Castelán filipino | ||
---|---|---|
Outros nomes: | Español filipino | |
Falado en: | Filipinas | |
Total de falantes: | ||
Familia: | Indoeuropea Itálica Románica Occidental Galoibérica Iberorrománica Ibero-occidental Castelán Castelán filipino | |
Escrita: | Alfabeto latino | |
Códigos de lingua | ||
ISO 639-1: | es
| |
ISO 639-2: | spa | |
ISO 639-3: | spa
| |
SIL: | SPN
| |
Mapa | ||
Status | ||
O castelán filipino foi a lingua oficial de Filipinas dende o comezo do dominio español a finais do século XVI, até o remate da guerra hispano-estadounidense en 1898, cando se fixo cooficial xunto co inglés. Ademais de oficial, o castelán chegou a ser a lingua común e vehicular do país entre finais do século XIX e comezos do XX. En 1863, creouse un sistema de educación pública que impulsou considerablemente o coñecemento do castelán no país. O heroe nacional José Rizal escribiu a maioría das súas obras en castelán, ao igual que a maioría de escritores e pensadores do século XIX. A Revolución filipina articulouse en lingua castelá, e a Primeira República Filipina fundada en 1899 estabeleceu o castelán como idioma oficial. A primeira Constitución de Filipinas, ao igual que o himno nacional filipino, foron escirtos en castelán. Na primeira metade do século XX, o castelán estaba moi difundido nas grandes cidades. Era a lingua da prensa, da cultura, o comercio e, até certo punto, da política filipina. O castelán mantivo o seu status oficial (xunto co inglés e o tagalo) até 1973, status que tiña dende 1571.[1] A Proclamación Presidencial núm. 155 do 15 de marzo de devandito ano 1973, aínda en vigor, ordena que o castelán continuará a ser a lingua oficicial en Filipinas para todos aqueles documentos oficiais da época colonial que non foron traducidos á lingua nacional.
Despois da eliminación como lingua oficial en 1973, o castelán tamén foi eliminado como materia obrigatoria na universidade en 1987.