Vilhelmo Budeo

Postenoj
Postenoj	provosto de la komercistoj de Parizo (1522–1523); Maître de la Librairie du Roi (en) (1522–1540); ambasadoro vd

Guillaume Budé
(1468-1540)
Guillaume Budé; (1468-1540)
	humanista Francicus
Persona informo
	Guillaume Budé
Naskiĝo	26-a de januaro 1468; en Parizo, Francio
Morto	23-a de aŭgusto 1540; en Parizo, Francio
Lingvoj	latina • meza franca vd
Ŝtataneco	Francio vd
Alma mater	Universitato de Orleano, Reĝa Kolegio de Francio
Familio
Dinastio	Budé family vd
Patro	Jean Budé (en) vd
Gefratoj	Louis Budé (en) , Dreux Budé (en) , Jacques Budé (en) kaj Étiennette Budé (en) vd
Edz(in)o	Roberte Le Lyeur (en) vd
Infanoj	Dreux Budé (en) , Jean Budé (en) vd
Parencoj	Jean Budé (en) (nevo); Nicolas de la Chesnaye the Younger (en) (nevo); Jean Courtin (en) (second nephew (en) ) vd
Profesio
Okupo	bibliotekisto ; numismatikisto ; presisto ; filozofo ; tradukisto ; klasikisto vd
Laborkampo	Filologio vd
Doktoreca konsilisto	George Hermonymus • Janus Lascaris vd
Postenoj
Postenoj	provosto de la komercistoj de Parizo (1522–1523); Maître de la Librairie du Roi (en) (1522–1540); ambasadoro vd
vd	Fonto: Vikidatumoj
	v • d • r

Guillaume Budé (1468-1540) (* Parizo, en la 26-a de januaro 1468 - Parizo, en la 23-a de aŭgusto 1540) estis franca filologo, helenisto, humanisto, diplomato kaj bibliotekisto de Francisko la 1-a. Li estis filo de Jean Budé (1425-1501)^[1], bibliofilo kaj konsilisto de la reĝo Ludoviko la 11-a. Li studis Juron en la Universitato de Orléans. Malgraŭ ke li havis malŝpareman kaj mallaboreman vivon, je sia dudekkvarjaraĝo, li sentis subitan pasion por la studado, kaj rapide elvolviĝis, ĉefe rilate al la latinaj kaj grekaj idiomoj.

Li estis forte estimata de la reĝo Francisko la 1-a, kiu, kune kun Jean du Bellay^[2] la episkopo de Narbono, konvinkis lin fondi la Trilingvan Kolegion^[3], poste la Reĝan Kolegion de Francio, kaj la bibliotekon de Fontainebleau, kiu estonte translokiĝis al Parizo kaj originigis la Nacian Bibliotekon. Li ankaŭ persvadis la reĝon pri malhelpado de presado en Francio, ĉar la reĝo jam estis avertita de Sorbono en 1533. La reĝo Ludoviko la 12-a sendis lin kiel ambasadoron ĉe la papo Leono la 10-a, kaj en 1522 li estis nomumita prokuroro de la reĝo kaj plurfoje oficis kiel ceremoniestro (prévôt des marchands). Pro lia alta erudicio, Erasmo kromnomis lin la "mirindaĵo de Francio".

Verkoj

Li tradukis kelkajn traktatojn de Plutarque (1502-1505)
Annotationes in XXIV libros Pandectarum, 1508
Libri V de Asse et partibus ejus (De Asse, 1514, in-folio, Venise, 1522, in-4),
De asse et partibus eius (1515)
De contemptu rerum fortuitarum libri tres (Paris, 1520), filozofia kaj morala disertacio
Epistolae (1520)
De studio litterarum recte et commode instituendo (Paris, 1527)
Commentarii, (1529)
De philologia (Paris, 1530)
Institution d'un prince, 1547