Cinemateca Nacional de Venezuela | |
---|---|
País | Venezuela |
Cidade | Caracas |
Inauguración | 4 de maio de 1966 |
[ editar datos en Wikidata ] | |
A Cinemateca Nacional de Venezuela é unha fundación pública venezolana, fundada en 1966 pola cineasta venezolana Margot Benacerraf. A Cinemateca Nacional ten como finalidade restaurar, arquivar, conservar e divulgar a memoria fílmica de Venezuela. A Cinemateca Nacional posúe máis de 85.000 películas, 400 guións, 30.180 fotografías, 420 afiches e 30.000 libros.[1]
En 1956 Margot Bencerraf é comisionada por Henry Langlois para representar á la Fédération internationale des archives du film, FIAF en Venezuela e estudar a posibilidade de crear unha filmoteca en Caracas.[2]
En 1964, baixo a presidencia de Rómulo Betancourt, créase o Instituto Nacional de Cultura e Belas Artes (INCIBA), e Benacerraf é designada directora da División de Estudos e Programas. En maio de 1965, Benacerraf propón a Cinemateca.[2] A Cinemateca foi fundada o 4 de maio de 1966 e Benacerraf é designada como presidenta.[3]
A Cinemateca Nacional dispón de dúas salas en Caracas: no Museo de Belas Artes, e no Centro de Estudos Latinoamericanos Rómulo Galegos (CELARG). Ademais, dispón de salas, situadas nas seguintes cidades de Venezuela: Barcelona, Barquisimeto, Calabozo, Cumaná, Guanare, Maracay, Maracaibo, Pampatar, Puerto Ayacucho, San Carlos, San Felipe, San Fernando de Apure, Valera e San Cristóbal.
Sala | Dirección |
---|---|
Museo de Bellas Artes | Plaza de los Museos, Museo de Bellas Artes, Caracas |
CELARG | Av. Luis Roche con 3ra. transversal, Altamira, Caracas |
Barcelona | Av. Paparoni con calle Las Flores, Barcelona |
Barquisimeto | Av. Vargas, entre av. Uruguay y carrera 15, Barquisimeto |
Calabozo | 1era. Av. Centro Administrativo, Calabozo |
Cumaná | Av. Perimetral, sector El Monumento, parroquia Santa Inés, Cumaná |
Guanare | Centro Cultural Carlos Emilio Muñoz, carrera 5ta con calle 16, Guanare |
Macuto | Sector La Guzmania, Av. La Playa, Macuto |
Maracaibo | Urb. El Pinar, calle 115, Av. 23, Maracaibo |
Pampatar | Prolongación calle 3 de Mayo, vía población de la Caranta, Pampatar |
Puerto Ayacucho | Av. Río Negro con calle Atabapo, Puerto Ayacucho |
San Carlos | Plaza Manuel Manrique, Av. Bolívar, cruce con Av. Caracas, San Carlos |
San Cristóbal | Av. Carabobo con Av. Séptima, San Cristóbal |
San Felipe | Av. Intercomunal San Felipe El Fuerte, San Felipe |
San Fernando | Av. España. San Fernando de Apure |
Valera | Sector La Plata, Av. Independencia, Valera |
Outro organismo que ten ao seu cargo é o Arquivo Fílmico.[3] Desde 1998 o arquivo da Cinemateca atópase na Biblioteca Nacional, centralizando nun só espazo a maior parte dos materiais fílmicos producidos en Venezuela.[3]Este arquivo conta con instalacións deseñadas para a conservación e restauración de películas e material audiovisual, asegurando que o patrimonio cinematográfico do país presérvese de maneira axeitada. Alí tamén se imparte anualmente o Diplomado de Conservación e Preservación de Material Audiovisual, avalado pola UNEARTE.
O arquivo da Cinemateca Nacional contaba con 85.000 rpelículas, 30.180 fotografías e 420 carteis. Algúns dos tesouros que se atopan nestes arquivos son Don Leandro el Inefable (1919) de Lucas Manzano, La venus de nácar (1932) de Efraín Gómez, Reverón (1938) de Edgar J. Anzola, La danza de los esqueletos (1934), de Herbert Weisz Efraín Gómez, e Taboga y hacia El Calvario (1938) de Rafael Rivero.[1]