Léonora Miano | |
---|---|
(2010) | |
Bizitza | |
Jaiotza | Duala, 1973ko martxoaren 12a (51 urte) |
Herrialdea | Kamerun Frantzia |
Bizilekua | Togo |
Hezkuntza | |
Hizkuntzak | frantsesa fula |
Jarduerak | |
Jarduerak | idazlea |
Parte-hartzailea
| |
Enplegatzailea(k) | Michigango Unibertsitatea |
Lan nabarmenak | ikusi
|
Jasotako sariak | ikusi
|
leonoramiano.com |
Léonora Miano, (Duala, 1973ko martxoaren 12a) idazle kamerundarra da. 1991n Frantzian kokatu zen, hasieran Valenciennesen eta gero Nanterren, Amerikako literatura aztertzeko. [1]
Léonora Mianoren lehen lanak, L'intérieur de la nuit (Gauaren barnea), oso harrera ona izan du kritika frankofonoen aldetik. [2] Nobelak sei sari jaso ditu: Les lauriers verts de la forêt des livres, Révélation (2005), Louis Guilloux saria (2006), Montalembert du premier roman de femmes saria (2006), René Fallet saria (2006), Bernard Palissy saria (2006) eta Prize de l'excellence camerounaise (2007). Lire aldizkariak 2005eko etorri berrien arteko lanik onena bezala baloratu du. [3]
Bigarren eleberriak, Contours du jour qui vient-ek, Goncourt des lycéens saria jaso zuen 2006ko azaroan, 15 eta 18 urte bitarteko gazteen epaimahai batek emana.
2008ko udaberrian, Mianok bost eleberri argitaratu zituen Flammarion taldearen "Étonnants Classiques" bilduman. Afropean et autres nouvelles izenburupean daude.[4]
2013ko azaroan, Femina saria eman zioten La Saison de l'ombre eleberriagatik. Yambo Ouologuemen Du devoir de violence bezala, esklaboen salerosketaren hasiera kontatzen du.
2018an, Satoshi Miyagik Revelation antolatu zuen, 2011an argitaratutako Red in Blue esklabotzaren historiari buruzko trilogiaren lehen zatia. Leonora Mianok, gertakari kolonialaren espezialistak, zuzendari bat aukeratu zuen, zeinaren kultura (japoniarra) kolonialismoaren historiatik urrun egongo baitzen. Idazlearen nahia da mendebaldar baten eskuratze kulturala saihestea. Mendebaldeko publiko batentzako familia-historiaren eta distantzia estetikoaren (ahotsaren eta Japoniako antzerkitik jasotako gorputzaren disoziazioa) arteko kontrasteak sorpresa sortzen du, eta Afrikaren eta Europaren arteko liskarretik haratago doa.[5]