Otar Iosseliani

Otar Iosseliani
Otar Iosseliani, 2002ko Berlinalean. Irudi gehiago
Q29877568 2000 - ← Humbert Balsan - Cédric Kahn →
Bizitza
Jaiotza	Tbilisi, 1934ko otsailaren 2a
Herrialdea	Frantzia  Sobietar Errepublika Sozialisten Batasuna  (1934 -  1991)  Georgia  (1991 -  2023)
Heriotza	Tbilisi, 2023ko abenduaren 17a (89 urte)
Hezkuntza
Heziketa	Gerasimov Zinematografia Institutua Tbilisi State Conservatoire ^(en)
Hizkuntzak	georgiera frantsesa
Jarduerak
Jarduerak	gidoilaria, film-muntatzailea, aktorea, errealizadorea, musikagilea, orkestra zuzendaria, piano-jotzailea, dokumentalgilea, film-zuzendaria eta pedagogoa
Enplegatzailea(k)	Top Courses for Scriptwriters and Film Directors ^(en)
Lan nabarmenak	ikusi Farewell, Home Sweet Home ^(en) Favorites of the Moon ^(en) There Once was a Singing Blackbird ^(en) And Then There Was Light ^(en) Monday Morning ^(en) La Chasse aux papillons ^(en)
Jasotako sariak	ikusi Louis Delluc saria  (1999) : Farewell, Home Sweet Home ^(en) People's artist of the Georgian SSR Berliner Kunstpreis  (1993) Nika Award for Best Director  (1998) European Film Academy Critics Award  (1999) : Farewell, Home Sweet Home ^(en) Ohorezko Legioko zalduna  (2006)
Musika instrumentua	pianoa

Otar Iosseliani, georgieraz ოთარ იოსელიანი (Tbilisi, Georgia, SESB, 1934ko otsailaren 2a - ibidem, 2023ko abenduaren 17a) georgiar jatorriko frantses zinemagilea izan zen.

Biografia

Konposizioa, pianoa eta orkestra-zuzendaritza, matematika eta zinema-zuzendaritza ikasi zituen. 50eko hamarkadaren erdialdean, zuzendaritza-laguntzaile eta muntatzaile aritu zen, eta, hamarkadaren bukaeran, film dokumentalak egiten hasi zen. Aprel (1962, "Apirila") izeneko luzera erdiko filma debekatu ziotenean, zinema utzi zuen; urte batzuez, arrantza-ontzi batean, eta, geroago, labe garai batzuetan lan egin zuen.

Guiorgobistve (1966, "Hostoen erortzea"), Ikho chachvi mgalobeli (1971, "Bazen behin zozo kantari bat") eta "Pastorala" (1971) izeneko film-trilogian, garbi ageri dira Iosselianiren umore-sen berezia eta musikazaletasuna. Trilogia horri esker, mundu osoan egin zen ezagun Iosseliani. Filmak banatzeko eta egiteko izan zituen oztopoek Frantziara erbesteratzera bultzatu zuten, eta film laburrak egin zituen han: Lettre d´un cinéaste (1982), Euskadi Été 1982 (1982) eta Sept pièces pour cinéma noir et blanc (1983). Les favoris de la lune (1984) film luzean, matematika- eta komedia-zaletasuna erakusten ditu. 1988an, berriz, Et la lumière fut egin zuen, dokumental- eta fikzio-nahasketa bitxia, eta Epaimahaikideen Sari Berezia jaso zuen Veneziako Mostran. 2001ean, Atzera Begirakoa eskaini zioten Donostiako Zinemaldian. 2002an, Lundi matin filmatu zuen, eta, horri esker, Berlingo Zinemaldiko Zilarrezko Hartza irabazi zuen zuzendari gisa.

Ikus, gainera

• Dokumentalak Euskal Herrian

Erreferentziak

Wikimedia Commonsen badira fitxategi gehiago, gai hau dutenak: Otar Iosseliani

• Artikulu honen edukiaren zati bat Lur hiztegi entziklopedikotik edo Lur entziklopedia tematikotik txertatu zen 2011/12/27 egunean. Egile-eskubideen jabeak, Eusko Jaurlaritzak, hiztegi horiek CC-BY 3.0 lizentziarekin argitaratu ditu, Open Data Euskadi webgunean.