Elias Khoury | |
---|---|
(2016) | |
Bizitza | |
Jaiotza | Ashrafieh (en) eta Beirut, 1948ko uztailaren 12a |
Herrialdea | Libano |
Lehen hizkuntza | arabiera |
Heriotza | Beirut, 2024ko irailaren 15a (76 urte) |
Hezkuntza | |
Heziketa | Lebanese University (en) 1971) : Historiografia Sorbona Berria Unibertsitatea - Paris 3 1972) doctorate in France (en) : social history (en) |
Hizkuntzak | arabiera ingelesa frantsesa |
Jarduerak | |
Jarduerak | idazlea, unibertsitateko irakaslea, antzerkigilea, kazetaria eta kritikaria |
Enplegatzailea(k) | Columbia Unibertsitatea Lebanese American University (mul) Beiruteko Amerikar Unibertsitatea Lebanese University (en) New Yorkeko Unibertsitatea |
Elias Khoury (arabieraz: الياس خوري, Beirut, 1948ko uztailaren 12a- Beirut, 2024ko irailaren 15a) libanoar idazle, antzerkigile eta literatur kritikaria izan zen. Idazle arabiar ezagunenetako bat izan zen, bai arabiar munduan, bai mundu horretatik kanpo[1]. Libanoko An-Nahar egunkariko literatura gehigarriaren zuzendaria izan zen[2].
Elias Khoury Beiruteko Ashrafiyye auzoko familia kristau batean jaio zen[3]. Libanoko Unibertsitatean eta Parisko Unibertsitatean ikasi zuen. Palestinaren aldeko mugimendura hurbiltzen joan zen, batez ere Jordaniako errefuxiatu eremu batera 1970ean egin zuen bidaia baten ondotik, eta Libanoko gizartea Palestinaren auziaz zatituta zegoen garaian, haren jarraitzaile sutsua izan zen. Fatah-ko kide izan zen, eta, beraz, Palestina Askatzeko Erakundeko (OLP) kide ere. Libanoko gerra zibilaren hasieran ere parte hartu zuen Libanoko Mugimendu Nazionaleko kide gisa, baina zauritu eta aldi baterako itsu gelditu zen[4][3]. Hainbat literatur aldizkari garrantzitsu zuzendu zituen, besteak beste Adonis edo Mahmud Darwish idazleekin elkarlan estuan[5], eta irakasle izan zen Columbia eta New Yorkeko unibertsitateetan[2], Beiruteko Unibertsitate Amerikarrean eta Libanoko Unibertsitatean.
Dozena bat saiakera, kontakizun liburu bat eta hamasei eleberri idatzi zituen, eta horietan, modu konplexuan uztartzen dira agertoki eta gai politikoak (Palestinako auzia, Libanoko gatazkak) eta giza portaeraren azterketa.[1] Bere hizkuntza narratiboak libanoar dialektora jotzen du sarri, batez ere bere azken lanetan.
Idazle arabiarren artean lan gehien itzulita dituenetako bat da. Bere lanak hainbat hizkuntzatara itzuli dira, hebreera barne.[4]
Bere lanaren gai nagusietako bat da herri palestinarrak Nakba etengabea pairatzen duela, hau da, exodo bat, desplazamendu bat[4].
2000an, Palestina Saria irabazi zuen Bab al-Shams (Eguzkiaren Atea) lanagatik.[5]