Ethel Portnoy | ||
![]() | ||
![]() | ||
Ethel Portnoy yn 1979 | ||
persoanlike bysûnderheden | ||
echte namme | Ethel Portnoy | |
nasjonaliteit | ![]() | |
berne | 8 maart 1927 | |
berteplak | Philadelphia | |
stoarn | 25 maaie 2004 (77 jier) | |
stjerplak | De Haach | |
etnisiteit | ![]() | |
wurk | ||
taal | Ingelsk | |
sjenre | roman, essay, kollumn, reisferhaal | |
útjouwer | Meulenhoff, Amsterdam | |
prizen | Opzij Literatuerpriis | |
offisjele webside | ||
gjin |
Ethel Portnoy (8 maart 1927, Philadelphia (Feriene Steaten) — 25 maaie 2004, De Haach) wie in Nederlânsk skriuwster fan Amerikaansk-Joadsk komôf. Sy skreau essays, kollumns, koarte ferhalen, reisferhalen en in tal romans.
Ethel Portnoy waard berne yn Philadelphia, mar waard grutbrocht yn de Bronx yn New York as dochter fan Russysk-joadske ymmigranten. Nei in stúdzje letterkunde en Frânsk, ferfear se yn 1950 nei Jeropa, mei in Fulbrightbeurs foar de Universiteit fan Lyon. Teffens studearre se Kulturele antropology en argeology yn Parys, ûnder oare by Claude Lévi-Strauss. Yn 1951 troude se mei de skriuwer Rudy Kousbroek. It opbringen fan har twa bern en har wurk by de UNESCO naam in protte fan har tiid yn beslach; sadwaande kaam se net oan skriuwen ta. Fia Kousbroek moete se Remco Campert en Simon Vinkenoog, oare Nederlânske Vijftigers en ek leden fan de keunstnersgroep Kobra. Letter folge hja de kolleezjes fan semiolooch Roland Barthes, dy't har ûnder mear oantrune tan skriuwen yn de ik-foarm. Fan 1970 ôf wenne se yn De Haach.
Portnoy debutearre yn 1971, doe't se 44 jier wie, mei it boek Steen en been. Dêrnei ferskynden noch goed 25 boeken fan har. De útdrukking broodje aap (foar apokrive ferhalen dy't as wierbard trochferteld wurde) komt fan it titelferhaal yn in bondel stedsleginden fan Portnoy. Mei Hanneke van Buuren en Hannemieke Postma rjochte Portnoy it tydskrift Chrysallis op, dat him rjochte op feministyske literatuer. Yn 1991 krige Ethel Portnoy de Annie Romeinpriis fan it feministyske moanneblêd Opzij foar har hiele oeuvre.
Ethel Portnoy skreau yn it Ingelsk, mar fielde har Nederlânsk skriuwster. Har boeken waarden oerset troch har eks-man, harren dochter Hepzibah Kousbroek (1954-2009) en troch Tinke Davids. Dit is nei alle wierskyn de reden west dat se nea in Nederlânske literatuerpriis krigen hat, útsein de neamde Annie Romeinpriis.
Portnoy skreau foar de Haagse Post, NRC Handelsblad, Maatstaf en Vrij Nederland