Esther Phillips

Esther Phillips
Merkataritza. Esther Phillipsen "Emakume batek gizon bat maite duenean" lanaren iragarkia, 1966.05.14 Irudi gehiago
Bizitza
Jaiotza	Galveston, 1935eko abenduaren 23a
Herrialdea	Ameriketako Estatu Batuak
Bizilekua	Colegio Escolapias Calasanz ^(en)
Talde etnikoa	afro-amerikarra
Heriotza	Carson, 1984ko abuztuaren 7a (48 urte)
Hobiratze lekua	Forest Lawn Memorial Park ^(en)
Heriotza modua	berezko heriotza: gibeleko gutxiegitasuna giltzurruneko gutxiegitasuna
Hezkuntza
Hizkuntzak	ingelesa
Jarduerak
Jarduerak	abeslaria eta jazz musikaria
Genero artistikoa	rhythm and bluesa jazza
Musika instrumentua	ahotsa pianoa
Diskoetxea	CTI Records ^(en) Atlantic Records Columbia Records Mercury Records ^(mul)

Esther Phillips, hasieran Esther Little, jaiotzez Esther Mae Jonesek (Galveston, AEB, 1935eko abenduaren 23a - Torrance, AEB, 1984ko abuztuaren 7a) estatubatuar R&B abeslaria izan zen. Kantari moldakorra zen, eta pop, country, jazz, blues eta soul abestiak ere interpretatu zituen.^[1]

Biografia

Gurasoak banandu egin ziren neska nerabe bat zenean, eta aitaren (Houston) eta amaren (Vatts inguruan, Los Angelesen) artean banatu zuten denbora. Elizan kantatzera eraman zuten, eta herriko blues-klub batean talentu-lehiaketa batean ez zuen parte hartu nahi, baina ahizpak behin eta berriz ekinda, parte hartu zuen. 14 urte zituela, 1949ko talentu amateurraren lehiaketa irabazi zuen Barrelhouse Club-en, Johnny Otis piano-jole, bateria -jole, abeslari, zuzendari, eta blues eta rhythm and blues enpresariaren jabetzakoa. Otis harritu eta berarekin Modern Records zigilurako grabatu baitzuen, eta bere The California Rhythm and Blues Caravan traveling revue delakoan sartu zuen, 'Little Esther' izenarekin. Geroago, Phillips abizena hartu zuen, gas-estazio bateko kartel batek inspiratua, antza.^[2]

Lan ibilbidea

Hasierako ibilbidea

Bere lehen disko arrakastatsua "Double Crossing Blues" izan zen, Johnny Otis Quintette eta Robins ahots-taldearekin. Savoy Records-ek argitaratu zuen 1950ean, eta 1. postua lortu zuen Billboard R&B chart-en. Zenbait disko arrakastatsu egin zituen Saboyrentzat Johnny Otis Orchestrarekin, besteak beste, "Mistrusting Blues" (Mel Walkerrekin duoan) eta "Cupido Boogie", eta horiek ere urte horretako 1. postura iritsi ziren. Beste lau gai sartu ziren Top 10ean, urte berean: "Misery" (9. postua), "Deceivin' Blues" (4. postua), "lWedding Boogie" (6. postua) eta "Far Away Blues" (6. postua). Genero guztietako emakume artista gutxik izan zuten halako arrakasta lehen urtean.

Phillipsek Otis eta Savoy zigilua utzi zituen 50eko hamarkadaren amaieran, eta Federal Records-ekin sinatu zuen. Baina hit-ak hasi bezain laster gelditu ziren. Hogeita hamar gai baino gehiago grabatu zituen Federalentzat, baina bakarra, "Ring-a-Ding-Doo", iritsi zen zerrendetara, eta 8. postua lortu zuen 1952an. Otisekin ez lan egitea haren arazoaren zati bat zen; beste zatia heroinarekiko mendekotasuna areagotzea zen, hamarkadaren erdialdean jada mendekotasuna zuen eta.^[3] 1954ko Gabon Egunean, Houstonen lanean ari zirela, Johnny Acek tiro bat (nahi gabe) eman zionean, Pillips gela berean egoteak, ustez, ez zion lagundu kontu horretan.

1954an, Houstonera itzuli zen, aitarekin bizitzera eta indarrak berreskuratzera. Diru faltan, Hego osoko gaueko klub txikietan lan egin zuen, Lexingtoneko (Kentucky) ospitaleko aldizkako egonaldien ondorioz, bere mendekotasuna tratatzeko. 1962an, Kenny Rogersek Houstoneko klub batean kantatzen aurkitu zuen, eta anaiak zuen Lenox Records diskoetxearekin kontratua lortzen lagundu zion.

Itzulera

Azkenean, Phillips 1962an dezente errekuperatuta zegoen lanari ekiteko. Esther Phillips izena hartu zuen Little Estherren ordez, eta "Release Me" country gaia grabatu zuen Bob Gans ekoizlearekin. Lehen postua lortu zuen R&B chartean eta 8.postua Billboard Hot 100ean. Lenox-ekin R&B postu txikiagoko zenbait egin ondoren, Atlantic Records-ek kontratatu zuen. Beatles taldearen "And I Love Him" ia R&B-ra iritsi zen, 1965ean Top 10era, eta, ondoren, Erresuma Batura joan zen nazioarteko lehen ikuskizunetarako.^[4]

60ko hamarkadan beste arrakasta batzuk izan zituen Atlanticentzat, hala nola Jimmy Radcliffe-ren "Try Me" (YouTube-ren bideoa), King Curtisen saxo bakar batekin. Heroinarekiko mendekotasunak okerrera egin zuen, eta errehabilitazio-zentro batean erregistratu zen. Han ezagutu zuen Sam Fletcher kantaria. Tratamendua egiten ari zela, Rouletterentzako zenbait gai grabatu zituen 1969an, gehienak Lelan Rogers-ek ekoitziak. Los Angelesera itzuli eta Atlantic-ekin sinatu zuen berriro. Fletcher-ekiko adiskidetasunak Freddie Jett Pied Piper Club-en jarduteko konpromisoa eman zion, 1969an, Burnin albuma ekoitzi baitzuen. Johnny Otis Show-ekin ere aritu zen Montereyko Jazzaldian, 1970ean.

70eko hamarkada

1950eko hamarkadaren ondorengo arrakastarik handienetako bat Kudu Recordsentzako From a Whisper to a Scream, lehen albuma izan zen, 1972an. Gil Scott-Heronek drogen erabilerari buruz idatzitako "Home Is Where the Hatred Is" hasierako gaia Grammy Sarirako izendatu zuten. Aretha Franklinek irabazi zuen, baina Franklinek garaikurra eman zion, berak irabazi behar zuela esanez.^[5]

Esther Phillipsen What A Difference A Day Made

Esther Phillips, 1976

1975ean, Dinah Washingtonen "What a Diff'rence a Day Makes" gaiaren eguneratze bat argitaratu zuen, "Release Me" egin zuenetik arrakasta handiena izan zuena. Estatu Batuetan Top 20 lortu zuen eta UK Singles Charten .^[6] 1975eko azaroaren 8an, Candice Bergenek aurkeztutako NBC Saturday Nighteko (geroago Saturday Night Live) atal batean abestu zuen. Izen bereko albuma izan zen salmenta-arrakastarik handiena: Joe Beck moldatzailea gitarran, Michael Brecker saxo tenorrean, David Sanborn saxo altuan, Randy Brecker tronpetan, Steve Khan gitarran eta Don Grolnick teklatuetan.

70eko hamarkadan eta 80ko hamarkadaren hasieran grabatzen eta jarduten jarraitu zuen, eta zazpi album osatu zituen Kudurekin eta lau Mercury Records-ekin (1977an sinatu zuen). A Way To Say Goodbye azken albumaren grabazioa hil baino bi hilabete lehenago amaitu zuen, eta 1986an kaleratu zuen Muse zigilu txikiak.

Heriotza

Phillips UCLA Medical Center-en hil zen, Carsonen (Kalifornia), 1984an, drogen abusuak eragindako giltzurruneko eta gibeleko gutxiegitasuna zela eta.^[7] Johnny Otisek egin zituen hiletak. Comptoneko Lincoln Memorial Parkeko hilobi pobre batean lurperatu zuten, eta 1985ean Forest Lawn Memorial Park-en berlurperatu zuten, Hollywood Hillsen, Los Angelesen.^[8] Brontzezko plaka batek bere karrerako lorpenak gogorarazten ditu eta Bibliako pasarte bat aipatzen du: "Aitaren etxean jende asko bizi da" (Juan 14:2).

Discografía

Urtea	Izenburua	Diskoetxea
1963	Release Me	Lenox
1965	And I Love Him!	Atlantic
1966	Esther Phillips Sings
	The Country Side of Esther
1970	Live at Freddie Jett's Pied Piper
	Burnin' (Live)
1972	From a Whisper to a Scream	Kudu/CTI
	Alone Again (Naturally)	Kudu/CTI
1974	Black-Eyed Blues
1975	Performance
	Esther Phillips and Joe Beck
	What a Diff'rence a Day Makes	Kudu/CTI
1976*	Capricorn Princess	Kudu/CTI
	Confessin' the Blues*	Atlantic* (1966, 1970)
	For All We Know	Kudu/CTI
1977	You've Come a Long Way, Baby	Mercury
1978	All About Esther
1979	Here's Esther, Are You Ready
1981	Good Black Is Hard to Crack
1986	A Way to Say Goodbye	Muse

Erreferentziak

1. Santelli, Robert (2001).
2. Freeland, David (2001).
3. Larkin, Colin (1995).
4. McCartney, Paul; Lennon, John; Harrison, George; Starr, Ringo (2000).
5. O'Neal, Jim; van Singel, Amy (eds.) (2002).
6. Larkin, Colin.
7. "Blues Singer Esther Phillips Dead at 48", Baltimore Afro-American, August 4, 1984.
8. "Esther Phillips' Remains Reinterred At Forest Lawn", Jet, September 2, 1985.

Kanpo estekak

• Esther Pillips I'never found a Man (klip 1973)
• Esther Pillipsen hainbat abesti
• Esther Phillips, Discogs
• Esther Phillips, AllMusic