Sandra Hermida Muñiz | |
---|---|
Bizitza | |
Jaiotzako izen-deiturak | Sandra Hermida Muñiz |
Jaiotza | Madril, 1972ko uztailaren 22a (52 urte) |
Herrialdea | Espainia |
Hezkuntza | |
Heziketa | Madrilgo Complutense Unibertsitatea |
Hizkuntzak | gaztelania |
Jarduerak | |
Jarduerak | zinema ekoizlea eta ekoizle exekutiboa |
Jasotako sariak | ikusi
|
Sandra Hermida Muñiz (Madril, 1972ko uztailaren 22a) fikziozko film luzeen eta dokumentalen madrildar zinema-ekoizlea da.[1] Hiru Produkzio Zuzendaritza Onenari emandako Goya saria lortu ditu, El orfanato (2007), Lo imposible (2012) eta Un monstruo viene a verme (2016) filmen bidez. Estatuko eta nazioarteko filmak ekoitzi ditu, hala nola Patricia Ferreirak zuzendutako El alquimista impaciente (2002), , edo Alejandro González Iñarrituren Biutiful (2010).
Madrilgo Complutense Unibertsitatean Irudi eta Soinuan lizentziatua da. 1998. urtean ekin zion zinema-ibilbideari; Miguel Albadalejo zuzendariaren La primera noche de mi vida filmean erregidorea izan zen.[2][3] 2000. urtean, produkzio-burua izan zen El otro barrio filmean, Salvador Garcíak zuzendua.[4]
Produkzio-zuzendaria izan da hainbat filmetan, hala nola, Patricia Ferreiraren El alquimista impaciente, edo Juan Antonio Bayonaren El orfanato, Lo imposible eta Un monstruo viene a verme.[5][6] Bere pelikulen artean hainbat daude, besteak beste, Marrowbone, No llores, Vuela, Carmina eta amén, La torre de Suso, Regresa a Hansala, Dieta mediterránea, Spanish movie eta Biutiful.[7]
Fikziozko film luzeez gain, Hermidak hainbat dokumental ekoitzi ditu: Edmon Rochen Garbo: el espía, Gustavo Sánchezen I hate New York eta Paul B. Preciadok zuzendutako Orlando.[8] Bere enpresak ekoitzitako filmetako batzuk hauexek dira: 9 días en Haiti, Oxfam Intermón dokumental laburra[9] eta Mirage.[10]
Azken urteotan, telebistako plataformetarako fikzioa ere ekoitzi du, besteak beste, Arde Madrid (Paco Leónek eta Anna Rodríguez Costak sortua), edo Fácil Movistar Plus+erako, edo serieak (El inocente edo Alma) eta Rainbow film luzea (Netflixentzat).
2007an, Hermidak produkzio zuzendari onenaren Goya saria irabazi zuen Juan Antonio Bayonak zuzendutako El orfanato beldurrezko filmarengatik. Urte pare bat geroago, 2009an, Edmon Rocek zuzendutako Garbo: el espía dokumentalak, film dokumental onenaren Goya saria lortu zuen, eta 2010ean, Gaudí saria.[11]
Ondoren, beste bi sari lortu zituen: Goya saria filmeko produkzio-zuzendaritza onenarengatik, Lo Imposible (2012), eta Un monstruo a venido a verme (2016), biak Juan Antonio Bayonak zuzenduak.[7] 2013. urtean, Lo imposible filmak Visual Effects Society erakundeak ematen duen"Outstanding Supporting Visual Effects in a Feature Motion Picture" (ikus-efektu onenentzako) saria irabazi zuen.[12] Gainera, 2017an, Hermidak Ekoizpen Zuzendaritza Onenaren Gaudí saria irabazi zuen Un monstruo viene a verme filmarengatik.[13]
2019an, Paco Leónek eta Anna Rodríguez Costak sortutako Arde Madridek komedia serie onenaren Feroz saria irabazi zuen. [14]
Urtea | Saria | Kategoria | Filma | Emaitza |
---|---|---|---|---|
2007 | Goya Sariak | Ekoizpen zuzendaritza onena | El orfanato | Irabazlea |
2009 | Goya Sariak | Film dokumental onena | Garbo: el espía | Irabazlea |
2010 | Gaudi Sariak | Film dokumental onena | Garbo: el espía | Irabazlea |
2012 | Goya Sariak | Ekoizpen zuzendaritza onena | Lo imposible | Irabazlea |
2013 | VES Saria | Efektu berezi onenak | Lo imposible | Irabazlea |
2016 | Goya Sariak | Ekoizpen zuzendaritza onena | Un monstruo viene a verme | Irabazlea |
2017 | Gaudi Sariak | Ekoizpen zuzendaritza onena | Un monstruo viene a verme | Irabazlea |
2019 | Feroz Sariak | Komedia serierik onena | Arde Madrid | Irabazlea |
Urtea, lana eta zuzendaria, hurrenez hurren: