Julio Zesar Eskaligero | |
---|---|
Bizitza | |
Jaiotzako izen-deiturak | Giulio Bordon |
Jaiotza | Riva del Garda, 1484ko apirilaren 23a |
Bizilekua | Agen |
Heriotza | Agen, 1558ko urriaren 21a (74 urte) |
Familia | |
Aita | Benedetto Bordone |
Seme-alabak | ikusi
|
Hezkuntza | |
Hizkuntzak | latina frantses ertaina |
Irakaslea(k) | Albrecht Dürer |
Ikaslea(k) | ikusi
|
Jarduerak | |
Jarduerak | idazlea, filosofoa, medikua eta Ikasketa klasikoetan aditua |
Jasotako sariak | ikusi
|
Sinesmenak eta ideologia | |
Erlijioa | Erromatar Eliza Katolikoa |
Julio Zesar Eskaligero[1] —jatorrizko izen-deiturez, Giulio Cesare Scaligero— (Riva del Garda, 1484ko apirilaren 23a – Agen, Frantziako Erresuma, 1558ko urriaren 21a) italiar osagilea eta humanista izan zen.
Bolonian ikasketak egin ondoren, Maximiliano I.a Habsburgokoaren armadan ibili zen gudari. Medikuntzako ikasketak egin zituen urte batzuk geroago, eta Veronan hartu zuen bizilekua. 1528. urtean Erasmok Zizeronen aldekoak eraso zituenean kritika gogorra egin zuen Eskaligerok haren aurka (1531), eta Dolet eta Rabelais ere jarri zituen auzitan. Hipokrates, Teofrasto, Aristoteles eta beste filosofo batzuei buruzko iruzkinak argitaratu zituen.
Obra nagusiak: De causis linguae latinae (1540), In librum Theophrasti de causis plantorum commentarii (1556), In librum de somnis Hippocratis commentarius (1561), Poetica (1561), Poemata (1574), Epigrammatum liber unicus (1583) eta Epistolae (1600).
Wikimedia Commonsen badira fitxategi gehiago, gai hau dutenak: Julio Zesar Eskaligero |