Los Navalmorales
| Los Navalmorales | |||
|---|---|---|---|
 | |||
municipo en Hispanio  vd
| |||
|
|
| ||
| Flago | Blazono | ||
| Administrado | |||
| Lando | Hispanio | ||
| Regiono | Kastilio-Manĉo | ||
| Provinco | Toledo | ||
| Komarko | La Jara | ||
| Poŝtkodo | 45140 | ||
| Retpaĝaro | Municipo | ||
| Politiko | |||
| Urbestro | Joaquín Fernández Torrijos (PSOE) | ||
| Demografio | |||
| Loĝantaro | 2 730 (2011) | ||
| Loĝdenso | 20 loĝ./km² | ||
| Geografio | |||
| Geografia situo | 39.728611111111-4.6447222222222Koordinatoj: 39° 44′ N, 4° 39′ U (mapo) [+] | ||
| Alto | 579 m [+] | ||
| Areo | 105 km² (10 500 ha) | ||
| Horzono | UTC+01:00 [+] | ||
| |||
| |||
|
| |||
| Alia projekto | |||
 Vikimedia Komunejo Los Navalmorales [+]
| |||
Los Navalmorales estas municipo de Hispanio, en la Provinco de Toledo, regiono de Kastilio-Manĉo.
Toponimio
[redakti | redakti fonton]La termino "Navalmorales" estas pluralo de Navalmoral, kiu estas fonetika kunmetaĵo de Nava del Moral, kvankam tiukaze ĝi devenas de Valmoral aŭ Valle del Moral (valo de la morusarbo), nomo origina de la loko.[1] Valmoral estas komponaĵo de la mallongigo de valle, nome val, de la latina VALLEM kaj moral (morusarbo)[2] La nomo rilatas al unuigo en la 19a jarcento de la setlejoj Navalmoral de Pusa kaj Navalmoral de Toledo.
Loĝantoj
[redakti | redakti fonton]La loĝanto nomiĝas Navalmoraleño. La censita populacio en 2011 estis de 2.730 loĝantoj kaj la denseco estas de 26 loĝ/km².
Situo
[redakti | redakti fonton]Los Navalmorales estas situanta en la okcidenta parto de Kastilio-Manĉo en la komarko aŭ distrikto La Jara en la sudokcidenta parto de la provinco de Toledo, je altitudo de 579 m; je 70 km el Toledo, provinca kaj regiona ĉefurbo. La areo de ties teritorio estas de 105 km². La geografiaj koordinatoj estas 39°43′43″ N 4°38′41″ Ok.
Geografio
[redakti | redakti fonton]La municipo troviĝas situanta «sur malgranda valo ĉe la bordoj de la rojo samnoma, kiu trapasas sian centron».[3] Ĝi apartenas al la komarko de La Jara kaj limas kun la municipaj teritorioj de Santa Ana de Pusa kaj San Martín de Pusa norde, Villarejo de Montalbán kaj Navahermosa oriente, Hontanar sude kaj Los Navalucillos sude kaj okcidente, ĉiuj de la provinco de Toledo.
La plej alta pinto troviĝas en la monto Cuervo (korvo) je 4,5 km sudoriente de la domaro kun 838 msm. Tra la teritorio fluas rojoj kiaj tiuj de Los Navalmorales, kiu trapasas la centron de la domaro, Macarro, los Álamos aŭ las Vegas.
Ekonomio
[redakti | redakti fonton]Agrikulturo (ĉefe olivarboj) kaj brutobredado (bovoj, ŝafoj, kaproj kaj porkoj) tradicie. Aktuale elstaras ĉefe la sektoro de servoj kaj iome da industrio pri popola ceramiko, ligno, kalkoŝtonoj kaj fabrikado de diversaj tipoj de olivoleo. Ankaŭ gravas dediĉo al ĉasado.
Historio
[redakti | redakti fonton]Aperas la unuan fojon kiel Vallmoral en dokumento de la 5a de februaro de 1209 per kiu Alfonso la 8-a donas al Alfonso Téllez la vilaĝon de Montalbán kun ties teritorioj korespondaj: «Ex parte Talauarie per ualle sicco, comodo vadit uia ad illos Mosaraues, et comodo pergit ad illa calsata, et sicut uadit ad Vallmoral, et deinde Naualuciellos, et postea usque ad illum portum, et deinde usque ad Mauros quantum potueritis»[4]
Dum la Milito de Sendependiĝo oni enprizonigis en tiu loko kapitanon Baldomero de Torres, estro de gerilanoj.
Ĝis 1835 Los Navalmorales estis du sendependaj vilaĝoj, nome Navalmoral de Pusa kaj Navalmoral de Toledo, nomataj tiel ĉar ili apartenis, respektive, al jurisdikcioj de la senjorlando de Valdepusa kaj de la urbo de Toledo. Ambaŭ municipoj troviĝis separataj fizike de la rojo de El Lugar aŭ de La Fuente, nomata aktuale samnome kun la vilaĝo. La 23an de septembro de 1833 oni kunigis ambaŭ municipojn por decidi sian unuigon, post kio ili interkonsentis unuanime peti tion al Fernando la 7-a. La morto de la reĝo dum tiuj tagoj prokrastis du jarojn la akcepton.
Meze de la 20a jarcento la populacio atingis ĝis pli da 5,000 loĝantojn, sed poste okazis elmigrado, senloĝigo kaj maljuniĝo de la populacio, kiu duoniĝis al malpli da 3,000.
Notoj
[redakti | redakti fonton]- ↑ Jairo Javier García Sánchez, Toponimia mayor de la Tierra de Talavera, 1998, Excmo. Ayuntamiento de Talavera de la Reina, paĝo 90, ISBN 84-88439-70-9.
- ↑ Vidu ĉe Navalmoralejo
- ↑ Madoz, volumeno 12, paĝoj 59 kaj 60.
- ↑ Archivo Histórico Nacional, Ordeno de Sankta Johano, dos. 1, nº 2.
Vidu ankaŭ
[redakti | redakti fonton]Bibliografio
[redakti | redakti fonton]- Julio Muñoz Jiménez (2002). Los Navalmorales, 1967: geografía de un municipio en el borde de los Montes de Toledo. Asociación Mesa de Trabajo por Los Navalmorales. ISBN 84-95290-24-3.
- Piedras vivas: de la religiosidad de un pueblo: Los Navalmorales. Asociación Cultural Hermes4 (Bargas). 2003. ISBN 84-95290-23-5.
- Mª Victoria Navas Sánchez-Élez (2003). Romancero y cancionero de Los Navalmorales (Toledo). Ayuntamiento de Los Navalmorales.
