Paul Panhuysen

Paul Panhuysen
Paul Panhuysen
Paul Panhuysen
persoanlike bysûnderheden
echte namme Paul Panhuysen
nasjonaliteit Nederlânsk
berne 21 augustus 1934
berteplak Borgharen
stoarn 29 jannewaris 2015
stjerplak Eindhoven
wurkpaad
berop/amt komponist
aktyf as fisueel- en lûdskeunstner
prizen Gerrit Bennerpriis (2011)

Paul Panhuysen (Borgharen, 21 augustus 1934 - Eindhoven, 29 jannewaris 2015) wie in komponist en in fisueel- en lûdskeunstner. Hy hat it Apollohûs oprjochte. It Apollohûs hat aktiviteiten organisearre fan 1980 oant 2001 wêrfan yn It Apollohûs oant foarjier 1997, dêrnei noch aktiviteiten op oare lokaasjes en in oantal publikaasjes. Yn it Apollohûs makken inkele keunstners lûdskeunstynstallaasjes en lûdsskulptueren. Der wienen ek konserten mei frije ymprovisaasje, eksperimintele en elektroanyske muzyk. Wie yn de jierren sechtich aktyf yn Fryslân. Hy wie fan 1963 oant 1965 direkteur fan de Ljouwerter keunstakademy Vredeman de Vries en siet yn it keunstnerskollektyf Bende van de Blauwe Hand.
Panhuysen makke lûdskeunst en wie bekend om syn snaarynstallaasjes. Hy eksposearre oer de hiele wrâld. Krige yn 2012 de Gerrit Bennerpriis foar syn hiele oeuvre.

Oplieding

[bewurkje seksje | boarne bewurkje]

Panhuysen folge in Monumintaal en Autonome Keunstoplieding oan de Jan van Eyck Akademy (1954-1959). Dêrnei folge hy Sosjology en in Keunstoplieding oan de Utertske Universiteit (1957-1961). As keunstner, muzikant, kurator, sosjolooch en keunstteoretikus wurke hy binnen de streamingen fan Abstrakt-ekspresjonisme (oant 1964), Minimal art (oant 1966) en Performance art (oant no).[1]

Wurk

[bewurkje seksje | boarne bewurkje]

It wurk fan Panhuysen is tige breed en syn doel is altiten om mei te wurkjen oan de ferbettering fan it deiske libben fan minsken. Dêrom hat er inkele eveneminten organisearre, wêrûnder de Road Block yn Veendam (1970) om bern op in strjitte sûnder auto's boartsje te litten. Fierder wie er direkteur fan de Keunstniverheidsskoalle ‘Vredeman de Vries’ yn Ljouwert (1962-1964), edukaasjemeiwurker yn it Gemeentemuseum De Haach (1966), en Edukaasje- en PR ôfdielingslieder fan it Van Abbemuseum yn Eindhoven (1966-7).[2]

Panhuysen hat de maatskiplike belutsenheid en eksperimintele keunst yn syn wurk yntegrearre. Hy hat De Bende van de Blauwe Hand[3] oprjochte (1965) en hy organisearre it Museumfeest yn it Van Abbemuseum (1967) mei in rekord fan 1.200 besikers. Letter hat hy de “Free Community of the Global City of Peace and Pleasure” (1967-8), de “Maciunas Ensemble” (1968-), en It Apollohûs yn Eindhoven (1980-2001) oprjochte en laat.

De bekendste lûdsynstallaasjes fan de keunstner binne mei snaren makke dy't op ferskillende manieren oer romten spand binne en dy't syn troch de keunstner mei syn mei hars bedekte fingers bespile wurde as in soarte strykstôk. Paul Panhuysen hat inkele muzykalbums publisearre, Lost for Words en Partitas for Long Strings en is lid fan it Maciunas Ensemble, neamd nei George Maciunas fan Fluxus. Dêrneist hat hy wurke mei Arnold Dreyblatt, Ellen Fullman, en Remko Scha.

Lidmaatskip en erkenning

[bewurkje seksje | boarne bewurkje]

Panhuysen hat lid west fan de Beropsferiening fan Byldzjende Keunstners (BBK) en hat de fakbûnen OBK en VBBKZN (1969-1981) oprjochte. Hy hat asartist-in-residence yn de Exploratorium, San Francisco, USA (1993), it Yellow Springs Institute,[4] Chester Springs, USA (1994), en it Aomori Contemporary Art Centre,[5] Aomori, Japan (2002) west. Paul Panhuysen waard riddere mei de Oarder fan de Nederlânske Liuw (1998).[6]

Prizen

[bewurkje seksje | boarne bewurkje]
  • Europapriis foar Skilderkeunst fan de Stêd Oostende (1962)
  • Frisianapriis yn Ljouwert (1963)
  • Noard-Brabân Kultuerpriis (1996)
  • Award best exhibition, Galery Klatovy/Klenová (2000)
  • Honorary Mention, Prix Ars Electronica, Linz (2004)
  • 'Deutscher Klangkunst-Preis, Marl (2010)
  • Gerrit Bennerpriis fan 2012

Bibliografy

[bewurkje seksje | boarne bewurkje]
  • Paul Panhuysen - The Game & the Rules, Dijon, Les presses du réel, 2009.
  • Jacobs, P.M.J.E. Beeldend Nederland: biografisch handboek, Tilburg: P.M.J. Jacobs, 1993.
  • Veenstra, Irene. My home is your home, Heerlen, Stadsgalerij Heerlen, 1993
  • Installationen [Andersen, Panhuysen, Goedhart, Parlevliet, Dreyblatt], Dortmund, Teater-Galery Fletch Bizzel, 1989
  • Panhuysen, Paul; Goedhart, Johan. Snareninstallaties, Eindhoven, Apollohûs, 1985
  • Panhuysen, Paul. Metamorphosen: een bewerking van de serie schilderijen: ‘alea iacta sit’, troch fotografy en fotokopy, Eindhoven: Apollohûs, 1982
  • Paul Panhuysen: schilderijen, situasies, ordeningssystemen en omgevingsontwerpen – 1960-1978, Eindhoven, Van Abbemuseum, 1978
  • Schilderijen van Paul Panhuysen naar aanleiding van gedichten van Michael Tophoff, Ljouwert, Maatskippij ta stipe fan Skilder- en Tekenkeunst yn Fryslân, 1963

Tentoanstellingen (kar-út)

[bewurkje seksje | boarne bewurkje]

Boarnen, noaten en referinsjes

[boarne bewurkje]
Boarnen, noaten en/as referinsjes:
  1. ↑ Jacobs, P.M.J.E. Beeldend Benelux: biografisch handboek, Tilburg: Stichting Studiecentrum voor beeldende kunst, 2000, side 559 (as: Panhuysen, Paul Benedictus Maria (Paul))
  2. ↑ ”My task at the Van Abbe was to do the PR and organize education. At the same time there was also developing in the Social Democratic party, in the group of the younger members. They had two names, one was for the political wing and one for the more cultural wing. The latter had a big kind of symposium, meeting, and they asked me to prepare what then I called “situatii” (situations). That is how I named them – which were events, happenings, installations. It was bringing all those new art forms together.” yn ”Judit Bodor: Interview with Paul Panhuysen”, by Judit Bodor at Art Pool, 2003.
  3. ↑ “With the best of the students and with the best of the professors I had, we decided to make a kind of group of collaborating artists. And that was the Band of the Blue Hand. We organized exhibitions in Friesland and outside Friesland, elsewhere in the country and it became quite well known also because of its background. We had about ten people who were regular members. We worked very often in projects together, we used also the opportunities of having exhibitions to develop teaching and to develop new work and several things that changed by then. Because almost nobody had a studio any more we had no place to develop it. We had contact with a gallery which was named the Gallery of the Blue Hand. That is how the name came.” yn ”Judit Bodor: Interview with Paul Panhuysen”, by Judit Bodor at Art Pool, 2003.
  4. ↑ http://www.yellowsprings.org/studio/chesterspringsstudio.html
  5. ↑ http://www.acac-aomori.jp/en/index.html
  6. ↑ Jacobs, P.M.J.E. Beeldend Nederland: biografisch handboek, Tilburg: P.M.J. Jacobs, 1993, side 208.