![]() ![]() | |
Biografía | |
---|---|
Nacemento | (fr) Marie-Geneviève-Charlotte Darlus ![]() 17 de outubro de 1720 ![]() París, Francia ![]() |
Morte | 23 de decembro de 1805 ![]() París, Francia ![]() |
Actividade | |
Campo de traballo | Escrita creativa e profesional, poesía, tradución e química ![]() |
Ocupación | química, escritora, bióloga, anatomista, tradutora, poetisa ![]() |
Influencias | |
Familia | |
Cónxuxe | Louis-Lazare Thiroux d'Arconville ![]() |
Fillos | Louis Thiroux de Crosne ![]() |
Pai | André-Guillaume Darlus ![]() |
Descrito pola fonte | Dicionario Enciclopédico Brockhaus e Efron ![]() |
![]() |
Marie-Geneviève-Charlotte Thiroux d’Arconville, nada en París o 17 de outubro de 1720 e finada en París o 23 de decembro de 1805, máis coñecida como Geneviève Thiroux d’Arconville, foi unha escritora, tradutora e anatomista francesa. Estudou a putrefacción e a conservación de alimentos.[1][2][3]
Filla de André-Guillaume Darlus, un rico fermier général e de Françoise Geneviève Gaudicher, que faleceu cando Geneviève Thiroux d’Arconville só tiña catro anos.[1][4][2]
Creceu xunto á súa irmá máis nova e ambas foron educadas, como obrigaban as normas da época para nenas acomodadas, insistindo na súa formación artística. Neste contexto, Geneviève non aprendeu a escribir até os oito anos e aos catorce foi desposada nun matrimonio acordado con Louis-Lazare Thiroux d’Arconville (1712-1789), asesor do Parlamento de París e máis tarde presidente dunha das cámaras. O matrimonio tivo tres fillos: Louis Thiroux de Crosne (1736-1794), André-Claude Thiroux de Gervilliers (1737-1810) e Alexandre-Louis Thiroux de Montdésir (1739-1822).[1][4][2]
Estes antecedentes -filla da nobreza financeira e parlamentaria e casada tan nova- non impediron que desenvolvese unha paixón pola física, a química, a medicina, a botánica, a literatura, a moral, as linguas e a historia. Até tal punto que, a pesar do seu interese tamén apaixonado pola arte, o teatro e a ópera, chegase a renunciar á vida en sociedade para dedicarse ao estudo destas materias.[1][4][2]
É probábel que nesta decisión tivesen que ver as secuelas físicas consecuencia da variola que contraeu con vinte e tres anos, empuxándoa a retirarse da vida mundana.[1][4][2]
Geneviève Thiroux d’Arconville publicou gardando o seu anonimato sen que se coñezan as razóns precisas de tal decisión. A información existente fai pensar que a súa condición de esposa dun personaxe público posibelmente a levou a esconder a súa identidade, así como o temor a sufrir as críticas ás que as mulleres científicas eran sometidas nun campo que se consideraba impropio do xénero feminino. Así pois, aínda que os seus escritos non ían dirixidos a outras mulleres, os seus textos estaban cheos de referencias que permitían chegar a recoñecela.[1][4][2]
Faleceu o 23 de decembro de 1805. O seu sobriño, o médico e botánico Pierre Bodard de la Jacopière (1758-1826), lembrábaa naquel entón con estas palabras: «Con 85 anos, o seu espírito conservara toda a súa amabilidade, todo o seu lume, e a súa imaxinación non perdera nada da frescura e os encantos da mocidade. Case ao final dos seus días, aínda escribiu os seus Souvenirs, dos cales existe unha antoloxía de trece volumes manuscrito.»[1][4][2]
Está recoñecida como polímata.[Cómpre referencia]
A súa primeira obra científica publicada foi a tradución dun tratado de osteoloxía do médico británico Alexander Monro (1697-1767) titulado Osteology, A treatise on the anatomy of the human bones with An account of the reciprocal motions of the heart and A description of the human lacteal sac and duct. Na súa versión, e en contra da opinión de Monro, que sostiña que a única maneira de aprender era traballar directamente con cadáveres, Thiroux d’Arconville engadiu unha trintena de táboas de esqueletos, entre elas unha das primeiras representacións dun esqueleto feminino.[2][3]
Tamén engadiu unha táboa de materias para visualizar a orde da obra, modificada por ela, unha dedicatoria a Alexander Monro, un longo prefacio, notas explicativas, así como comentarios. Mentres que a versión orixinal é un tratado de talle modesto e sen ilustracións, a versión francesa preséntase en forma de dous volumes e con ilustracións. Con todo, a pesar destas achegas, o libro non se publicou recoñecendo a autora destas achegas, cabe pensar que para preservarse das críticas que recibían as mulleres científicas da época. Finalizada en 1759, tras un longo proceso, a tradución publicouse baixo o nome de Jean-Joseph Sue (1710-1792), o anatomista que realizou os trinta e un debuxos da obra.[2][3]
Entre 1755 e 1763, Geneviève Thiroux d’Arconville dedicouse ao estudo da putrefacción, que consideraba como a chave de todas as ciencias físicas e a base da historia natural. Estudou a conservación dos alimentos e, ademais, iniciou un estudo sobre a transformación da materia. Realizou varios centenares de experimentos sobre a conservación de substancias putrescíbeis (carnes, peixes, ovos, leite etc.) seguindo un rigoroso protocolo: anotaba cada día o estado de degradación das súas mostras xunto ás condicións exteriores (humidade, calor etc.).[2]
Tamén introduciu o cloruro de mercurio como axente susceptíbel de loitar contra a putrefacción. Recompilando os resultados dos seus experimentos, publicou en 1766 o seu Essai pour servir à l’histoire da putréfaction.[2][3]
Entre as súas publicacións destacan:
![]() |
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Geneviève Thiroux d'Arconville ![]() |