Arte fractal é a creada utilizándo funcións matemáticas chamadas fractais e transformando os resultados dos cálculos en imaxes, animacións, música ou outro tipo de medios. As imaxes fractais son os gráficos resultante dos cálculos, e as animacións son secuencias deses gráficos. A música fractal transforma os resultados do cálculo en sons. Xeralmente, mais non exclusivamente, utilízanse computadores para procesalos, debido á complexidade da matemática utilizada.
Existen catro categorías relevantes de arte fractal, división baseada no tipo de matemática utilizada no proceso, onde o nome normalmente aparece asociado ao do matemático que a desenvolveu:
Téñense utilizado fractais dos catro tipos como base de arte e animación dixital. Comezando con detalles bidimensionais, os fractais atopan múltiples aplicacións artísticas, como xerar texturas, simulación da vexetación e confección de paisaxes. Poden entón evolucionar para representacións tridimensionais complexas. Na música, os sons baseados en fractais son sorprendentemente realistas e parecen máis capaces de producir sons parecidos cos naturais que outros procesos artificiais.
Sendo un tipo de arte que usa basicamente o computador como soporte primario, non é de admirar que a Internet sexa o maior repositorio deste tipo de arte. Son particularmente interesantes tamén as relacións entre fractais e a chamada secuencia de Fibonacci e a proporción áurea (Φ), tan apreciada polos artistas da Antigüidade clásica e do Renacemento. Con fractais aplicados ao coñecemento do funcionamento do universo, calculados con potentes computadores, podemos non só simular o nacemento de mundos e o crecemento celular do ácido desoxirribonucleico, mais pode o artista usar a súa sensibilidade para seleccionar nesa nova paleta electrónica, as imaxes ou sons que desexa para representar a súa arte.
Algúns exemplos a partir do conxunto de Mandelbrot feitos en base a un applet de JAVA.