Carla Simón

Carla Simón

(2023)
Ahotsa
Bizitza
Jaiotzako izen-deiturakCarla Simón i Pipó
JaiotzaHospital del Mar eta Bartzelona, 1986ko abenduaren 29a (37 urte)
Herrialdea Espainia
Lehen hizkuntzakatalana
Hezkuntza
HeziketaKaliforniako Unibertsitatea Santa Barbaran
Bartzelonako Unibertsitate Autonomoa lizentzia : Ikus-entzunezko komunikazio
London Film School (en) Itzuli
Hizkuntzakkatalana
gaztelania
ingelesa
Jarduerak
Jarduerakfilm-zuzendaria eta gidoilaria
Lan nabarmenak
Jasotako sariak
IMDB: nm3427032 Allocine: 780630
Facebook: carla.s.pipo Instagram: carlasimonpipo Vimeo: carlasimon Edit the value on Wikidata

Carla Simon Pipó (Bartzelona, Katalunia, 1986ko abenduaren 22a) kataluniar zinema zuzendaria eta gidoilaria da. 2017an, Espainiako Arte eta Zientzia Zinematografikoen Akademiak bere lehen film luzea aukeratu zuen, Estiu 1993 (2017), katalanez filmatua, Espainia Oscar sarietan ordezkatzeko. Berlinalen Urrezko Hartza altxatu ondoren, 2023ko urtarrilean Zuzendari Onenaren Feroz Saria jaso zuen Alcarràs-en egindako lanagatik.[1][2][3]

Datu biografikoak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Carla Bartzelonan jaio zen 1986an eta Les Planes d'Hostoles-en hazi zen, Kataluniako herri txiki batean.[4] Sei urte zituela gurasoak HIESak eraman zituen eta izeko-osaba eta lehengusu gazteago batekin joan zen La Garrochara bizitzera. Bizitako esperientzia izan zen bere Estiu 1993 katalanez eta 2017an estreinatutako bere lehen film luzearen oinarria.[5] [6]

Bartzelonako Unibertsitate Autonomoan Ikus-entzunezko Komunikazioan lizentziatu zen 2009an; Kataluniako Telebistak antolatutako Kalitate eta Berrikuntza Telebistako Masterra osatu zuen 2010ean eta London Film School-eko Master of Arts (Obra Social "la Caixa"ko graduondoko beka). Londresen Born Positive dokumentala eta fikziozko Lipstick film laburra zuzendu zituen. [7]

Estiu 1993 - 1993ko uda

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

2017an estreinatutako Estiu 1993 (1993ko uda) Carla Simónen lehen film luzea da. Katalanez filmatu zuten eta, egilearen arabera, heriotza adingabe bati nola azaltzen zaion eta isiltasun eta keinuetatik inguruan gertatzen ari dena nola ulertu erantzun nahi du.

Carla Simónek berak idatzitako gidoi autobiografikoa da. Estiu 1993-k bere haurtzaroa kontatzen du: sei urte zituela amaren izeko-osabek adoptatu zuten, bere ama hiesak jota hil baitzen, bere aita hiru urte lehenago hil zuen gaixotasun berberak. Filmak neskaren begiradatik aurkezten du bere adoptatutako familia berrira egokitzeko prozesu zaila. Laia Artigas, Carla Simonen paperean, eta Paula Robles, bere lehengusina txikiarenean dira bi neska protagonistak David Verdaguer eta Bruna Cusírekin batera, familia berri honetan hartzen duten izeko-osaben paperean.

6 astez jardun zuten Estiu 1993 filmatzen La Garrocha eskualdean eta katalanez egin zen. [8] [9]

2017an, Espainiako Arte eta Zientzia Zinematografikoen Akademiak filma aukeratu zuen Espainia Oscar sarietan ordezkatzeko. Yvonne Blake Akademiako presidenteak azpimarratu zuen Hollywooden gustukoa izan zitekeela "film ederra eta samurra" dela eta "gai aktualak" jorratzen zituela.

Filmografia

[aldatu | aldatu iturburu kodea]
  • 2022 - Carta a mi madre para mi hijo (film laburra)[10][11]
  • 2022 - Alcarràs (film luzea).
  • 2020 - Correspondencia (film laburra)[12]
  • 2018 - Después También (film laburra), Espainia.
  • 2017 - Estiu 1993 - Uda 1993 (film luzea, 96 '), Espainia.
  • 2014 - Las pequeñas cosas (film laburra, 27 '), Erresuma Batua.
  • 2013 - Lipstick (film laburra, 9 '), Erresuma Batua.
  • 2012 - Born Positive (dokumentala, 18 '), Erresuma Batua,
  • 2009 - Women (bideo esperimentala, 6 '), AEB
  • 2009 - Lovers (bideo-poema, 25 '), AEB

Gidoilaria

[aldatu | aldatu iturburu kodea]
  • 2022 - Alcarràs (film luzea).
  • 2017 - Estiu 1993 ( Verano, 1993 ), film luzea
  • 2012 - Born Positive (dokumentala)
  • 2013 - Lipstick (fikzioa)
« Usaina bakarrik falta du filmak; atoitik kaxa handi batzuetara arrapaladan itzultzen dituzten mertxika, paraguaio eta brinoi bildu berrien usaina; diskoteka keztatuko marihuana eta tabako usaina; lurraren gainean meriendarako erretako karakolena. Hori bakarrik falta zaio Carla Simonek zuzendutako Alcarràs pelikulari (2021), usaina. Izan ere, gainontzean, halako indarra daukate traktoreen burrunba nagusi duen soinu-bandak, eta paisaiak; era berean, gihar izugarria dute istorioak eta hura antzezten duen jendeak. »

—Elixabete Garmendia[13]


Sariak eta ohoreak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Simónek 2017ko CECen 2 domina jaso zituen Verano 1993 lanagatik

Idazle Zinematografikoen Zirkuluaren dominak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Urtea Kategoria Filma Emaitza
2017. urtea Zuzendari errebelazioa 1993ko uda Garaile
Jatorrizko gidoi onena Garaile

Estiu 1993

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Beste sari batzuk

[aldatu | aldatu iturburu kodea]
  • 2017 - Berlingo Nazioarteko Zinema Jaialdian ( Berlinale ) estreinako film luzerik onena, Nazioarteko Epaimahaiaren Sari Nagusiaz gain (Generation Kplus Atala, ikusle gazteentzako zuzendua, exaequo "Becoming Who I Was" korearrarekin, Chang-Yong Moon-ena ).
  • 2017 - Urrezko Biznaga gaztelaniazko Malagako zinema-jaialdiko film onenari, baita Feroz Puerta Oscura saria ere, jaialdi bereko sail ofizialeko film luze onenari -Espainiako Informatzaile Zinematografikoen Elkarteak (AICE) emandakoa -). SGAE Dunia Ayaso Saria, SIGNIS Saria, ASECAN Saria
  • 2017 - Film luze onenaren saria eta Kritika Gazteen Saria Català FIC-CAT nazioarteko 10. Zinemaldian .
  • 2017 - Zuzendaritza onena, publikoaren saria eta Signis saria hartu du Buenos Airesko Buenos Aires Internacional de Cine Independiente ( BAFICI ). [14]
  • 2017 - Epaimahaiaren Sari Berezia, Istanbulgo Zinemaldian
  • 2017 - Publikoaren Saria, CineLatino Tübingen
  • 2017 - Film Onena, Odesako Zinemaldian
  • 2017 - Tendències sariak Sortzaileen kategorian , Kataluniako EL MUNDOren Kulturak emana.
  • 2018 - Women in Motion Young Talent Priz. Canneseko jaialdian.[15]
  • 2018 - Espainiako film onenaren Asecan saria -Andaluziako produkziorik gabe- Asecan Andaluziako Zinema Idazleen eta Idazleen Elkarteak emandako saria.
  • 2023 - Zuzendari Onenaren Feroz Saria Alcarrás lanagatik[1]

Erreferentziak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]
  1. ↑ a b (Gaztelaniaz) Carla Simón, Premio Feroz 2023 a la mejor dirección por 'Alcarrás' - Lanza Digital - Lanza Digital. 2023-01-29 (Noiz kontsultatua: 2023-01-31).
  2. ↑ Imaz, Andoni. «Carla Simonen 'Alcarràs' filmak irabazi du Urrezko Hartza» Berria (Noiz kontsultatua: 2023-04-01).
  3. ↑ Garcia, Ane. «Nork-Nori» Berria (Noiz kontsultatua: 2023-04-01).
  4. ↑ (Gaztelaniaz) Miró, Francesc. (2017-06-29). «"El cine me ha ayudado a entender el porqué de las cosas"» ElDiario.es (Noiz kontsultatua: 2020-09-27).
  5. ↑ https://elpais.com/cultura/2017/09/07/actualidad/1504772187_644284.html. .
  6. ↑ (Gaztelaniaz) Maestro, Miguel Ángel Martín. (2017-07-09). «"Un lujo en una sala de Valladolid". Estiu 1993 (Carla Simón, 2017)» últimoCero | Noticias de Valladolid (Noiz kontsultatua: 2020-09-27).
  7. ↑ Carla Simón, 1986, España, Avalon
  8. ↑ Ese «otro» cine español (18). Verano 1993, de Carla Simón, Jara Yáñez; CVC Cervantes
  9. ↑ (Gaztelaniaz) «'Verano 1993': El proceso creativo detrás de un éxito cinematográfico -» pikara magazine 2017-07-27 (Noiz kontsultatua: 2020-09-27).
  10. ↑ Urkizu, Urtzi. «Amari gutuna, Zinemalditik» Berria (Noiz kontsultatua: 2022-09-25).
  11. ↑ Carta a mi madre para mi hijo, de Carla Simón. (Noiz kontsultatua: 2022-09-25).
  12. ↑ Irizar, Itziar Ugarte. ««Konexio emozional indartsurik ez badago, hutsagoa da dena»» Berria (Noiz kontsultatua: 2020-09-26).
  13. ↑ Garmendia Lasa, Elixabete. (2022-05-26). «Oreka urratuak» Berria (Noiz kontsultatua: 2023-04-02).
  14. ↑ a b .
  15. ↑ (Ingelesez) Foreman, Katya; Foreman, Katya. (2018-05-11). «Cannes 2018: ‘Women in Motion’ Young Talent Award Goes to Carla Simón» WWD (Noiz kontsultatua: 2020-09-27).

Ikus, gainera

[aldatu | aldatu iturburu kodea]
  • Roser aguilar
  • Marina Seresesky
  • Mercedes alvarez
  • Mar Coll

Kanpo estekak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]