Nelly Arcan

Nelly Arcan
Bizitza
Jaiotza	Lac-Mégantic eta Quebec Hiria, 1973ko martxoaren 5a
Herrialdea	Kanada
Heriotza	Montreal, 2009ko irailaren 24a (36 urte)
Heriotza modua	suizidioa: urkatzea
Hezkuntza
Heziketa	Université du Québec à Montréal ^(en)
Hizkuntzak	frantsesa ingelesa
Jarduerak
Jarduerak	idazlea, eleberrigilea eta haur literaturaren idazlea

Isabelle Fortier, Nelly Arcan goitizenarekin literatura munduan ezaguna ([Lac-Mégantic]], 1973ko martxoaren 5a - Montreal, 2009ko irailaren 24a) Quebeceko idazlea da.

Funtsean nihilista^[1] zen, eta hainbat gai jorratzen zituen bere literatura obretan, hala nola irudiak emakumeengan duen eragina, zahartzeari beldurra, kosta ahala kosta atsegin emateko nahia, sexualitatea, gorputzaren merkantilizazioa eta suizidioa^[2].

Biografia

Nelly Arcan nerabezarotik zen literatura zalea. Bere hitzetan, une horretan Stephen Kingen^[3] eleberrien irakurle sutsua zen. Denboran zehar, era askotako literatura-lanekiko interesa izan zuen, baita filosofiarekiko zaletasuna ere. Liluratzen zuten figuren artean: Nietzsche filosofoa eta Lautréamont^[4] poeta. 1994an, Sherbrookeko Cégep-en humanitateak ikasi ondoren, Lac-Mégantic utzi zuen eta Montrealera joan zen literatura ikasketak egiteko, eta Quebec-eko Unibertsitatean eman zuen izena, Montrealen bertan. Batxilergoa egin ondoren, master bat hasi zuen Anne Élaine Clicheren zuzendaritzapean.^[5] Bere institutuko oroimenak, 2003an idatziak, Hitzen pisua, edo Hizkuntzaren materialtasuna, dute izena Daniel Paul Schreberren Neuropata baten memoriak lanean argitaratuak.

2001ean, Atalasearen edizioetan argitaratu zuen Putain, (Miel Anjel Elustondok euskaratua: Puta) Médicis eta Femina sarietarako hautaketa bat balio izan zion autofikzio bat. Bere bigarren eleberria, Folle (2004), Feminarako beste aukeraketa bat izan zen.

2007ko irailean, aurrerapauso nabarmena egin zuen Tout le monde en parle (Mundu guztiak zeraz hitz egiten du)^[2] entzute handiko saioan, eta hor erakutsi zuen ikasle garaietan prostituitu egin zela.^[6] Bere burua, bereziki, À ciel ouvert (2007) bere hirugarren eta azken eleberria aurkeztu zuen.

Lanak

• 2001: Putain, ( ISBN 978-2020557177) Miel Anjel Elustondok euskaratu zuen 2022an: Puta. Alberdania.^[7][8] ISBN euskarazko itzulpenarena: ISBN 978-84-9868-772-9
• 2003: La Ride (eleberria)
• 2006: Cocaïne et Chihuahuas (eleberria); Saulo (eleberria)
• 2004: Folle, ISBN 978-2020837903
• 2007: L'Enfant dans le miroir, ISBN 978-2922944365
• 2007: À ciel ouvert, ISBN 978-2757817506
• 2009: Paradis, clef en main, ISBN 978-2923603216
• 2011: Burqa de chair, ISBN 978-2021028829 - Nancy Hustonen hitzaurrearekin ("Arcan, filosofoa") Egilea hil eta geroko argitalpena.
• 2013: Premières Amours. Histoires de filles (lan kolektiboa), ISBN 978-2-89651-860-9 Egilea hil eta geroko argitalpena.

Erreferentziak

1. «Putain, de Nelly Arcan : le feuilleton littéraire de Camille Laurens» Le Monde 2019-09-15.
2. ↑ Guy A. Lepage, Dany Turcotte. (16 septembre 2007). Entrevue de Nelly Arcan. Tout le monde en parle..
3. Mélanie Saint-Hilaire. (15 septembre 2007). La deuxième vie de Nelly Arcan. L'Actualité.com..
4. David Hughes. (2009-09-28). «Hommages à Nelly Arcan» La Presse.
5. Pascale Navarro. (6 septembre 2001). «Nelly Arcan : Journal intime» Voir..
6. Jocelyne Robert. (2011-09-14). «Si vulnérable» La Presse.
7. Puta – Alberdania. (Noiz kontsultatua: 2024-12-11).
8. Lopez Las Heras, Gema. (2024-11-11). «Zer du esateko puta batek?» 111 Akademia (Noiz kontsultatua: 2024-12-11).

Bibliografia

• Jacques Beaudry, Le cimetière des filles assassinées. Sylvia Plath, Ingeborg Bachmann, Sarah Kane, Nelly Arcan, Éditions Nota bene, 2015.
• Eloïse Delsarr, Nelly Arcan – L’Enfant dans le miroir. Multiplicité des identités et égarement de soi, Jacques Henric-en gibel solasarekin, PULIM, 2018.
• Annaren Anouchka -- La putain lacanienne ou le continent noir de la mélancolie, éditions des crépuscules, 2020
• Martine Delvaux, Les filles en série. Des Barbies aux Pussy Riot, Montréal, Les éditions du remue-ménage, 2013.
• Marie-Chantal Killeen, « Esquives, pièges et désaveux : Les « Anti-confessions » de Nelly Arcan et d’Anne Garréta », Études françaises, vol. 53, n° 2, 2017, p. 171-187 (lire en ligne).
• Patricia Smart, De Marie de l'Incarnation à Nelly Arcan. Se dire, se faire par l'écriture intime, Montréal, éditions Boréal, 2014.
• Liza Steiner, Sade aujourd'hui. Anatomie de la pornographie, préface de Jean-Christophe Abramovici, Paris, Classiques Garnier, 2019.
• Mélissa Thériault, « Ce corps qui n’est pas soi : nihilisme, dualisme et autofiction chez Arcan », in Grell, Isabelle, dir., Les enjeux (en-je) de la chair dans l’écriture autofictionnelle, Louvain-la-Neuve, EME Éditions, 2016, Txantiloi:Pp..
• Yolande Villemaire, « Lumière noire de Nelly Arcan. » Entre les lignes, volume 6, numéro 2, hiver 2010, p. 6 6.artean, 6. liburukia, 2. zenbakia, 2010eko negua, p. 6. 6.

Ikus, gainera

• Claudia Larochelle
• Rafaële Germain

Kanpo estekak