Enric Casals Defilló
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 5 de xullo de 1892  Barcelona, España |
| Morte | 31 de xullo de 1986 (94 anos) Barcelona, España |
| Actividade | |
| Ocupación | compositor, profesor universitario, director de orquestra, violinista |
| Empregador | Conservatorio Superior de Música do Liceo |
| Xénero artístico | Sardana |
| Instrumento | Violín |
| Familia | |
| Pais | Carles Casals Ribes e Pilar Defilló Amiguet |
| Irmáns | Pau Casals |
    | |
Enric Casals i Defilló, nado en Barcelona o 26 de xullo de 1892 e finado o 31 de xullo de 1986, foi un violinista e compositor catalán, irmán de Pau Casals.
Traxectoria
[editar | editar a fonte]Comezou a estudar música co sei pai, Carles Casals Ribes. Posteriormente foi discípulo de Rafael Gàlvez e de Mathieu Crickboom, estudou composición no Conservatorio de Bruxelas e foi alumno de Frantisek Suchy en Praga. Fundou o cuarteto de corda Enric Casals. Entre 1919 e 1936, foi violinista e violoncellista da Orquestra Pau Casals, que tamén dirixiu ocasionalmente. Instrumentou pezas do seu irmán Pau, como o oratorio El Pessebre. Tivo de discípulos a Gonçal Comellas, Eduard Bocquet, e Lluís Claret.
Compuxo concertos para violín e violoncello. Tamén e autor dunha vintena de sardanas, que se considera seguen a tradición de garretiana. Como mostra da autoesixencia compositiva de Enric Casals, temos as seguintes palabras: "Eu preguntaría a certos Compositores de sardanas durante a ditadura si son capaces de escribir unha sonata, ou un concerto, ou un poema sinfónico. Si non son capaces de escribir unha obra desta importancia, non son compositores, e se non o son, con que dereito están afeando a nosa danza?".
O mes de xullo de 2011 a súa familia cedeu, mediante a Fundació Pau Casals, 183 documentos do músico e violinista ao Arquivo Nacional de Cataluña.[1]
Obra
[editar | editar a fonte]- Concerto para violín
- Concerto para violoncello e orquestra
- Suite en Re menor: Homenaxe a Pau Casals (1973), para violoncello
Sardanas
[editar | editar a fonte]- A en Juli Garreta (1924), coa melodía de Els Segadors
- Angoixa (s/d), coa melodía de Els Segadors
- Barcelona (1976)
- Catalunya avant (1910), con melodías populares (Rossinyol que vas a França)
- Dramàtica, composta para orquestra
- Era una vegada (1935)
- Festa (1920)
- La font del Penedès (1954)
- Heroica (1919), adicada ao seu irmán Pau
- Íntima (1920)
- Lleida a la Verge de Granyena (1976), para coro e cobla
- Lluny...! (1918), escrita en Montevideo
- La mainada de Sant Salvador (1928), coas melodías do Senyor Ramon e de El General Bum-Bum
- Montserrat en primavera (1968), sardana de encargo, con melodías de Montserrat
- La nena galana (1908)
- La platja de Sant Salvador, é outroe título para a sardana La mainada de Sant Salvador
- Recordant Conrad Saló, é outro título para a sardana Íntima
- Sardana de carrer (1927)
- La sardana dels Tres Reis (1983), para coro e cobla
- Setembre (1924)
- Tarragona (1927)
- Tres amors (1949)
- Trista (1925)
- El Vendrell (1948)
Instrumentacións de obras
[editar | editar a fonte]- Juny, de Juli Garreta, instrumentada para orquestra sinfónica
Instrumentacións de obras de Pau Casals
[editar | editar a fonte]- El cant dels ocells, canción popular catalá harmonizada por Pau Casals
- Himno das Nacións Unidas
- El Pessebre, oratorio
- Sant Martí del Canigó, sardana
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ EuropaPress, ed. (14/7/2011). "La familia de Enric Casals cede al Arxiu Nacional 183 partituras y documentos". Consultado o 16 juliol 2011.
Véxase tamén
[editar | editar a fonte]Bibliografía
[editar | editar a fonte]- Enric Casals Pau Casals: dades biogràfiques inèdites, cartes íntimes i records viscuts Barcelona: Pòrtic, 1979 [2a. edición, 1981]
