Equipe Ligier

Ligier
Nome completo Francia Equipe Ligier
Bandeira Francia
Baseada en Francia
Tempadas en activo 21 (1976-1996)
Número de pilotos Francia René Arnoux
Francia Patrick Depailler
Francia Jacques Laffite
Italia Andrea de Cesaris
Francia Olivier Panis
Martin Brundle
Debut Gran Premio do Brasil de 1976
Carreiras 326
Campionatos de Construtores 0
Campionatos de Pilotos 0
Vitorias 9
Pole positions 9
Voltas Rápidas 9
Puntos totais 388
Derradeiro GP Gran Premio do Xapón de 1996

O Equipe Ligier foi un equipo de automobilismo, coñecido principalmente polo seu equipo de Fórmula 1 que operou desde 1976 ata 1996. O equipo foi fundado en 1969 como fabricante de automóbiles deportivos.[1]

Orixes

[editar | editar a fonte]

Logo de retirarse da competición trala morte do seu amigo Jo Schlesser, Guy Ligier tivo ao enxeñeiro Michel Tétu desenvolvendo un deportivo chamado JS1 (iniciais de Jo Schlesser). Propulsado cun motor Cosworth, o JS1 gañou en Albi e Monthlery en 1970, pero retirouse en Le Mans, e no Tour Automobile de Francia.[2]

En 1971, Ligier converteu o JS1 no JS2 e JS3. O JS2 foi homologado para o seu uso en estrada e utilizou un motor Maserati V6, mentres que o JS3 era un prototipo deportivo convertible propulsado por un motor Cosworth DFV V8. O JS3 gañou en Monthlery en 1971, pero non puido terminar a distancia mínima en Le Mans. Polo tanto, retirouse,[3] e Ligier instalou o Cosworth DFV no coche de estrada JS2, terminando segundo na xeral en Le Mans en 1975.[4] Despois Ligier dedicou os seus esforzos á Fórmula Un.

Fórmula Un

[editar | editar a fonte]

Coa adquisición dos activos do equipo Matra de F1, Ligier entrou na Fórmula Un en 1976 cun coche motor V12 Matra, e gañou un Gran Premio con Jacques Laffite en 1977. Considérase que foi a primeira vitoria francesa no Campionato do Mundo de Fórmula Un.[5]

O Ligier JS11/15 de 1980 no Festival Goodwood de Velocidade de 2008
Ligier utilizou un motor turbo por primeira vez en 1984. Andrea de Cesaris pilotando o chasis JS23 ese ano no Gran Premio de Dallas.
O último coche Ligier de F1, o JS43. Pilotado por Olivier Panis e Pedro Diniz, proporcionou a única vitoria na F1 de Panis e para última de Ligier, no Gran Premio de Mónaco de 1996.

O acordo con Matra rematou en 1979 e Ligier incorporou os motores Cosworth e as ás, no Ligier JS11. O JS11 comezou a tempada gañando as dúas primeiras carreiras a mans de Laffite. Con todo, o JS11 presentou unha forte competencia cando Williams e Ferrari presentaron coches aerodinamicamente modificados. O resto da tempada tivo menos éxito para a marca francesa.

O JS11 e os seus sucesores fixeron de Ligier un dos mellores equipos a principios da década de 1980. Malia o patrocinio de Talbot e empresas públicas francesas, principalmente SEITA e Française des Jeux (acordo que François Mitterrand axudou a poñer en marcha,[6]) a competitividade do equipo comezou a declinar ao redor de 1982. Nese intre, estaban probando un motor turbo V6 de Matra, que nunca correu.[7] A mediados da década de 1980, o equipo beneficiouse dun acordo con Renault para montar un motor turbo. Isto fíxoos máis competitivos, aínda que non un dos favoritos, malia o patrocinio de empresas como Gitanes, Loto e Elf. Cando Renault deixou o automobilismo deportivo en 1986, Ligier quedou sen un fornecedor de motores fiable. Unha fracasada colaboración con Alfa Romeo (debido ás duras críticas de René Arnoux aos motores Alfa Romeo) foi seguida dunha serie de contratos con motores de Megatron (que proporcionou motores BMW M12 remozados), Judd, Cosworth e cas fabricas oficiais Lamborghini, Renault e Mugen Honda

Nos últimos anos Ligier tiña pouco apoio público e carecía de fondos. Sorprendentemente, o equipo resultou un pouco máis competitivos neste período, talvez debido ao talento do deseñador de aerodinámica Frank Dernie.

O talento do enxeñeiro Loïc Bigois puido xogar un papel importante. Pero nos anos anteriores, Guy Ligier estaba máis preocupado en gañar diñeiro que en recobrar a competitividade do equipo [Cómpre referencia]. Famoso polo seu histrionismo e ruidosas explosións no pitlane, Guy Ligier proporcionou moito carácter ás carreiras de Fórmula Un desde mediados dos anos 1970 en diante, aínda que non pola competitividade dos seus equipos. Un comentarista da F1 dixo a famosa frase: "Sempre tiñas a sensación de que ata cando gañaban non sabían por que..." [Cómpre referencia]. Certamente, o equipo gozou dun auxe cando Guy Ligier vendeu o equipo a Cyril de Rouvre logo dunha decepcionante tempada en 1992, cando unha vez máis non puido desenvolver o seu potencial malia ser fornecidos cos mesmos motores Renault de fábrica que o dominante equipo Williams, anotou oito podios nos seguintes catro anos, o que contrasta fortemente co seu fracaso en lograr un podio entre 1987 e 1992.

Entre 1987 e 1991, o equipo batallou, pero non sumou puntos en 1990 e 1991. En 1990, cando o equipo de Larrousse foi descualificado logo de afirmar que o seu chasis fora construído por eles mesmos, cando en realidade fora construído por Lola Cars, Ligier subiu ata o importante 10º posto no Campionato de Construtores, o que lles dou beneficios de viaxe subsidiados, malia non estar clasificado debido á falta de puntos.

En 1996, o JS43 con motor Mugen Honda resultou ser un coche ben equilibrado, pero non ao nivel do equipo Williams. Converteuse nun gañador sorpresa, con Olivier Panis no Gran Premio de Mónaco, aínda que foi unha carreira de gran desgaste, só tres coches remataron. Foi a primeira vitoria "francesa" en Mónaco desde a de René Dreyfus con Bugatti en 1930.

O equipo foi vendido a Alain Prost e pouco despois e converteuse no Prost Grand Prix en 1997. Prost GP, malia o substancial apoio financeiro das grandes empresas privadas francesas non puido facer un equipo competitivo e crebou en 2002.

O equipo utilizou tradicionalmente os números 25 e 26.

Despois da Fórmula Un

[editar | editar a fonte]

En 2004, Ligier regresou aos deportes de motor logo de adquirir Automóbiles Martini. Tico Martini deseñara un chasis F3 que se presentou no Salón do automóbil de París de 2004[8] como Ligier JS47, pero co mercado da F3 copado por Dallara, o coche só correu a copa menor Recaro F3 Cup.

En 2005 Ligier presentou un prototipo deportivo, o JS49,[9][10] feito para a clase CN de 2000 cc, que se pode utilizar no V de V Challenge.

Resultados Completos na Fórmula Un

[editar | editar a fonte]

(Chave) As carreiras en letra grosa indican pole position; as carreiras en cursiva indican volta rápida.

Ano Chasis Motor Pneu. Piloto 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 Puntos WCC
1976 Ligier JS5 Matra
V12 		G BRA RSA USW ESP BEL MON SWE FRA RU ALE AUT NED ITA CAN USA XPN 20 5º
Francia Jacques Laffite Ret Ret 4 12 3 12 4 14 Ret Ret 2 Ret 3 Ret Ret 7
1977 Ligier JS7 Matra
V12 		G ARX BRA RSA USW ESP MON BEL SWE FRA RU ALE AUT NED ITA USA CAN XPN 18 8º
Francia Jacques Laffite NC Ret Ret 9 7 7 Ret 1 8 6 Ret Ret 2 8 7 Ret 5
Francia Jean-Pierre Jarier Ret
1978 Ligier JS7
Ligier JS9 		Matra
V12 		G ARX BRA RSA USW MON BEL ESP SWE FRA RU ALE AUT NED ITA USA CAN 19 6º
Francia Jacques Laffite 16 9 5 5 Ret 5 3 7 7 10 3 5 8 4 11 Ret
1979 Ligier JS11 Ford
V8 		G ARX BRA RSA USW ESP BEL MON FRA RU ALE AUT NED ITA CAN USA 61 3º
Francia Patrick Depailler 4 2 Ret 5 1 Ret 5
Bélxica Jacky Ickx Ret 6 Ret Ret 5 Ret Ret Ret
Francia Jacques Laffite 1 1 Ret Ret Ret 2 Ret 8 Ret 3 3 3 Ret Ret Ret
1980 Ligier JS11/15 Ford
V8 		G ARX BRA RSA USW BEL MON FRA RU ALE AUT NED ITA CAN USA 66 2º
Francia Didier Pironi Ret 4 3 6 1 Ret 2 Ret Ret Ret Ret 6 3 3
Francia Jacques Laffite Ret Ret 2 Ret 11 2 3 Ret 1 4 3 9 8 5
1981 Ligier JS17 Matra
V12 		M


USW BRA ARX SMR BEL MON ESP FRA RU ALE AUT NED ITA CAN CPL 44 4º
Francia Jean-Pierre Jarier Ret 7
Francia Jean-Pierre Jabouille NSC NC Ret NSC Ret
Francia Patrick Tambay Ret Ret Ret Ret Ret Ret Ret Ret
Francia Jacques Laffite Ret 6 Ret Ret 2 3 2 Ret 3 3 1 Ret Ret 1 6
1982 Ligier JS17
Ligier JS17B
Ligier JS19 		Matra
V12 		M


RSA BRA USW SMR BEL MON DET CAN NED RU FRA ALE AUT SUI ITA CPL 20 8º
Eddie Cheever Ret Ret Ret WD 3 Ret 2 10 NSC Ret 16 Ret Ret Ret 6 3
Francia Jacques Laffite Ret Ret Ret WD 9 Ret 6 Ret Ret Ret 14 Ret 3 Ret Ret Ret
1983 Ligier JS21 Ford Cosworth DFV
V8 		M


BRA USW FRA SMR MON BEL DET CAN RU ALE AUT NED ITA EUR RSA 0 NC
Francia Jean-Pierre Jarier Ret Ret 9 Ret Ret Ret Ret Ret 10 8 7 Ret 9 Ret 10
Raul Boesel Ret 7 Ret 9 Ret 13 10 Ret Ret Ret NSC 10 NSC 15 NC
1984 Ligier JS23 Renault V6
(t/c) 		M


BRA RSA BEL SMR FRA MON CAN DET DAL RU ALE AUT NED ITA EUR POR 3 10º
Francia François Hesnault Ret 10 Ret Ret NTS Ret Ret Ret Ret Ret 8 8 7 Ret 10 Ret
Italia Andrea de Cesaris Ret 5 Ret 6 10 Ret Ret Ret Ret 10 7 Ret Ret Ret 7 12
1985 Ligier JS25 Renault V6
(t/c) 		P BRA POR SMR MON CAN DET FRA RU ALE AUT NED ITA BEL EUR RSA AUS 23 6º
Italia Andrea de Cesaris Ret Ret Ret 4 14 10 Ret Ret Ret Ret Ret
Francia Philippe Streiff 10 9 8 WD 3
Francia Jacques Laffite 6 Ret Ret 6 8 12 Ret 3 3 Ret Ret Ret 11 Ret WD 2
1986 Ligier JS27 Renault V6
(t/c) 		P BRA ESP SMR MON BEL CAN DET FRA RU ALE HUN AUT ITA POR MEX AUS 29 5º
Francia René Arnoux 4 Ret Ret 5 Ret 6 Ret 5 4 4 Ret 10 Ret 7 15 7
Francia Jacques Laffite 3 Ret Ret 6 5 7 2 6 Ret
Francia Philippe Alliot Ret 9 Ret Ret Ret 6 8
1987 Ligier JS29B
Ligier JS29C 		Megatron I4
(t/c) 		G BRA SMR BEL MON DET FRA RU ALE HUN AUT ITA POR ESP MEX XPN AUS 1 11º
Francia René Arnoux NTS 6 11 10 Ret Ret Ret Ret 10 10 Ret Ret Ret Ret Ret
Italia Piercarlo Ghinzani Ret 7 12 Ret Ret EX Ret 12 8 8 Ret Ret Ret 13 Ret
1988 Ligier JS31 Judd CV
V8 		G BRA SMR MON MEX CAN DET FRA RU ALE HUN BEL ITA POR ESP XPN AUS 0 NC
Francia René Arnoux Ret NSC Ret Ret Ret Ret NSC 18 17 Ret Ret 13 10 Ret 17 Ret
Stefan Johansson 9 NSC Ret 10 Ret Ret NSC NSC NSC Ret 11 NSC Ret Ret NSC 9
1989 Ligier JS33 Ford Cosworth DFR
V8 		G BRA SMR MON MEX USA CAN FRA RU ALE HUN BEL ITA POR ESP XPN AUS 3 13º
Francia René Arnoux NSC NSC 12 14 NSC 5 Ret NSC 11 NSC Ret 9 13 NSC NSC Ret
Francia Olivier Grouillard 9 DSC Ret 8 NSC NSC 6 7 Ret NSC 13 Ret NSC Ret Ret Ret
1990 Ligier JS33B Ford Cosworth DFR
V8 		G USA BRA SMR MON CAN MEX FRA RU ALE HUN BEL ITA POR ESP XPN AUS 0 NC
Italia Nicola Larini Ret 11 10 Ret Ret 16 14 10 10 11 14 11 10 7 7 10
Francia Philippe Alliot EX 12 9 Ret Ret 18 9 13 DSC 14 NSC 13 Ret Ret 10 11
1991 Ligier JS35
Ligier JS35B 		Lamborghini 3512
V12 		G USA BRA SMR MON CAN MEX FRA RU ALE HUN BEL ITA POR ESP XPN AUS 0 NC
Bélxica Thierry Boutsen Ret Ret 7 7 Ret 8 12 Ret 9 17 11 Ret 16 Ret 9 Ret
Francia Érik Comas NSC Ret 10 10 8 NSC 11 NSC Ret 10 Ret 11 11 Ret Ret 18
1992 Ligier JS37 Renault RS3B / RS3C
V10 		G RSA MEX BRA ESP SMR MON CAN FRA RU ALE HUN BEL ITA POR XPN AUS 6 7º
Bélxica Thierry Boutsen Ret 10 Ret Ret Ret 12 10 Ret 10 7 Ret Ret Ret 8 Ret 5
Francia Érik Comas 7 9 Ret Ret 9 10 6 5 8 6 Ret Ret Ret Ret Ret
1993 Ligier JS39 Renault RS5
V10 		G RSA BRA EUR SMR ESP MON CAN FRA RU ALE HUN BEL ITA POR XPN AUS 23 5º
Martin Brundle Ret Ret Ret 3 Ret 6 5 5 14 8 5 7 Ret 6 9 6
Mark Blundell 3 5 Ret Ret 7 Ret Ret Ret 7 3 7 11 Ret Ret 7 9
1994 Ligier JS39B Renault RS6
V10 		G BRA PAC SMR MON ESP CAN FRA RU ALE HUN BEL ITA POR EUR XPN AUS 13 6º
Francia Éric Bernard Ret 10 12 Ret 8 13 Ret 13 3 10 10 7 10
Johnny Herbert 8
Francia Franck Lagorce Ret 11
Francia Olivier Panis 11 9 11 9 7 12 Ret 12 2 6 7 10 DSC 9 11 5
1995 Ligier JS41 Mugen Honda MF301
V10 		G BRA ARX SMR ESP MON CAN FRA RU ALE HUN BEL ITA POR EUR PAC XPN AUS 24 5º
Martin Brundle 9 Ret 10 4 Ret Ret 3 Ret 8 7 Ret
Aguri Suzuki 8 Ret 11 6 Ret NTS
Francia Olivier Panis Ret 7 9 6 Ret 4 8 4 Ret 6 9 Ret Ret Ret 8 5 2
1996 Ligier JS43 Mugen Honda MF301 HA
V10 		G AUS BRA ARX EUR SMR MON ESP CAN FRA RU ALE HUN BEL ITA POR XPN 15 6º
Francia Olivier Panis 7 6 8 Ret Ret 1 Ret Ret 7 Ret 7 5 Ret Ret 10 7
Pedro Diniz 10 8 Ret 10 7 Ret 6 Ret Ret Ret Ret Ret Ret 6 Ret Ret

Notas

[editar | editar a fonte]
  1. ↑ "GP Encyclopedia – Constructors – Ligier (Equipe Ligier)". Grandprix.com. 2007-03-10. Consultado o 2009-10-24. 
  2. ↑ "1969 - 1970 Ligier JS1 - Images, Specifications and Information". Ultimatecarpage.com. Consultado o 2009-10-24. 
  3. ↑ "1971 Ligier JS3 Cosworth - Images, Specifications and Information". Ultimatecarpage.com. 2004-11-23. Consultado o 2009-10-24. 
  4. ↑ "Le Mans Register - 1975". Formula2.net. Consultado o 2009-10-24. 
  5. ↑ Chassis, engine and driver were French. The gearbox was British (Hewland) and the tyres American (Goodyear). Jean-Pierre Jabouille and Renault achieved victory at the 1979 French Grand Prix with an all-Renault car and Michelin tyres.
  6. ↑ Dupuis, Jérôme (17 October 1996). "L'Etat gaspilleur" [The Wasteful State]. L'Express (en French). Consultado o 7 March 2010. 
  7. ↑ http://www.forix.com/8w/6thgear/neverraced.html
  8. ↑ "News channel". Motorsport.com. Arquivado dende o orixinal o 07 de xuño de 2011. Consultado o 2009-10-24. 
  9. ↑ Sam Collins (2007-11-29). "Ligier JS49 VdeV CN - Sportscar". Racecar Engineering. Arquivado dende o orixinal o 01 de outubro de 2009. Consultado o 2009-10-24. 
  10. ↑ "Copia arquivada". Arquivado dende o orixinal o 10 de xuño de 2008. Consultado o 15 de outubro de 2013. 

Véxase tamén

[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas

[editar | editar a fonte]