Einstein on the Beach

Para outras páxinas con títulos homónimos véxase: Einstein (homónimos).
Einstein on the Beach
Einstein na praia
Estrea25 de xullo de 1976

Einstein on the Beach é unha ópera escrita por Philip Glass, compositor de música minimalista, e Robert Wilson, director de teatro e deseñador, quen tamén colaborou con Glass no libreto da obra.[1][2]. A estrea tivo lugar o 25 de xullo de 1976, no Festival de Aviñón en Francia.

Historia

[editar | editar a fonte]

Estrutura

[editar | editar a fonte]

A ópera evita a narrativa tradicional en favor dun enfoque formalista baseado en espazos estruturados trazados por Wilson nunha serie de guións gráficos que están enmarcados e conectados por cinco partes chamadas Knee Plays.[3]

A ópera contén escritos de Christopher Knowles, Samuel M. Johnson e Lucinda Childs.[4] É a primeira e máis longa partitura de ópera de Glass, que leva aproximadamente cinco horas en interpretación completa sen intermedio; dada a lonxitude, o público pode entrar e saír como desexe.[5]

É a primeira da "Triloxía de Retratos" de Glass relacionada temáticamente, xunto con Satyagraha (1979) e Akhnaten (1983). Estas tres óperas foron descritas por Glass como retratos de persoas cuxa visión persoal transformou o pensamento dos seus tempos a través do poder das ideas en lugar da forza militar.[5]

Escena da ópera representada o 10 de xaneiro de 2013

Historial de composición e perfomance

[editar | editar a fonte]

Glass e Wilson reuníronse por primeira vez para discutir as perspectivas dun traballo colaborativo e decidiron unha ópera de entre catro e cinco horas de duración baseada nun personaxe histórico. Wilson inicialmente suxeriu Charlie Chaplin ou Adolf Hitler, a quen Glass rexeitou rotundamente, propoñendo a Mahatma Gandhi (máis tarde a figura central da súa ópera de 1979 Satyagraha). Albert Einstein foi o compromiso final.[6] O título parece facer referencia á novela postapocalíptica On the Beach de Nevil Shute.[7]

A música foi escrita "na primavera, verán e outono de 1975."[8] Glass conta o proceso colaborativo: "Puxen o caderno de bosquexos de Wilson no piano e compuxen cada sección como un retrato do debuxo ante min. A partitura comezou en setembro de 1975 e completouse en novembro seguinte, e eses debuxos estiveron sempre ante min"[9].

Debido á duración e á natureza minimalista (repetitiva) da música, os membros do público poden entrar e saír da ópera como queiran. A música de Glass tende a ser circular, pero non se repite exactamente. Glass se describiuse a si mesmo como un compositor de "música con estruturas repetitivas"[10] pero desde entón evolucionou estilisticamente.[11][12]

[editar | editar a fonte]

O título foi usado como inspiración para a canción de Counting Crows de 1994 Einstein on the Beach (For an Eggman).

Utilizáronse fragmentos como música de fondo para varias tomas na temporada 3, episodio 5 (2017) da serie de televisión Mr. Robot.[13]

No episodio "Out With Dad" da serie de televisión Frasier, o personaxe principal, un amante da ópera, di: "Xa ves, hai unha muller abraiante que vén á ópera as mesmas noites que nós. Ela ten a caixa xusto en fronte da nosa. Coqueteamos un pouco dende a distancia. Rinme con ela durante Figaro, chorei con ela durante Tosca. Incluso tiven un soño con ela durante 'Einstein na praia'."[14]

Os fragmentos do movemento "Knee Play 1" son reproducidos durante unha secuencia de montaxe na película documental de Alex Gibney de 2005 Enron: The Smartest Guys in the Room.[15]

Tamén se utilizou unha versión editada de "Knee Play 1" no anuncio de lanzamento de Orange S.A. en 1994.[16]

No Campionato Mundial Internacional de Drum Corps de 2013, os gañadores do primeiro lugar, Carolina Crown, conseguiron unha puntuación perfecta na sección de metaIs cando interpretaron partes de "Knee Play 3", "Trial/Prison", "Spaceship" e "Knee Play 5".

Entre as obras do alter ego ficticio de Peter Schickele, P.D.Q. Bach, é un chamado Einstein on the Fritz (S. E=mc2).

A canción "Glass Knee" aparece no EP "Ver" do artista electrónico FretLevelZero.

Notas

[editar | editar a fonte]
  1. ↑ Philip Glass, Música de Philip Glass (Nova York: Harper and Row, 1997) p. 40.
  2. ↑ Griffel, Margaret Ross (2012-12-21). Operas in English: A Dictionary (en inglés). Scarecrow Press. ISBN 978-0-8108-8325-3. 
  3. ↑ "Stanford Presidential Lectures in the Humanities and Arts". Stanford University Press. 2008. Consultado o 2012-04-14. 
  4. ↑ "recordings – Philip Glass" (en inglés). Consultado o 2022-06-14. 
  5. ↑ 5,0 5,1 "recordings – Philip Glass" (en inglés). Consultado o 2022-06-14. 
  6. ↑ Lavezzoli, Peter (2006). The Dawn of Indian Music in the West. Continuum. p. 133. ISBN 9780826418159. Consultado o 1 de marzo de 2010. 
  7. ↑ "Einstein volve brevemente" de John Rockwell, The New York Times, 17 de decembro de 1984
  8. ↑ Glass, Philip (1978). "Notes: Einstein on the Beach". Performing Arts Journal 2 (3): 63–70. ISSN 0735-8393. doi:10.2307/3245363. 
  9. ↑ Shyer, Laurence (1989). Robert Wilson and His Collaborators (en inglés). Theatre Communications Group. ISBN 978-0-930452-96-4. 
  10. ↑ "Philip Glass: Biography". web.archive.org. 2013-08-04. Archived from the original on 04 de agosto de 2013. Consultado o 2022-06-14. 
  11. ↑ Smith, Ethan. "Is Glass Half Empty? - Nymag". New York Magazine (en inglés). Consultado o 2022-06-14. 
  12. ↑ Smith, Steve (2007-09-23). "If Grant Had Been Singing at Appomattox". The New York Times (en inglés). ISSN 0362-4331. Consultado o 2022-06-14. 
  13. ↑ ""Mr. Robot" eps3.4_runtime-err0r.r00 (TV Episode 2017) - IMDb". Consultado o 2022-06-14. 
  14. ↑ "Out With Dad - Frasier Transcript". kacl780.net. Consultado o 10 de setembro de 2019. 
  15. ↑ "Enron: The Smartest Guys in the Room (2005) Trilha sonora". RingosTrack (en inglés). Consultado o 2022-06-14. 
  16. ↑ "Orange / Launch Ad / 1994". YouTube. Orange S.A. 

Véxase tamén

[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas

[editar | editar a fonte]