Junges Deutschland (Juna Germanujo) estas la nomo de literatura movado de maloldaj, liberalaj poetoj en la epoko de antaŭmarto en Germanujo, kiu proksimume ekde 1830, instigite de la Julirevolucio en Francujo, aktivis publikige. Ties traktaĵojn en 1835 malpermesis per decido la tiama Federacia parlamento de la princoj.
La nomo Juna Germanujo aperas la unuan fojon ĉe Heinrich Laube, populariĝis tamen per Ludolf Wienbarg, kiu enkondukis siajn Ästhetischen Feldzüge (Estetikaj militiroj) el 1834 per la programecaj vortoj: "Dir, junges Deutschland, widme ich diese Reden, nicht dem alten" (Al vi, juna Germanujo, mi omaĝas ĉi tiujn paroladojn, ne al la maljuna.).
Komune estis al la poetoj de Juna Germanujo, ke ili sin turnis kontraŭ la retroa kaj reakcia politiko de Metternich kaj de la princoj de la germana federacio. Ili pledis por demokratiaj liberecorajtoj, socia justeco same kiel por la superado de malmodernaj religiaj kaj moralaj ideoj. La ideismon de la vajmara klasikismo kaj romantismo ili rifuzis kiel nepolitika kaj neprogresinta. Ambaŭ literaturaj tendencoj estis por ili fremdaj al realeco kaj vivo. Por la Jungermanoj literaturo ne rajtis esti eminentula, ĝi male atentigu pri sociaj kaj politikaj malbonstatoj. Ili rigardis sin mem kiel heredintoj kaj daŭrigantoj de la klerismo kaj fariĝis literaturaj pioniroj de la burĝa-liberala Martorevolucio de 1848/49.
La mondkoncepto la reprezentantoj de Juna Germanujo estis influitaj de la evoluteorio de Hegel kaj de la utopia socialismo de Saint Simon. Nacipolitike la plej multaj esperis la unuiĝon de Germanujo laŭ formo de respubliko kaj per tio la superadon de la feŭdismo.
Diference al samtempuloj kiel Georg Büchner aŭ al la pli malfrua poetogeneracio de la Antaŭmarto ĉirkaŭ Georg Herwegh, Ferdinand Freiligrath, Heinrich Heine kaj August Heinrich Hoffmann von Fallersleben por la jungermanoj ne unuarange temis pri politika renverso. Ili strebis kontraue al plene nova, liberala socio, en kiu neniu aŭtoritato estu akceptenda sen pluaĵoj. Por ili politiko estis nur unu kampo inter multaj, krom moralo, religio, estetiko. Franz von Dingelstedt ekzemple estis membro al tiu ĉi asocio. Ano tiea estis i.a. ankaŭ Max Waldau kaj Gustav Kühne.
