Andrea Barnó

Andrea Barnó
Bizitza
Jaiotzako izen-deiturakAndrea Barnó San Martín
JaiotzaLizarra, 1980ko urtarrilaren 4a (45 urte)
Herrialdea Nafarroa Garaia, Euskal Herria
Hezkuntza
HeziketaUNED
Jarduerak
Jarduerakeskubaloi jokalaria
Ibilbidea
Taldeak Urteak J G
Itxako1999-2012
 
Posizio edo espezialitateaalboko erasotzailea
Pisua64 kilogramo
Altuera175 zentimetro
IMDB: nm5308595 Edit the value on Wikidata

Andrea Barnó San Martín, (Lizarra, Nafarroa Garaia, 1980ko urtarrilaren 4a), nafar eskubaloi jokalari ohia da, kirol ibilbide osoan Itxako taldean jokatu zuena. Talde horrekin lau aldiz irabazi zuen Espainiako liga, hiru aldiz Erregina Kopa eta behin EHF Kopa. Espainiako talde nazionalarekin brontzezko dominak irabazi zituen Londresko Olinpiar Jokoetan (2012) eta Brasilgo Munduko Txapelketan (2011), eta zilarrezkoa Mazedoniako Europako Txapelketan (2008). 2012an Nafarroako Emakumezko Kirolaririk Onenaren saria jaso zuen[1].

Bizitza

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Nekazaritzako ingeniari teknikoa eta entrenatzaile nazional titulatua da.[2]Kirolari ibilbideari dagokionez, 10 urte zituenean hasi zen S.D. Itxako taldean jokatzen eta 32 urtera arte jardun zuen. Entrenatzaileek eredugarritzat jarri zuten.[3]

Palmaresa

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Klubekin

[aldatu | aldatu iturburu kodea]
  • Espainiako liga 4 aldiz, 2009, 2010, 2011 eta 2012an, Itxakorekin.
  • Erregina Kopa 3 aldiz, 2010, 2011 eta 2012an.
  • Espainiako Superkopa 3 aldiz, 2010, 2011 eta 2012an.
  • EHF Kopa behin, 2009an. 2008an txapeldunordea izan zen.

Espainiako talde nazionalarekin

[aldatu | aldatu iturburu kodea]
  • Zilarrezko domina Mazedoniako Europako Txapelketan (2008).
  • Brontzezko domina Brasilgo Munduko Txapelketan (2011).
  • Brontzezko domina Londresko Olinpiar Jokoetan (2012).

Sariak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]
  • 2018an Urteko Lizarratarra - XVIII. Estellesa del año saria jaso zuen.[4]Bere ahizpa Blancari dedikatu zion saria aitzindaria izan baitzen ezmakumezkoen kirolean.[5]
  • 2012an Nafarroako Emakumezko Kirolaririk Onenaren saria jaso zuen.[1]
  • 2009 eta 2012 Kirolaren Izarra saria jaso zuen. [6]

Erretiroa

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Andreak 2012an esan zion agur eskubaloi profesionalari, 22 urtez jardun ondoren.[2]denboraldi zail baten ostean, lehiaketengatik eta klubarekin izandako kirolaz kanpoko desadostasunengatik hartu zuen erabakia.[7] Jokalariak goitik esan zion agur, titulu asko eman zizkion karrera profesionalaren gailurretik.[8] Atzerrian jolasteko aukera ere sortu zitzaion, baina:

Eskaintzak jaso ditut, baina nik aspalditik nuen gogoan uzteko erabakia. Ez dut bilatu, baina iritsi zaizkit. Bere garaian baloratu nituen, eta azkenean ezetsi ditut

Erreferentziak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]
  1. ↑ a b Barcina lehendakariak Nafarroako 2012ko kirolaren goresmen sariak banatu ditu. navarra.es (Noiz kontsultatua: 2016-8-6).
  2. ↑ a b «Andrea Barnó dice adiós» Revista Calle Mayor 2012-10-04 (Noiz kontsultatua: 2022-09-09).
  3. ↑ Olcina, Vicente Soler. ANDREA BARNÓ, EL EJEMPLO – Deporte Cien Por Cien. (Noiz kontsultatua: 2022-09-09).
  4. ↑ «Andrea Barnó recogió el XVIII premio Estellés del Año» Revista Calle Mayor 2009-01-08 (Noiz kontsultatua: 2022-09-09).
  5. ↑ «“Dedico este premio especialmente a mi hermana”» Revista Calle Mayor 2009-01-08 (Noiz kontsultatua: 2022-09-09).
  6. ↑ estudio.447. Silvia Ederra, Estrella del Deporte 2016 | Cope Tierra Estella. (Noiz kontsultatua: 2022-09-16).
  7. ↑ Olcina, Vicente Soler. ANDREA BARNÓ SE RETIRA DEL BALONMANO – Deporte Cien Por Cien. (Noiz kontsultatua: 2022-09-09).
  8. ↑ «Andrea Barnó abandona la práctica del balonmano» www.rfebm.com 2017-03-22 (Noiz kontsultatua: 2022-09-09).

Kanpo estekak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]