Gran Premio dos Países Baixos de 1980

Modelo:Competición deportivaGran Premio dos Países Baixos de 1980
Nome oficialXXVII Dutch Grand Prix Editar o valor en Wikidata
TipoGran Premio dos Países Baixos Editar o valor en Wikidata
Deporteautomobilismo Editar o valor en Wikidata
Parte deCampionato Mundial de Fórmula 1 de 1980 Editar o valor en Wikidata
Distancia do evento72 Editar o valor en Wikidata
Localización  e  Datas
LocalizaciónCircuíto Park Zandvoort (Zandvoort) 52°23′18″N 4°32′35″L / 52.388292, 4.543011 Editar o valor en Wikidata
Lonxitude4,259 km Editar o valor en Wikidata
PaísPaíses Baixos Editar o valor en Wikidata
Data31 de agosto de 1980 Editar o valor en Wikidata
Competición
Primeiro postoNelson Piquet Editar o valor en Wikidata
Pole positionRené Arnoux Editar o valor en Wikidata
Volta máis rápidaRené Arnoux Editar o valor en Wikidata

O Gran Premio dos Países Baixos de 1980 foi unha carreira de automobilismo de Fórmula Un, celebrada o 31 de agosto de 1980 no circuíto de Zandvoort. Foi a undécima carreira da tempada de Fórmula Un de 1980. Foi o 29º Gran Premio dos Países Baixos. A carreira levouse a cabo sobre 72 voltas ao circuíto de 4´252 quilómetros para unha distancia total de carreira de 306 quilómetros.

Resumo da carreira

[editar | editar a fonte]

A carreira foi gañada polo piloto brasileiro, Nelson Piquet pilotando un Brabham BT49. A vitoria foi a segunda de Piquet nun Gran Premio de Fórmula Un que lograra a súa primeira vitoria a principios dese mesmo ano no Gran Premio do oeste dos Estados Unidos de 1980. A vitoria confirmou a Piquet como a principal ameaza para Alan Jones para acadar á coroa do campionato do mundo. Piquet gañou por doce segundos sobre o francés René Arnoux que pilotaba un Renault RE20. A menos de medio segundo detrás, terceiro, foi outro piloto francés Jacques Laffite (Ligier JS11 / 15).

O circuíto fora modificado por segunda vez en dous anos coa chicane da recta de atrás endurecida significativamente. Había varias combinacións novas. Alfa Romeo participou cun segundo coche, logo da morte de Patrick Depailler un mes antes, para o veterano italiano Vittorio Brambilla. Geoff Lees correu no segundo Ensign N180 e Jochen Mass regresou logo dunha lesión nun Arrows A3. O retorno de Mass resultou ser prematuro e tivo que retirarse. O piloto de probas de Tyrrell Racing Mike Thackwell colleu o coche na cualificación, pero fracasou no seu intento de ser o piloto máis novo en participar nunha carreira de Fórmula Un.

Jones acelerou desde a segunda fila da grella para liderar ata que entrou en boxes cos faldróns danados. Laffite pronto pasou a Arnoux antes de que ambos foron adiantados por Piquet. A última hora da carreira Arnoux recuperou o segundo lugar. Detrás de Laffite, o segundo Williams FW07B de Carlos Reutemann terminou cuarto por diante de Jean-Pierre Jarier (disputaba o seu Gran Premio número 100) no Tyrrell 010 supervivente, logo de que Derek Daly estrelarase, logo dun fallo dos freos. O mozo novato Alain Prost logrou o último punto debutando no novo McLaren M30.

Jones foi undécimo tres voltas por detrás, o seu campionato corría agora un perigo real con Piquet a dous puntos. Reutemann batallaba pola terceira praza cun punto máis que Laffite e tres sobre Arnoux. Williams tiña a man o trofeo de construtores, lideraba sobre Ligier por 25 puntos e Brabham por 35 o compañeiro de Piquet practicamente non proporcionou ningún punto para o campionato de construtores.

Clasificación

[editar | editar a fonte]
Pos Piloto Construtor Voltas Tempo/Retirada Grella Puntos
1 5 Nelson Piquet Brabham-Ford 72 1:38:13.83 5 9
2 16 Francia René Arnoux Renault 72 +12.93 segs 1 6
3 26 Francia Jacques Laffite Ligier-Ford 72 +13.43 segs 6 4
4 28 Carlos Reutemann Williams-Ford 72 +15.29 segs 3 3
5 3 Francia Jean-Pierre Jarier Tyrrell-Ford 72 +1:00.02 segs 17 2
6 8 Francia Alain Prost McLaren-Ford 72 +1:22.62 segs 18 1
7 2 Gilles Villeneuve Ferrari 71 +1 volta 7
8 11 Mario Andretti Lotus-Ford 70 Sen combustible 10
9 1 Unión Sudafricana Jody Scheckter Ferrari 70 +2 voltas 12
10 9 Suíza Marc Surer ATS-Ford 69 +3 voltas 20
11 27 Australia Alan Jones Williams-Ford 69 +3 voltas 4
Ret 4 Derek Daly Tyrrell-Ford 60 Freos 23
Ret 23 Italia Bruno Giacomelli Alfa Romeo 58 Accidente 8
Ret 31 Eddie Cheever Osella-Ford 38 Motor 19
Ret 29 Italia Riccardo Patrese Arrows-Ford 29 Motor 14
Ret 15 Francia Jean-Pierre Jabouille Renault 23 Dirección 2
Ret 22 Italia Vittorio Brambilla Alfa Romeo 21 Accidente 22
Ret 41 Geoff Lees Ensign F1-Ford 21 Accidente 24
Ret 7 John Watson McLaren-Ford 18 Motor 9
Ret 20 Emerson Fittipaldi Fittipaldi-Ford 16 Freos 21
Ret 43 Nigel Mansell Lotus-Ford 15 Freos 16
Ret 12 Italia Elio de Angelis Lotus-Ford 2 Accidente 11
Ret 25 Francia Didier Pironi Ligier-Ford 2 Accidente 15
Ret 6 Héctor Rebaque Brabham-Ford 1 Caixa de cambios 13
NSC 50 Rupert Keegan Williams-Ford
NSC 14 Países Baixos Jan Lammers Ensign-Ford
NSC 30 Mike Thackwell Arrows-Ford
NSC 21 Finlandia Keke Rosberg Fittipaldi-Ford
Wth 30 Alemaña Jochen Mass Arrows-Ford Lesionado

Líderes por volta

[editar | editar a fonte]

Posicións logo da carreira

[editar | editar a fonte]
  • Nota: Só están incluídos os cinco primeiros postos en ambos os grupos de clasificación.


Carreira anterior:
Gran Premio de Austria de 1980
Campionato Mundial de Fórmula 1 da FIA
Temporada 1980
Carreira seguinte:
Gran Premio de Italia de 1980
Carreira anterior:
Gran Premio dos Países Baixos de 1979
Gran Premio dos Países Baixos Carreira seguinte:
Gran Premio dos Países Baixos de 1981

Véxase tamén

[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas

[editar | editar a fonte]