ĉe Simón Bolívar dum la batalo de Boyacá. Post la sendependiĝo en 1819, li estis unue nomumita vicprezidanto de Cundinamarca (kiu tiam inkludis la teritorion de hodiaŭa Kolombio), kaj sekve fariĝis en 1821 la vicprezidanto de la tuta Granda Kolombio dum kvin jaroj.

Liaj politikiaj opinioj (demokratia konstitucio) ekis malsimiliĝi el tiuj de Bolívar kaj de la armeo. Spite al tio, Bolívar estis voĉbalotita kiel prezidanto en 1826, kaj Santander estis lia vicprezidanto. Tamen, post malsukcesa atenco kontraŭ Bolívar (kiu intertempe deklaris sin kiel diktatoron), Santander estis ekzilita en 1828. Li ekde tiam vivis en Eŭropo kaj Usono. Denove alvokita en Kolombion post la morto de Bolívar en 1830, li provizore fariĝis la prezidanto de la Respubliko de Nova Granado el 1832 al 1833. Li estis denove elektita por la kvar sekvaj jaroj.

Okaze de la voĉdonado de 1837, li estis venkita de José Ignacio de Márquez. Li tiam eniris la Senaton, kaj fariĝis prezidanto de la Kongreso. Li sekve malsaniĝis kaj mortis en 1840, dum li estis preparanta la sekvan voĉdonadon por reakiri la prezidantecon.

Eksteraj ligiloj

[redakti | redakti fonton]