Guillaume Faye

Guillaume Faye
Persona informo
Naskonomo Guillaume Louis Marie Faye
Naskiĝo 7-an de novembro 1949 (1949-11-07)
en Angoulême
Morto 6-an de marto 2019 (2019-03-06) (69-jaraĝa)
en 16-a arondismento de Parizo
Mortis pro Naturaj kialoj Redakti la valoron en Wikidata vd
Mortis per Kancero Redakti la valoron en Wikidata vd
Lingvoj franca vd
Ŝtataneco Francio Redakti la valoron en Wikidata vd
Alma mater Instituto pri Politikaj Studoj de Parizo - historio, geografio
Universitato de Parizo 1 Panteono-Sorbono - politika scienco Redakti la valoron en Wikidata vd
Profesio
Alia nomo Guillaume Corvus • Pierre Barbès • Skyman • Gérald Foucher • Willy Eyaf vd
Okupo filozofo
verkisto de nefikcio
eseisto
universitata instruisto
preleganto
politika aktivisto
ĵurnalisto
politikteoriisto
publikigisto Redakti la valoron en Wikidata vd
Laborkampo Kulturologio, opinia ĵurnalismo kaj politika scienco Redakti la valoron en Wikidata vd
Verkado
Verkoj Q116052044 vd
En TTT Oficiala retejo vd
vd Fonto: Vikidatumoj
v • d • r

Guillaume FAYE (Angulemo, 7a de novembro 1949-Parizo, 7a de marto 2019)[1] estis franca filozofo[2] defendanto de la identecismo kiel parto de la Nova Maldekstro (Nouvelle Droite). Laŭ la tradicio de Martin Heidegger, Raymond Ruyer kaj Giorgio Locchi, Faye ludis gravan rolon por pozicii Islamon kiel la malamiko de la okcidenta mondo. Liaj diversaj artikoloj kaj libroj sugestas malkongruon kun la ĉeftendenco de la ideologio en Eŭropo en la postmilito kaj serĉadon de necesa malamiko por ke ebla faŝismo ricevu apogon. Ekkariere, la antisemitismo trempis sian laboron; poste, islamo ricevis tiun rolon.

Li kunlaboris kun revuoj kaj ĵurnaloj kiel Le Figaro-Magazine kaj Paris-Match, same kiel kun la radikanalo Skyrock.

Li estis profesoro de sociologio en la Universitato de Franĉkonteo.

Verkoj

[redakti | redakti fonton]
  • Le système à tuer les peuples, Copernic, 1981.
  • La NSC: Nouvelle société de consommation, Editions du Labyrinthe, 1984.
  • Les nouveaux enjeux idéologiques, Editions du Labyrinthe, 1985.
  • L’Archéofuturisme, l’Æncre, 1998.
  • La colonisation de l’Europe, Discours vrai sur l’immigration et l’Islam, L’Æncre, 2000.
  • Pourquoi nous combattons. Manifeste de la résistance européenne, L’Æncre, 2001.
  • Avant-guerre: Chronique d’un cataclysme annoncé, L’Æncre, 2003.
  • Le coup d’état mondial, essai sur le nouvel imperialisme américain, l’Æncre, 2004.
  • La nouvelle question juive, Les éditions du Lore, 2007.
  • Sexe et dévoiement, Les éditions du Lore, 2011.
  • L'archéofuturisme V2.0, Les éditions du Lore, 2012.

Notoj

[redakti | redakti fonton]
  1. ↑ «L’essayiste Guillaume Faye est décédé». TV Libertés (en franca). 7a de marto 2019. Konsultita la 7an de aŭgusto 2020.
  2. ↑ «È morto Guillaume Faye. Il filosofo che ammise la stanchezza degli eroi» Arkivita la 4an de junio 2019 en la Wayback Machine. Konsultita la 7an de aŭgusto 2020.
Bibliotekoj