Emilio de Villota

Emilio de Villota

Biografía
Nacemento	(es) Emilio de Villota Ruiz 26 de xullo de 1946 (78 anos) Madrid, España
Actividade
Ocupación	piloto de Fórmula Un, piloto de automobilismo
Deporte	automobilismo
Participou en
	24 Horas de Le Mans
Familia
Fillos	María de Villota, Emilio de Villota, Jr.
Páxina web	emiliodevillota.com

A Galipedia ten un portal sobre: Fórmula 1

Emilio de Villota Ruiz, nado en Madrid (España) o 26 de xullo de 1946, é un expiloto de carreiras español. Participou en 15 Grandes Premios do Campionato do Mundo de Fórmula 1 entre 1976 e 1982, cualificando só en dous. Participou na maior parte das carreiras do Gran Premio de España entre 1976 e 1982 e converteuse nunha forza importante no breve Campionato Aurora AFX de Fórmula 1 para coches de Fórmula 1, gañando un título en 1980.^[1][2]

Traxectoria

Camión de Emilio de Villota.

De Villota chegou por primeira vez á escena deportiva internacional en 1972, cando correu cun SEAT 124 SC, nas 4 Horas do Jarama, unha rolda do European Touring Car Championship [ETCC]. Nun coche presentado pola Scuderia Filipinetti, foi co-pilotado por H. Hengstenberg ao 15º lugar da xeral. De Villota non volvería ao deporte motor internacional ata 1975, cando volveu a correr no ETCC, esta vez nun Ford Capri RS 2600, esta vez axudado por Jorge de Bagration. O dúo non terminou no Trofeo de Zandvoort, disputado no Circuíto Park Zandvoort. Con todo, cando a parella española uniuse a Nicha Cabral, para a súa carreira en casa, nas 4 Horas do Jarama, terminaron en segundo lugar, aínda que a cinco voltas do gañador.^[3][4]

Valéndose dunha regulamentación que por entón permitía a participación de pilotos privados que puidesen adquirir un monopraza regulamentario e competindo á marxe das escuderías oficiais e do campionato de construtores, Emilio debutou na F1 aos mandos dun Brabham con motor Ford, comprado ao efecto de poder participar no Gran Premio de España de 1976. O regulamento obrigaba a superar unha precualificación con carácter eliminatorio e unha cualificación o sábado, tamén con carácter eliminatorio e que á súa vez definía a orde na grella de saída. De Villota non conseguiu clasificarse.

De Villota volveu a Inglaterra para o comezo da seguinte tempada, unha vez máis competindo para Lyncar que agora presentábase baixo o nome de Iberia Airlines, gañando a carreira de abertura das 1977 Shellsport G8 International Series, en Mallory Park. Con todo, logo de apenas catro carreiras, De Villota abandonou a serie pola F1.^[5][6]

En 1977 o piloto desenvolveu un proxecto máis ambicioso que o convertería no quinto español en participar na Fórmula 1, logo de Alfonso de Portago Alex Soler-Roig Antonio Creus e Paco Godia. Baixo patrocinio principal de Iberia, Emilio liderou a estrutura dun modesto equipo privado que con licenza de "concursante internacional" e baixo a denominación de Iberia Airlines F1 disputou 7 grandes premios da tempada europea. Tratábase dunha escudería privada que non competía no campionato de construtores, tan só competía no de pilotos, e contaba con medios bastante escasos; un camión para desprazar o monopraza e os recambios e un Ford prestado por Ford España no que se desprazaban os membros do persoal, conformada por seis persoas, incluíndo ao propio Emilio. Para o proxecto Iberia, adquiriu un McLaren M23 con motor Ford-Cosworth DFV, pintado coas cores dos patrocinadores do equipo. Aos mandos dese monopraza logrou clasificarse para o Gran Premio de España de 1977, acabando 13º,^[7] e para o Gran Premio de Austria de 1977 no que un accidente na última volta privoulle de cruzar a meta, clasificándose pese a iso en 17ª posición.^[8][9][10]

De novo como privado intentou disputar o Gran Premio de España de 1978, fallando de novo na clasificación. Tras este fracaso afastouse momentaneamente da Fórmula 1 pasando a disputar o campionato Aurora F1, competición orientada a equipos e participantes privados que se disputaba en paralelo á Fórmula 1 con monoprazas de Fórmula 1 e Fórmula 2. No Aurora, un campionato máis económico e que polo tanto facía depender menos aos pilotos de importantes patrocinios ou estruturas deportivas para ser competitivos, Emilio destacou, acabando 3º nos certames de 1978 e 1979, e proclamándose campión en 1980 cun Williams FW07 de RAM Racing. Durante este período, gañou nove carreiras, incluíndo o infame Gran Premio Lotteria di Monza.^[11][12][13]

Nese ano (1980) e de novo como privado volveu intentar a clasificación para o Gran Premio de España de 1980 de Fórmula 1 aos mandos dun Williams e con patrocinio do Banco Occidental. Con todo durante os días previos ao mesmo estalaba unha loita de poder largamente xestada entre a FISA (federación internacional) presidida por Jean-Maríe Balestre e a FOCA (asociación de equipos) liderada por Bernie Ecclestone que conducía finalmente á disputa da proba coa ausencia dos equipos partidarios da FISA e á invalidación dos resultados. Nestas condicións de Villota obtivo a ansiada cualificación podendo disputar a carreira, durante a cal protagonizó un incidente, sacando de pista a Carlos Reutemann e a Jacques Laffite cando trataban de dobralo na loita polo liderado.^[14] Con todo ao quedar invalidados os resultados da proba por parte da FISA a participación neste gran premio non conta a efectos oficiais.^[15]

en 1981, De Villota fixo o cambio á World Endurance Championship of Drivers. Logo de asinar con Having Team Lola, para competir no Grupo 6 cun Lola T600 con motor Cosworth DFV, xunto a Guy Edwards. Fixeron un mal comezo da tempada, non puideron terminar as súas dúas primeiras carreiras. Logo dun oitavo lugar nos ADAC 1000 km Rennen Nürburgring, ao dúo únese Juan Fernández, na que sería a primeira carreira de Villota no Circuíto de Sarthe. O trío finalizou no 15º lugar, e terceiro na súa clase. O gran resultado nas 24 Horas de Le Mans de 1981 inspirou a de Villota e Edwards para gañar a súa seguinte carreira, a Coppa Florio, 6 ore Enna-Pergusa de 1981 por dúas voltas. O dúo gañaría unha vez máis en 1981, esta vez ao final da tempada de 1981 na Flying Tiger 1000. Baixo a choiva intermitente en Brands Hatch, que gañarían por unha marxe de oito voltas.^{[3][16][17][18]}

En 1982 realizou o seu último intento na Fórmula 1. Como piloto privado unha vez máis (co Equipo LBT March) aos mandos esta vez dun March 821, con motor Ford Cosworth, buscou a clasificación, sen éxito, durante cinco grandes premios sendo a primeira vez na súa carreira como piloto de Fórmula 1 que cruzaba o Atlántico para competir fóra de Europa. Tras esta tempada o piloto reorientou a súa carreira cara a outras disciplinas mentres os cambios na regulamentación da Fórmula 1 acababan por facer desaparecer a figura do piloto privado.

En 1988, de Villota retirouse das carreiras internacionais, aínda que aínda gañou tres campionatos españois da Porsche Carrera Cup en catro anos (1993, 1995 e 1996) a nivel nacional. Con todo, en 1996 compite cun Porsche 911 Bi-Turbo no Gran Premio Repsol de Resistencia del Jarama, unha rolda da BRP Global GT series, xunto a Pablo de Villota e Fulvio Ballabio. Sería cinco anos máis antes de que reapareza, esta vez no Autódromo do Estoril, correndo nun Porsche 911 GT2, nunha carreira de GT española. De Villota continuou nas carreiras, aínda que principalmente en España.^{[19][20][21][22][23]}

Logo de retirarse

Actualmente dirixe o equipo e a escola de carreiras, Emilio de Villota Motorsport. O seu fillo Emilio de Villota correu en Fórmula 3 e Fórmula 3000. A súa filla María de Villota foi piloto de probas de Marussia F1. Un grande accidente durante nunha proba en xullo de 2012 deixouna con lesións graves, o que finalmente lle provocou á morte en outubro de 2013.

Rexistro de carreiras

Resumo das carreira

Tempada	Series	Posición	Equipo	Coche
1975	European Touring Car Championship [24][25]	14º		Ford Capri RS 2600
1976	Shellsport G8 International Series [26]	14º	Lyncar Engineering Ltd.	Lyncar-Cosworth 006
1977	Shellsport G8 International Series [27]	5º	Emilio de Villota Iberia F1	Lyncar-Cosworth 006 McLaren-Cosworth M23
1978	Aurora AFX F1 Championship [11][28]	3º	Centro Asegurado F1	McLaren-Cosworth M23
1979	Aurora AFX F1 Championship [12][29]	3º	Madom F1 Team	Lotus-Cosworth 78
1980	Aurora AFX F1 Championship [13][30]	1º	RAM Racing	Williams-Cosworth FW07 Fittipaldi-Cosworth F5A
1981	World Endurance Championship of Drivers [31]	21º	Team Lola	Lola-Cosworth T600
1982	Deutsche Rennsport Meisterschaft [32]	21º	Grid Plaza	Grid-Cosworth S1
	Camel GT Championship [33]	47º	Grid Racing	Grid-Cosworth S1
	FIA World Endurance Championship of Drivers [34]	117º	Grid Racing	Grid-Cosworth S1
1983	Campionato Español de Turismos [35]	1º		Ford Capri RS 3000
	FIA European Endurance Championship of Drivers [36]	70º	Grid Racing	Grid-Cosworth S1
1986	FIA World Sports Prototype Championship [37]	12º	Danone Porsche España	Porsche 956B
1987	Porsche 944 Turbo Cup [38]	8º		Porsche 944 Turbo
	FIA World Sports Prototype Championship [37]	47º	Porsche Kremer Racing	Porsche 962C
1993	Spanish Porsche Carrera Cup [19]	1º		Porsche 911 Carrera
1995	Spanish Porsche Carrera Cup [19]	1º		Porsche 911 Carrera
1996	Spanish Porsche Carrera Cup [19]	1º		Porsche 911 Carrera
2011	Spanish Prototype Open Championship – Proto 1 [39]	5º	Radical España	Radical SR3

Resultados Completos na Fórmula Un

(Chave) As carreiras en letra grosa indican pole position; as carreiras en cursiva indican volta rápida.

Ano	Equipo	Chasis	Motor	1	2	3	4	5	6	7	8	9	10	11	12	13	14	15	16	17	Pos.	Pts.
1976	RAM Racing	Brabham BT44B	Ford Cosworth DFV 3.0 V8	BRA	RSA	USW	ESP NSC	BEL	MON	SWE	FRA	GBR	ALE	AUT	NED	ITA	CAN	USA	XPN		NC	0
1977	Iberia Airlines	McLaren M23	Ford Cosworth DFV 3.0 V8	ARX	BRA	RSA	USW	ESP 13	MON	BEL NSC	SWE NSC	FRA	GBR NSC	ALE NSC	AUT 17	NED	ITA NSC	USA	CAN	XPN	NC	0
1978	Centro Asegurador	McLaren M23	Ford Cosworth DFV 3.0 V8	ARX	BRA	RSA	USW	MON	BEL	ESP NSC	SWE	FRA	GBR	ALE	AUT	NED	ITA	USA	CAN		NC	0
1981	Banco Occidental	Williams FW07	Ford Cosworth DFV 3.0 V8	USW	BRA	ARX	SMR	BEL	MON	ESP EX	FRA	GBR	ALE	AUT	NED	ITA	CAN	CPL			NC	0
1982	LBT Team March	March 821	Ford Cosworth DFV 3.0 V8	RSA	BRA	USW	SMR	BEL NSCP	MON NSCP	DET NSC	CAN NSC	NED NSCP	GBR	FRA	ALE	AUT	SUI	ITA	CPL		NC	0

Complete Shellsport International Series results

(clave) (nota: resultados en bgrosa indican pole position; resultados en cursiva indican volta rápida)

Ano	Equipo	Chasis	Motor	1	2	3	4	5	6	7	8	9	10	11	12	13	14	Pos.	Pts
1976	Lyncar Engineering Ltd	Lyncar 006	Ford Cosworth DFV 3.0 V8	MAL NTS	SNE 5	OUL Ret	BRH 10	THR	BRH 5	MAL 10	SNE NTS	BRH 18	THR 8	OUL	BRH 10	BRH 7		14º	26
1977	Emilio Villota	Lyncar 006	Ford Cosworth DFV 3.0 V8	MAL 1	SNE Ret	OUL NTS	BRH NTS	MAL	THR	BRH	OUL							5º	76
		McLaren M23										MAL 1	DON	BRH 1	THR	SNE 3	BRH Ret

Resultados completos no campionato británico de Fórmula 1

(clave) (nota: resultados en grosa indican pole position; resultados en cursiva indican volta rápida)

Ano	Equipo	Chasis	Motor	1	2	3	4	5	6	7	8	9	10	11	12	13	14	15	Pos.	Pts
1978	Centro Asegurador F1	McLaren M23	Ford Cosworth DFV 3.0 V8	OUL 2	BRH 3	SNE 2	MAL 4	ZAN Ret	DON 5	THR 7	OUL Ret	MAL 4	BRH Ret	THR 8	SNE 8				3º	84
1979	Madom F1 Team	Lotus 78	Ford Cosworth DFV 3.0 V8	ZOL Ret	OUL 7	BRH Ret	MAL 4	SNE 3	THR 1	ZAN 1	DON 2	OUL 1	NOG 1	MAL 6	BRH Ret	THR Ret	SNE 8	SIL Ret	3º	55
1980	RAM Racing	Williams FW07	Ford Cosworth DFV 3.0 V8	OUL 2	BRH Ret	SIL 2	MAL 1		MNZ 1	MAL 1	SNE 3	BRH 1	THR 2	OUL Ret	SIL 1				1º	85
		Fittipaldi F5A						THR 5

Resultados completos nas 24 Horas de Le Mans

Ano	Equipo	Co-Pilotos	Coche	Clase	voltas	Pos.	Clase Pos.
1981	Team Lola	Guy Edwards Juan Fernández	Lola T600	S +2.0	287	15º	3º
1982	Grid Racing	Desiré Wilson Alain de Cadenet	Grid Plaza S1	C	7	Ret	Ret
1986	John Fitzpatrick Racing	Fermín Velez George Fouché	Porsche 956B	C1	349	4º	4º

Complete European Formula Two Championship results

(clave) (Carreiras en grosa indican pole position; carreiras en cursiva indican volta rápida)

Ano	Equipo	Chasis	Motor	1	2	3	4	5	6	7	8	9	10	11	12	Pos.	Pts
1983	James Gresham Racing	March 832	BMW	SIL 9	THR	HOC	NÜR	VAL	PAU							NC	0
	Minardi Team Srl	Minardi M283								JAR 13	DON	MIS	PER	ZOL	MUG

Notas

1. "Emilio de Villota". ChicaneF1.com. 1946-07-26. Consultado o 2014-08-04. 
2. "8W - When? - 1981 Spanish GP". Forix.autosport.com. 1981-01-19. Consultado o 2014-08-04. 
3. Emilio de Villota (E) - All Results - Racing Sports Cars
4. "1975 ETCC - round 6 / Spanish TCC - round 6". Touringcarracing.net. 1975-09-28. Consultado o 2014-08-04. 
5. "Emilio de Villota | Racing career profile | Driver Database". Driverdb.com. 1946-07-26. Consultado o 2014-08-04. 
6. "1977 Shellsport G8 International Series". Silhouet.com. Consultado o 2014-08-04. 
7. http://www.silhouet.com/motorsport/archive/f1/1977/77e.html
8. "Formula 1® - The Official F1® Website". Formula1.com. 1977-05-08. Arquivado dende o orixinal o 10 de febreiro de 2014. Consultado o 2014-08-04. 
9. "Formula 1® - The Official F1® Website". Formula1.com. 1977-08-14. Arquivado dende o orixinal o 10 de febreiro de 2014. Consultado o 2014-08-04. 
10. "Formula 1® - The Official F1® Website". Formula1.com. Arquivado dende o orixinal o 19 de febreiro de 2014. Consultado o 2014-08-04. 
11. "Aurora F1 Championship - 1978". Silhouet.com. Consultado o 2014-08-04. 
12. "Aurora F1 - 1979". Silhouet.com. Consultado o 2014-08-04. 
13. "Aurora F1 - 1980". Silhouet.com. Consultado o 2014-08-04. 
14. "Emilio de Villota Profile - Drivers - GP Encyclopedia - F1 History on Grandprix.com". Grandprix.com. Consultado o 2014-08-04. 
15. http://www.marca.com/blogs/elgrancirco/2009/06/02/la-mayor-movida-en-la-f1.html
16. "1981 24 Hours of Le Mans Results and Competitors". Experiencelemans.com. Consultado o 2014-08-04. 
17. "6 h Pergusa 1981". Racing Sports Cars. 1981-06-28. Consultado o 2014-08-04. 
18. "Brands Hatch 1000 Kilometres 1981 - Race Results". Racing Sports Cars. Consultado o 2016-01-30. 
19. Top-Formula.com | Emilio de Villota
20. "Jarama 4 Hours 1996 - Photo Gallery". Racing Sports Cars. 1996-04-14. Consultado o 2015-12-24. 
21. "Spanish GT Estoril 2001 - Entry List". Racing Sports Cars. Consultado o 2015-12-24. 
22. Brown, Allen. "Emilio de Villota". OldRacingCars.com (en inglés). Consultado o 2022-04-09. 
23. "Emilio de Villota: Racedriver biography - career and success". Speedsport-magazine.com. 1946-07-26. Consultado o 2015-12-24. 
24. "European Touring Car Championship 1975 standings | Driver Database". Driverdb.com. Consultado o 2015-12-24. 
25. "1975 ETCC - round 6 / Spanish TCC - round 6". Touringcarracing.net. 1975-09-28. Consultado o 2015-12-24. 
26. "1976 Shellsport G8 International Series". Silhouet.com. Consultado o 2015-12-24. 
27. "1977 Shellsport G8 International Series". Silhouet.com. Consultado o 2015-12-24. 
28. "Shellsport F1 Series 1978 standings | Driver Database". Driverdb.com. Consultado o 2015-12-24. 
29. "Aurora F1 Series 1979 standings | Driver Database". Driverdb.com. Consultado o 2015-12-24. 
30. "Aurora F1 Series 1980 standings | Driver Database". Driverdb.com. Consultado o 2015-12-24. 
31. "World Championship for Drivers and Makes 1981 standings | Driver Database". Driverdb.com. Consultado o 2015-12-24. 
32. "DRM (German Racing Championship) 1982 standings | Driver Database". Driverdb.com. Consultado o 2015-12-24. 
33. "IMSA - final positions and tables". Classicscars.com. Consultado o 2015-12-24. 
34. "FIA World Endurance Championship 1982 standings | Driver Database". Driverdb.com. Consultado o 2015-12-24. 
35. "Spanish Touring Car Championship 1983 standings | Driver Database". Driverdb.com. Arquivado dende o orixinal o 07 de marzo de 2016. Consultado o 2015-12-24. 
36. "FIA World Endurance Championship 1983 standings | Driver Database". Driverdb.com. Consultado o 2015-12-24. 
37. "World Sports-Prototype Championship 1986 standings - Driver Database". Driverdb.com. Consultado o 2016-01-30. 
38. "Porsche 944 Turbo Cup 1987 standings - Driver Database". Driverdb.com. Consultado o 2016-01-30. 
39. "Spanish Prototype Open Championship - Proto 1 2011 standings - Driver Database". Driverdb.com. Consultado o 2016-01-30. 

Véxase tamén

Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría:  Emilio de Villota

Ligazóns externas

• Páxina oficial (en castelán)