Robert de Flers
| Robert de Flers | |
|---|---|
| |
| Persona informo | |
| Naskonomo | Marie Joseph Louis Camille Robert de la Mothe-Ango, vicomte de Flers |
| Naskiĝo | 25-an de novembro 1872 en Pont-l'Évêque |
| Morto | 30-an de julio 1927 (54-jaraĝa) en Vittel |
| Tombo | Tombejo Père-Lachaise, 18 Grave of Flers (en)  
|
| Lingvoj | franca |
| Loĝloko | avenue Hoche |
| Ŝtataneco | Francio
|
| Alma mater | Lycée Condorcet Paris Law Faculty (en)
|
Subskribo 
| |
| Familio | |
| Edz(in)o | Geneviève Sardou
|
| Infano | François de Flers (en)
|
| Okupo | |
| Okupo | verkisto libretisto diplomato romanisto ĵurnalisto literaturkritikisto dramaturgo novelisto
|
Robert Pellevé de La Motte-Ango, markizo de Flers (25a de Novembro 1872, Pont-l'Évêque (Calvados) – 30a de Julio 1927, Vittel) estis franca dramaturgo, oper-libretisto, kaj ĵurnalisto.[1]
Li ekstudis juron, sed amikeco kun Marcel Proust kondukis Flers al arto, literaturo kaj muziko kaj liaj interesoj tuj ŝanĝiĝis el juro al verkado, ĵurnalismo kaj literaturo. Ambaŭ viroj eltenis dumvivan amikecon.[1] Li veturis tra Azio meze de la 1890-aj jaroj. Tiu okazaĵo inspiris siajn plej fruajn verkojn: la romano La Courtisane Taïa et son singe vert (1896), la novelon Ilsée, princesse de Tripoli (1896), kaj la veturrakonto Vers l’Orient (1897). Reveninte al Parizo, la komponisto Edmond Audran petis al li verki la libreton por lia opereto La reine des reines, kiu premieris en Oktobro 1896 ĉe la Théâtre de l'Eldorado en Strasburgo. Lia venonta libreto estis por la vodevila opereto de Gaston Serpette nome Shakspeare! kiu premieris en la Théâtre des Bouffes Parisiens la 23an de Novembro 1899.[2]
En 1901 de Flers edziĝis al Geneviève Sardou, filino de Victorien Sardou. Lia tria opera libreto, Les travaux d'Hercule (1901), per kiu li ekkunlaboris kun Gaston Arman de Caillavet kaj la komponisto Claude Terrasse. Plej el liaj ceteraj libretoj estis verkitaj por Caillavet, ofte por Terrasse. Aliaj komponistoj por kiuj ambaŭ verkistoj verkis libretojn estas André Messager, kaj Gabriel Pierné.
Verkoj
[redakti | redakti fonton]- Vers l’Orient, Reisebericht, 1896
- La courtisane Taïa et son singe vert, Novelo
- Ilsée, princesse de Tripoli, 1897
- Entre cœur et chair, 1899
- Le Théâtre et la Ville, 1900
- Les travaux d’Hercule (kun Gaston de Caillavet), 1901
- Le cœur a ses raisons, 1902
- Les Sentiers de la vertu (kun Gaston de Caillavet), 1903
- Le Sire de Vergy (kun Gaston de Caillavet), 1903
- Monsieur de La Palice, 1904
- La Montansier, 1904
- L’ange du foyer, 1905
- Pâris ou Le bon juge (kun Gaston de Caillavet), 1906
- Miquette et sa mère (kun Gaston de Caillavet), 1906
- La chance du mari, 1906
- L’amour veille, 1907
- L’Éventail, 1907
- Fortunio, Opero (kun Gaston de Caivallet, por André Messager), 1907
- Le Roi (kun E. Arène), 1908
- L’âne de Buridan, 1909
- Le bois sacré, 1910
- Primerose (kun Gaston de Caillavet), 1911
- Papa, 1911
- L’Habit vert (kun Gaston de Caillavet), 1912
- La belle aventure (kun E. Rey), 1913
- Monsieur Brotonneau, 1914
- Beatrice, Opereto (kun Gaston de Caivallet, por André Messager), 1914
- La petite table, 1920
- Le retour (kun Francis de Croisset), 1920
- Sur les chemins de la guerre, 1921
- Hugues Delorme chez les fées, 1922
- La langue française et la guerre, 1922
- Les vignes du Seigneur (kun Francis de Croisset), 1923
- Ciboulette, Operette (kun Francis de Croisset, por Reynaldo Hahn), 1923
- Romance, d’après Sheldon, 1923
- Les Nouveaux Messieurs (kun Francis de Croisset), 1925
- Le Docteur miracle (kun Francis de Croisset), 1926
- Le sentiment religieux et la science postmorte 1928
- Les précieuses de Gênes, postmorte 1929
Notoj
[redakti | redakti fonton]- ↑ 1,0 1,1 Pierre Barillet, Les Seigneurs du rire: Flers – Caillavet – Croisset, Paris, Arthème Fayard, 1999
- ↑ Casaglia, Gherardo (2005). "Robert de Flers opera performance history". L'Almanacco di Gherardo Casaglia.