Leroy Carr
| Leroy Carr | |
|---|---|
| Persona informo | |
| Naskiĝo | 27-an de marto 1905 en Naŝvilo |
| Morto | 29-an de aprilo 1935 (30-jaraĝa) en Indianapolo |
| Mortokialo | Nefrito 
|
| Tombo | Floral Park Cemetery (en) 
|
| Lingvoj | angla |
| Ŝtataneco | Usono
|
| Okupo | |
| Okupo | kantisto pianisto komponisto klavaristo
|
Leroy CARR (27a de Marto, 1905 – 29a de Aprilo, 1935)[1] estis usona kantisto, kantoverkisto kaj pianisto de bluso kiu disvolvigis neformalan, basegan teknikon kaj kies populareco kaj stilo influis artistojn kiaj Nat King Cole kaj Ray Charles. Li unue iĝis fama pro la kanto "How Long, How Long Blues", fare de Vocalion Records en 1928.[2]
Li faris dueton kun Scrapper Blackwell.
La muziko de Carr estis registrita de longa listo de artistoj, kiel Count Basie, Jimmy Rushing, Robert Johnson, Ray Charles, Big Bill Broonzy, kaj Eric Clapton.
Carr estis alkoholulo. Li mortis pro nefrito tuj post sia 30a naskiĝtago.[3]
Diskaro
[redakti | redakti fonton]- Blues Before Sunrise (Columbia, 1962)
- Masters of the Blues, vol. 12 (Collector's Classics, 1971)
- Leroy Carr 1928–34 (K.O.B., 1971)
- Leroy Carr & Scrapper Blackwell: Naptown Blues 1929–1934 (Yazoo, 1973)
- Singin' the Blues 1937 (Biograph, 1973)
- Leroy Carr, vol. 2 (Collector's Classics, 197?)
- Don't Cry When I'm Gone (The Piano Blues, vol. 7) (Magpie, 1978)
- Leroy Carr 1928 (Matchbox, 1983)
- Leroy Carr & Scrapper Blackwell: Great Piano-Guitar Duets (1929–1935) (Old Tramp, 1987)
- Leroy Carr 1929–1934 (Document, 1988)
- Leroy Carr & Scrapper Blackwell 1929–1935 (Best of Blues, 1989)
- Leroy Carr & Scrapper Blackwell 1930–1958 (RST, 1989)
- Naptown Blues (Aldabra, 1992)
- Leroy Carr, vols. 1–6 (Document, 1992)
- Leroy Carr, vols. 1–2 (The Piano Blues series) (Magpie, 1992)
- Southbound Blues (Drive, 1994)
- Hurry Down Sunshine (Indigo, 1995)
- Naptown Blues (Orbis, 1996)
- Leroy Carr & Scrapper Blackwell: How Long Blues 1928–1935 (Blues Collection, 1997)
- American Blues Legend (Charly, 1998)
- Sloppy Drunk (Catfish, 1998)
- Prison Bound Blues (Snapper, 2001)
- P-Vine Presents 21 Blues Giants: Leroy Carr (P-Vine, 2001)
- The Essential Leroy Carr (Document, 2002)
- Whiskey Is My Habit, Women Is All I Crave (Columbia, 2004)
- Leroy Carr & Scrapper Blackwell: The Early Recordings of an Innovative Blues Master, vol. 1, 1928–1934 (JSP, 2008)
- How Long How Long Blues (Wolf, 2008)
- When the Sun Goes Down 1934–1941 (JSP, 2011)
Notoj
[redakti | redakti fonton]- ↑ O'Neal, Jim. "Leroy Carr: Biography". AllMusic.com. Alirita la 31an de Majo 2018.
- ↑ Russell, Tony (1997). The Blues: From Robert Johnson to Robert Cray. Dubai: Carlton Books. pp. 52–53. ISBN 1-85868-255-X.
- ↑ Larkin, Colin. "Leroy Carr". Encyclopedia of Popular Music. Oxford University Press. ISBN 978-0195313734.
Bibliografio
[redakti | redakti fonton]- Wald, Elijah (2004). Escaping the Delta: Robert Johnson and the Invention of the Blues. HarperCollins. ISBN 0-06-052423-5.