Emma Suárez
| Emma Suárez | |
|---|---|
.jpg) (2017) | |
| Bizitza | |
| Jaiotzako izen-deiturak | Emma Suárez Bodelón |
| Jaiotza | Madril, 1964ko ekainaren 25a (60 urte) |
| Herrialdea |  Espainia |
| Lehen hizkuntza | gaztelania |
| Hezkuntza | |
| Hizkuntzak | gaztelania |
| Jarduerak | |
| Jarduerak | aktorea eta zinema aktorea |
| Jasotako sariak | ikusi
|
| Kidetza | Espainiako Arte Eszenikoen Akademia |
    | |
.svg){kind=small}
Emma Suárez Bodelón (1964ko ekainaren 25a, Madril) espainiar antzerki eta zinemako aktore bat da.
1996an aktore onenaren Goya Saria eskuratu zuen, El perro del hortelano pelikularekin. Bestela, Julio Medemen lehenengo hiru pelikuletan parte hartu zuen (1992-95).
Biografia
[aldatu | aldatu iturburu kodea]Arte munduetik urrun eta aktore-bokazio berezirik gabeko familia batean jaio zen. Hamalau urte zituela, gazteentzako casting batean hautatu zuten, Rosa Chacelen Memorias de Leticia Valle eleberriaren zinemarako egokitzapenean protagonista izateko. Miguel Ángel Rivas zuzendu zuen eta Fernando Rey, Ramiro Oliveros, Esperanza Roy edota Jeannine Mestre aktoreekin egin zuen bat, besteak beste.
Orduan, interpretazioan profesionalki aritzea erabaki zuen, eta 1982an antzerkian El cementerio de los pájaros lanarekin debutatu zuen. Antonio Galak idatzia, Irene Gutiérrez Caba eta Encarna Paso izan zituen protagonista.
Antonio Betancor (1919: Crónica del alba), José Luis Garci (Sesión continua) edo José Luis Borau (Tata mía) bezalako zuzendari ospetsuen filmaketetan eta Isabel Coixet (Demasiado viejo para morir joven) bezalako zuzendari berriekin osatu zuen bere prestakuntza.
1986an, Carlota Núñezen (Concha Cuetos) iloba eta isilmandataria izan zen TVEko Tristeza de amor telesailean. Antzerkian Bajarse al moro eta La Chunga lanetan jarraitu zuen.
Joaquín Sabinak Así estoy yo sin ti bere arrakastaren bideoklipean emakumezko protagonistaren rola betetzeko aukeratu zuenean Espainian zuen ospea izugarri handitu zen. 1989an, Juan Miñónen La blanca paloma filmean egin zuen lehen protagonista lana, Francisco Rabal eta Antonio Banderasekin lan eginez.
Julio Medemen (Behiak, La ardilla roja y Tierra) filmek aurrea hartu zioten Pilar Miróren deiari, norekin El perro del hortelano eta Tu nombre envenena mis sueños filmetan izan zen protagonista. Lehenengo laan horri esker emakumezko aktore protagonista onenaren Goya saria jaso zuen.[1] Guztietan bikote artistiko sendoa osatu zuen Carmelo Gómez aktorearekin.
1997an Querido maestro telesailarekin itzuli zen telebistara. Ondoren, zinemarako proiektuetan selektiboago agertu zen eta antzerkiari ekin zion berriro; 2002an, Aitana Sánchez-Gijónekin batera, Jean Geneten Las criadas obra antzeztu zuen, Mario Gasen zuzendaritzapean. Parte hartu zuen beste muntaia batzuk Proserpina, Perséfone (Bob Wilsonen aginduetara) eta Osaba Vania (Elenaren pertsonaiari bizia emanez) izan ziren.
Manuel Gutiérrez Aragónen Visionarios eta El caballero Don Quijote filmatu ondoren, 2004an Juan José Garfia presoaz maitemintzen den emakumearen papera egin zuen Horas de luz filmean. Lan garrantzitsuak egin zituen Bajo las estrellas, La casa de mi padre eta La mosquitera filmetan.
Orduko telebistako lanen artean El pantano, Cuéntame cómo pasó eta Cazadores de hombres daude.
Emakumezko aktore onenaren Goya Saria lortu zuen 1996an, Pilar Miróren El perro del hortelano filmean bertsotan egindako lanagatik. 2017ko otsailean ospatutako Goya sarien edizioan bi sari irabazi zituen: aktore nagusiarena (Pedro Almodóvarren Julieta) eta bigarren mailako aktorearena (Isaki Lacuestaren La próxima piel).
2020an, Arte Ederretako Merituaren Urrezko Domina jaso zuen.[2]
Bizitza pribatua
[aldatu | aldatu iturburu kodea]Juan Estelrich Jr. errealizadorearekin ezkonduta egon zen. Hark La vida láctea eta Pintadas film luzeetan zuzendu zuen, eta harekin izan zuen lehen semea, Juan (1992an jaioa).[3] Estelrichekin zuen harremana hautsi ondoren, Suárez Andy Chango musikariaren bikotekidea izan zen- alaba bat ere izan zuen- 2010ean hautsi zen arte.
Filmografia
[aldatu | aldatu iturburu kodea]Zinema
[aldatu | aldatu iturburu kodea]- La ternura (Vicente Villanueva, 2023)
- La consagración de la primavera, (Fernando Franco García, 2022)
- Josefina (Javier Marco, 2021)
- Invisibles (Gracia Querejeta, 2020)
- Una ventana al mar (Miguel Ángel Jiménez, 2019)
- La Influencia (Denis Rovira, 2019)
- 70 binladens (Koldo Serra, 2018)
- Las hijas de Abril (Michel Franco, 2017)
- Las Furias (Miguel del Arco, 2016)
- Julieta, (Pedro Almodóvar, 2016)
- La próxima piel (Isaki Lacuesta, 2015)
- Novatos (Pablo Aragüés, 2015)
- Falling Apart (Ana Rodríguez Rosell, 2015)
- Murieron por encima de sus posibilidades (Isaki Lacuesta, 2014)
- Buscando a Eimish (Ana Rodríguez Rosell, 2012)
- Área de descanso (Michael Aguilo, 2011)
- ¿Para qué sirve un oso? (Tom Fernández, 2011)
- La mosquitera (Agustí Vila, 2010)
- Héroes (Pau Freixas, 2010)
- Nire aitaren etxea (Gorka Merchán, 2009)
- Óscar, una pasión surrealista (Lucas Fernández, 2008)
- Todos los días son tuyos (José Luis Gutiérrez Arias, 2007)
- Bajo las estrellas (Félix Viscarret, 2007)
- Horas de luz (Manuel Matji, 2004)
- Sansa (Siegfried, 2003)
- El caballero Don Quijote (Manuel Gutiérrez Aragón, 2002)
- Dama de Porto Pim (José Antonio Salgot, 2001)
- Visionarios (Manuel Gutiérrez Aragón, 2001)
- Besos para todos (Jaime Chávarri, 2000)
- Sobreviviré (Alfonso Albacete eta David Menkes, 1999)
- La ciudad de los prodigios (Mario Camus, 1999)
- Golpe de estadio (Sergio Cabrera, 1998)
- Tu nombre envenena mis sueños (Pilar Miró, 1997)
- El perro del hortelano (Pilar Miró, 1996)
- Tierra (Julio Médem, 1996)
- Pintadas (Juan Estelrich Jr., 1996)
- Una casa en las afueras (Pedro Costa, 1995)
- Enciende mi pasión (José Miguel Ganga, 1994)
- La ardilla roja (Julio Médem, 1993)
- Behiak (Julio Médem, 1992)
- Orquesta Club Virginia, (Manuel Iborra, 1992)
- La vida láctea (Juan Estelrich Jr., 1992)
- Tramontana (Carlos Pérez Ferré, 1991)
- A solas contigo (Eduardo Campoy, 1990)
- Contra el viento (Paco Periñán, 1990)
- La blanca paloma (Juan Miñón, 1989)
- La luna negra (Imanol Uribe, 1989)
- Demasiado viejo para morir joven (Isabel Coixet, 1988)
- Blancaflor, la hija del diablo (Jesus García de Dueñas, 1988)
- En penumbra (José Luis Lozano, 1987)
- Oficio de muchachos (Carlos Romero Marchent, 1986)
- Tata mía (José Luis Borau, 1986)
- Marbella, un golpe de cinco estrellas (Miguel Hermoso, 1985)
- El jardín secreto (Carlos Suárez, 1984)
- Sesión continua (José Luis Garci, 1984)
- 1919: Crónica del alba (Antonio Betancor, 1983)
- Memorias de Leticia Valle (Miguel Ángel Rivas, 1980)
Telebista
[aldatu | aldatu iturburu kodea]| Urtea | Telesaila | Pertsonaia | Katea | Oharra(k) |
|---|---|---|---|---|
| 1984 | Fragmentos de interior | Luisa | La 1 | 4 atal |
| 1986 | Tristeza de amor | Leticia | 13 atal | |
| 1989 | Delirios de amor | Almudena | Atal 1 | |
| 1994 | La mujer de tu vida | Lucía | Atal 1 | |
| 1997 | Querido maestro | Elena de Diego | Telecinco | 25 atal |
| 2003 | El Pantano | Claudia Alonso | Antena 3 | 9 atal |
| 2004 | Cuéntame cómo pasó | Elisa | La 1 | 7 atal |
| 2007 | Hospital Central | Blanca López | Telecinco | 3 atal |
| 2008 | Cazadores de hombres | Ana Leal | Antena 3 | 8 atal |
| 2010 | Vuelo IL 8714 | Olga | Telecinco | 2 atal |
| Sofía | Federica Greziakoa | 2 atal | ||
| 2017 | La zona | Marta Carcedo | Movistar+ | 6 atal |
| 2019 | Criminal | María de los Ángeles Toranzo Puig | Netflix | 3 atal |
| 2020 | Néboa | Mónica Ortiz | La 1 | 8 atal |
| 2022 | Intimidad | Miren | Netflix | 8 atal |
| 2023 | Reina Roja | Laura Trueba | Prime Video | 7 atal |
Antzerkia
[aldatu | aldatu iturburu kodea]- La avería (2011), Blanca Portillok zuzendua
- Tío Vania (2008)
- A Electra le sienta bien el luto (2005-2006)
- La Orestiada
- Proserpina, Perséfone (2004)
- Las criadas (2002)
- La Chunga (1987)
- Bajarse al moro (1985-1986)
- El cementerio de los pájaros (1982-1983)
Erreferentziak
[aldatu | aldatu iturburu kodea]- ↑ (Gaztelaniaz) «Premios Goya. El perro del hortelano» premiosgoya.com.
- ↑ (Gaztelaniaz) «Real Decreto 1197/2020, de 29 de diciembre, por el que se concede la Medalla al Mérito en las Bellas Artes, en su categoría de oro, a las personas y entidades que se relacionan» Boletín Oficial del Estado (Madril) (340): 125896-125897. 2020-12-29.
- ↑ (Gaztelaniaz) Román, Manuel. (2020-09-26). «Por qué Emma Suárez no ha querido volver a saber nada de los hombres» Chic.
Kanpo estekak
[aldatu | aldatu iturburu kodea]| Autoritate kontrola |
|
|---|
Datuak: Q2602857
Multimedia: Emma Suárez / Q2602857