Laborategiko sagua karraskaria da, Mus musculus espeziekoa, eta ikerketa zientifikorako erabiltzen da. Kariotipoa berrogei kromosomaz[1] osatuta dago eta albinoak izan ohi dira.
Ikerketa zientifikoetan gehien erabiltzen den eredu biologiko eta biomedikoa laborategiko sagua da. Izan ere, zientzian aurrerapen handiak egitea ezinezkoa izango zen izaki horiek gabe. Hurrengo ezaugarriengatik da hain erabilia arlo horietan:
Gaur egun, genetikoki manipulatu diren saguak erabiltzen dira. Sagu transgenikoak eta knock-out ereduak dira bereziki erabilgarriak arazo biologiko konplexuak aztertzeko, gene edo proteina jakin baten ekintza azter baitaiteke.
Gizakiek eta laborategiko saguek (biak ugaztun euterioak) azken arbaso komuna partekatu zuten duela hirurogei milioi urte gutxi gorabehera. Ugaztunen genoma nahiko kontserbatua dago. Gizakiek izaki bizidun guztiekin arbaso komunak badituzte ere, gizakiak eta saguak ugaztun euterioak direnez, azken horiek gene gehiago partekatzen dituzte gainontzeko bizidunekin baino.
Saguek hogei kromosoma-paretan taldekatutako genoma dute, eta gizakiek, berriz, hogeita hirutan. Era berean, gizakien genoma eta laborategiko saguena oso antzekoa da; gizakiaren genomak bi mila bederatziehun milioi base pare ditu, eta saguarenak bi mila eta seiehun milioi inguru.
Egia esan, mapatze genetikoak agerian utzi du gizakietan kromosoma berean dauden gene batzuk kromosoma desberdinetan daudela saguetan. Adibidez, gizakien 12. kromosoman multzokatuta daude GADP, TPI, LDHB, KRAS2, INT1, GL1 eta LALB geneak; saguan, berriz, gene horiek 6., 15., 10. eta 4. kromosometan daude banatuta. Gene horiek kromosoma berean daude katuetan (B4 kromosoma) eta behietan (5. kromosoma). Horrek adierazten du saguen arbasoak lehenago diferentziatu zirela gizakien leinutik artiodaktiloak (behiaren taldea) eta haragijaleak (katuaren taldea) baino. Hala eta guztiz ere, gizakiaren 7. kromosomak Mus musculus-en zazpi kromosomatan homologiak ditu, eta saguaren 11. kromosomak gutxienez sei homologia giza kromosomatan.[2]
Bi espezieen arteko antzekotasun genetikoei esker, geneak ia zuzenean konpara daitezke, eta gizakietan gene berberak aurkitzeko aukera ematen die zientzialariei. Horrela, giza gaixotasunen ibilbideak eta mekanismoak deskodetu daitezke, saguek ere garatu baititzakete. Adibidez, obesitatearekin erlazionatua dagoen Mahogany sagu-mutazioa Attractrin giza-genearen antzekoa da. Horrek glikoproteina bat egiteko informazioa gordetzen du, eta gizakien obesitatearekin erlazionatzen da.
Giza gaixotasun ugari ere eragin daitezke saguetan, ingeniaritza genetikoko tekniken bidez geneak manipulatuz. Horrela bakarrik egin daitezke ikerketa fidagarriagoak. Izan ere, gizakiekin egindakoak arau bioetikoetatik kanpo daude.
Sagu transgenikoek haien genomatik kanpoko DNA zatiak daramatzate. Horiek lortzeko, DNA plasmido bat eraiki behar da (plasmido bat kromosomaz kanpoko elementu genetikoa da, eta haren DNA-katea zirkularra da). Ondoren, ADN-birkonbinazio, mikromanipulazio eta transfekzio teknikak erabiliz, gene berria itu-zelularen genoman zoriz txertatzen da. Gene erantsiari transgene deritzo, eta genea daraman animaliari animalia transgeniko. Sagu transgenikoak gene baten edo horren zati baten adierazpen genikoaren mekanismoak ezagutzeko erabiltzen dira.
Knock-out (KO) sagua genetikoki eraldatutako organismoa da. Gene jakin baten adierazpenik ez dauka. KO saguak eredu dira gene zehatz batek organismo baten biokimikan eta fisiologian duen eragina aztertzeko. Knock-out saguak oso erabilgarriak dira minbizia eta bestelako gaixotasun konplexuak aztertzeko.
Knock-in sagua genetikoki eraldatutako organismoa da ere. Knock-out saguekin duen desberdintasun bakarra da, gene bat desgaitu beharrean, mutazio bat duen beste batez ordezkatzen dela. Kasu batzuetan, promotorea gehitzen da, aldatutako genea etengabe adierazteko.