Miguel de Azcuénaga

Miguel de Azcuénaga

Buenos Airesko probintziako gobernadore

Bizitza
JaiotzaBuenos Aires, 1754ko ekainaren 4a
Herrialdea Argentina
HeriotzaBuenos Aires, 1833ko abenduaren 19a (79 urte)
Hobiratze lekuaLa Recoleta hilerria
Familia
AitaVicente Azkuenaga
Haurrideak
Hezkuntza
HeziketaSevillako Unibertsitatea
Hizkuntzakgaztelania
Jarduerak
Jarduerakpolitikaria eta militarra
Graduajeneral
Sinesmenak eta ideologia
Alderdi politikoaArmada abertzaleak

Miguel de Azcuénaga (1754ko ekainaren 4a – 1833ko abenduaren 19a ) argentinar brigadierra izan zen. Espainian ikasia, Sevillako Unibertsitatean, Azcuénagak bere karrera militarra hasi zuen Río de la Platako Erregeordetzan eta Primera Juntako kide izan zen, Argentina modernoko lehen gobernu autonomoan. Handik gutxira erbesteratu zen Mariano Moreno ministroari emandako laguntzagatik, eta Buenos Airesera itzuli zen Lehen Triunbiratoak Junta ordezkatu zuenean. Harrezkero hainbat kargu izan zituen, batez ere Maiatzeko Iraultzaren ondoren Buenos Airesko lehen gobernadore intendentea izan zen. Bere landa etxean (Quinta de Olivos) hil zen 1833an.

Biografia

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Rio de la Platako erregeordetza

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Miguel de Azcuénaga Buenos Airesen jaio zen 1754ko ekainaren 4an. [1] Vicente de Azcuénaga Iturbe, Bizkaiko euskal probintziako enpresaburuaren, eta María Rosa de Basavilbaso y Urtubiaren semea zen, Buenos Aireskoa. Azcuénaga-Basavilbasotarrek 4 seme eta 3 alaba izan zituzten. Miguel de Azcuénaga gaztetan bidali zuten Espainiara, bere oinarrizko ikasketak Malagan egin eta gero Sevillako Unibertsitatera joateko. 1774an Buenos Airesera itzuli zen, eta Espainiara bidaia berri bat egin zuen aitaren negozioak gainbegiratzeko. [1]

Bere karrera militarra Buenos Airesko artillerian hasi zuen, Espainia-Portugaldar Gerran, eta unitate horretan egon zen, San Ildefonsoko Lehen Ituna sinatu arte, Ekialdeko Banda Río de la Platako Erregeordetzan sartu zuena. Gerra amaituta, Buenos Airesko kabildoko erregidore bihurtu zen. 1778an berriro armak hartu zituen, bertakoen eraso batean, eta San Miguel del Monteko gotorlekuan operazioak zuzendu zituen. Espainia Britainia Handiaren aurkako Amerikako Iraultza Gerran borrokan ari zela, britainiarrek espainiar kolonien aurka erasoaldi bat abiarazi zezaketela susmatzen zen. Azcuénagak 4 kanoi zituen artilleria unitate bat zuzendu zuen 1781ean, baina ez zen britainiar erasorik gertatu. [2]

1781-1794 aldian Buenos Airesko kabildoaren barruan hainbat kargutarako izendatu zuten. 1789ko apirilaren 7an zenbait zapatari lagundu zien gremio bat sortzen. Espainian hainbat baziren ere, Espainiako gremioen konstituziorik ez zen eredu gisa erabili. [3] Kaleen espaloia sustatu zuen, eta eraikinen hobekuntza. Nicolás Antonio de Arredondo erregeordeak lagunduta, 8.000 dolar bildu zituen eta 500 behi-azienda eman zituen Martín García islanden arroka meategietara lan horretarako. Bere lehengusina Justa Rufina de Basavilbaso y Garfiasekin ezkondu zen 1795eko otsailaren 6an [4]

1796an teniente koronel izendatu zuten, urte hartatik 1802ra arte bertako miliziaren buru. Alde egin zuenean, garai hartako soldata militar guztiak eman zizkien bere unitateko soldaduei. 1802ko martxoaren 24an koronel izendatu zuten, eta 2.435 dolar eman zituen soldaduen jantzietarako. Gainera, 1.000.000 dolar eman zituen itsas armada eraikitzeko, Juan Larrearekin eta Domingo Matheurekin batera. 1806an Río de la Platako britainiar Inbasioetan borrokatu zuen, Gálvez zubian azkeneko postua aginduz. Bere gizonek 20 orduz euren posizioari eustea lortu zuten, 400 soldadurekin bakarrik, indar britainiar askoz handiagoaren aurka. Azkenean, 50 soldadu besterik ez zirenean geratzen erretiratu behar izan zuen, eta Hilarion de la Quintana brigadierrarekin bat egiten hasi zen. [5]

Argentinako Independentzia Gerra

[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Allegoric images of the 7 members of the Primera Junta, arranged in a scheme freely similar to the Argentine coat of Arms. An icon of the president of the Junta is in a big oval in the middle, with a sun over it. A crown of laurel surrounds it, with attached smaller ovals with the icons of the other members of the Junta.
Primera Juntako kideen litografia

Espainiako Penintsulako Gerrak, Fernando VII.a erregea harrapatzearekin eta Junta Suprema Centralaren erorketarekin batera, gatazka politikoak areagotu zituen Buenos Airesen, Maiatzeko Iraultza ekarri zutenak. Hainbat kriolok uste zuten Baltasar Hidalgo de Cisneros erregeordeak, eroritako Juntak izendatutakoak, ez zuela zilegitasunik, eta kabildo ireki bat eskatu zuten eztabaidatzeko. Azcuénaga bertaratu zen, eta probintzia guztietako diputatuekin Batzar probintzial bat sortzearen alde bozkatu zuen, interregnoan Cabildoak gobernatuz. Hala ere, gehiengoak junta bat sortzearekin bat egin zuen, baina tartean Buenosarren beste junta bat agintzearekin. Erregeordea Juntako presidente gisa gobernuan jarraitzen saiatu zen, krioloek aurre egin zioten. Azcuénagak bere etxea mailegatzen zuen haien bilkura sekretuetarako. [6] Primera Junta berriko kide izendatu zuten Azcuénaga, eta brigadier mailara igo zuten. [7] Azcuénaga Juntan sartzearen arrazoiak ez daude argi, bertako kide guztiek bezala. Onartutako teoria arrunt batek karlotista, alzagista, militarren eta kleroaren arteko oreka dela uste du; Indar armatuetakoa izateaz gain, hiriko aberatsekin lotura estua zuen Azcuénagak. [8] [9]

Juntak kontserbadoreen (Cornelio Saavedra buru) eta liberalen (Mariano Moreno buru) arteko barne-gatazkak jasan zituen. Azcuénaga Morenorekin lerrokatu zen. Junta Junta Grande zabaltzearen aurka agertu bazen ere, proposamenaren alde bozkatu zuen, agian Saavedraren presiopean. [10] Mariano Morenok abenduan dimisioa eman zuen, eta haren aldeko guztiek dimisioa ematera behartu zituzten 1811ko maiatzean. Azcuénaga Mendozako probintziara erbesteratu zen, eta maila militarra galdu zuen. Bere emazteak Luján hurbilagora erbesteratzea eskatu zuen, eta ezezkoa eman zitzaion. Junta Lehen Triunbiratoak ordezkatu zuen. Azcuénagak oraindik ere irudi positiboa zuen parekideen artean, eta aldaketa politikoak bere itzulera eta maila berreskuratzea ahalbidetu zuen. Hala ere, dokumentazioarekin egindako akats batek koronel maila baino ez zion eman; brigadier maila baino ezin izan zuen berreskuratu 1814an. Buenos Airesko Gobernadore Intendente izendatu zuten (probintzian gobernatzen zuen, Triunbiratoak aginte nazionala zuen bitartean). [11]

XIII. Urteko Batzarrak Triunbiratoa ordezkatu zuen estatu buru unipertsonal batekin, Río de la Platako Probintzia Batuetako zuzendari gorenak. Gervasio Antonio de Posadas izendatu zuten Zuzendari Goren, eta Azcuénaga bere bost aholkularietako bat. 1816an Kabildoak prentsa askatasunaren babesle izendatu zuen. Tucumango Biltzarreko kide egin zen 1818an, San Miguel de Tucuman-etik Buenos Airesera eraman zutenean. Irailean Biltzarreko presidenteorde hautatu zuten eta 1819ko maiatzean berriro hautatu zuten [12] 1820an Buenos Airesen porrotak Cepedako guduan, Argentinako Gerra Zibilen barruan, Biltzarra ixtea ekarri zuen. [13]

Bizitza publikoan nabarmendu diren beste hainbat argentinar bezala, Azcuénaga masoia izan zen.

Geroko bizitza

[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Azcuénagako zenotafioa La Recoleta hilerrian

1828an, 74 urte zituela, Brasilgo Inperioarekiko bake negoziazioetan parte hartu zuen Argentina-Brasilgo Gerra amaitu ostean, eta horrek Uruguai estatua sortu zuen. [14] Negoziazio horiek Montevideon egin ziren. Ekonomia kudeatu zuen 1829 eta 1830ean, eta diputatu egin zen 1831n eta 1832an. Bere diputatu kideek adierazi zuten legegintzaldi guztietara joaten zela, zahartzaroan izan arren. [14]

Azcuénaga bere etxean hil zen 1833ko abenduaren 19an. Juan José Viamonte gobernadoreak Iparraldeko hilerrian (gaur egungo La Recoleta hilerrian ) zenotafio bat eraikitzeko agindua eman zuen, gaur egun oraindik han dagoena. Dekretu ofizialak zioen : «Miguel de Azcuénaga brigadista jeneralak uneoro nazioari eman zizkion zerbitzu aipagarriek, eta bereziki independentzia loriatsuaren garaian, abertzale honen izena ondorengoetara eramango duen manifestazio bat eskatzen du, eta bere hiritar bertuteen oroitzapena”. [15]

Azcuénagaren landetxea 1580an Juan de Garayk Buenos Aires ezarri zuenean eraiki zuten. Hainbat belaunaldiren ondoren Justa Rufina Basavilbaso Azcuénagaren emazteak hartu zuen oinordetzan. Familiako belaunaldi gehiagok ( Antonio de Olaguer y Feliú erregeordearen arbasoak ere bai) hartu zuten oinordetzan, harik eta Carlos Villate Olaguerrek 1913an Argentinako estatuari eman zion arte, Argentinako presidentearen egoitza ofizial gisa erabiltzeko. Quinta de Olivos izena jarri zioten, eta Agustín Pedro Justotik hona Argentinako presidente guztiek erabili dute. [16]

Erreferentziak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]
  1. ↑ a b National..., p. 67
  2. ↑ National..., pp. 67–68
  3. ↑ Johnson, p. 99
  4. ↑ National..., p. 68
  5. ↑ National..., pp. 68–69
  6. ↑ López, p. 75
  7. ↑ National..., pp. 69–70
  8. ↑ Luna, p. 39
  9. ↑ Scenna, pp. 43–47
  10. ↑ Galasso, p. 113
  11. ↑ National..., p. 70
  12. ↑ National..., pp. 70–71
  13. ↑ Abad de Santillán, pp. 89–91
  14. ↑ a b National..., p. 72
  15. ↑ National..., pp. 72–73
  16. ↑ (Gaztelaniaz) Jorge Palomar. (September 19, 2004). Historias de la quinta presidencial: en la intimidad del poder. La Nación.

Kanpo estekak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]