Javier González Fraga

Modelo:BiografíaJavier González Fraga

Editar o valor en Wikidata
Biografía
Nacemento12 de maio de 1948 Editar o valor en Wikidata (76 anos)
Buenos Aires, Arxentina Editar o valor en Wikidata
EducaciónPontificia Universidade Católica da Arxentina Editar o valor en Wikidata
Actividade
Ocupacióneconomista, político Editar o valor en Wikidata
Partido políticoUnião Cívica Radical (pt) Traducir Editar o valor en Wikidata
Sinatura Editar o valor en Wikidata

Javier González Fraga, nado en Buenos Aires o 12 de maio de 1948, é un economista e político arxentino de orixe radical. Foi presidente do Banco Central da República Arxentina en dúas ocasións, primeiro en 1989 e despois entre 1990 e 1991, durante a presidencia de Carlos Saúl Menem,[1] cargo ao que renunciou por diferenzas coa política económica do goberno. Entre 2017 e 2019 foi presidente do Banco da Nación Arxentina.

Traxectoria

[editar | editar a fonte]

Comezos

[editar | editar a fonte]

Naceu en Buenos Aires, nunha familia con orixes galegas.[2] Licenciouse na Universidade Católica Arxentina, onde presidiu o Centro de Estudiantes de Ciencias Económicas.[3] Desde 1974 é asesor económico financeiro, sendo presidente e fundador de GF Macroeconomía SA.

Primeira presidencia do BCRA

[editar | editar a fonte]

Durante a súa xestión á fronte do Banco Central da República Arxentina estalou a hiperinflación arxentina de 1990, que tivo implicacións económicas xa que afectou a todo o sistema produtivo e á sociedade, ademais dunha elevada débeda externa e interna, estancamento, baixo investimento en bens de equipo e infraestruturas e un grave desequilibrio fiscal.[4] A isto sumouse a perda de valor da moeda Austral, instaurada polo Banco Central en 1989, cando estalou unha hiperinflación do 3.079 % anual.[5][6] Nese momento o país estaba inmerso nun proceso hiperinflacionista cun pico do 196,6% en xullo.[7]

O BCRA continuou coa política alfonsinista de altos encaixes bancarios, pola cal os bancos só podían prestar aos seus clientes o 15/20% dos austrais depositados, mentres que o resto era tomado polo Estado a través dun "crédito compulsivo".[4] Isto foi combinado con medidas do plan económico coñecido como “BB” que se baseaba en acordos de prezos, privatización de empresas públicas e desregulación económica.[4] Mentres, a moeda continuou a súa senda de depreciación, pasando de 400/500 austrais por dólar no momento da investidura de Menem a 1950 austrais en decembro.[5]

O 24 de novembro de 1989 deixou o cargo. A desvalorización do austral sumado a outros factores como a limitación das retiradas de aforros e os desequilibrios fiscais aumentaron as presións sobre os prezos. A principios de 1990 o país volveu entrar en hiperinflación, con taxas do 79,2 en xaneiro, o 61,6. % en febreiro e o 95,5% en marzo.[4]

Segunda presidencia do BCRA

[editar | editar a fonte]

Tras ser destituído, foi convocado como asesor do ministro de Economía Antonio Erman González. No BCRA foi substituído por Enrique Folcini, que estivo no cargo apenas dous meses antes de deixar o seu lugar a Erman González, que exerceu simultaneamente o papel de ministro de Economía e presidente do BCRA.

Foi nomeado de novo como xefe do Banco Central en xuño de 1990.[4][7] Durante a súa presidencia, disolveu o Centro de Estudos Penais do BCRA,[8] creado polo experto criminalista David Baigún, cuxos fins incluían a realización de investigacións sobre delitos financeiros e tarefas de prevención de delitos. Tamén se modificou a normativa que se aplicaba para controlar o branqueo de capitais.[9]

González Fraga opúxose á convertibilidade entre o dólar estadounidense e o peso e promoveu o tipo de cambio libre e flotante.[10] Deixou o cargo en xaneiro de 1991, coa inflación nun 6,5 %, e tras a súa dimisión, estableceuse a convertibilidade do peso co dólar.[11]

Regreso á actividade privada

[editar | editar a fonte]

Foi director xeral do Instituto Arxentino de Mercados de Capitais entre 1992 e 1999 e vicepresidente da Bolsa de Buenos Aires entre 1994 e 1999. Desde 1994 é Profesor Ordinario da Universidade Católica Arxentina (UCA).[12] Ata 2005 foi director do Programa de Estudos de Economía Aplicada da UCA.[3] É membro do Directorio de Peugeot Argentina SA desde 1995. É columnista de La Nación e do xornal Perfil.

Grande afeccionado á mozzarella despois dunha viaxe a Paestum en 1985, importou búfalas de auga á Arxentina e fundou a empresa láctea La Salamandra SA, para a produción dese queixo. Foi o presidente da empresa ata 2002.[2]

Candidatura á vicepresidencia (2011)

[editar | editar a fonte]

Nas eleccións de 2007 foi presentado como candidato ao Ministerio de Economía no caso de que fose elixida a fórmula Roberto Lavagna - Gerardo Morales, promovida pola Unión Cívica Radical.[10] Finalmente isto non sucedeu despois de quedar na terceira posición por detrás de Cristina Fernández de Kirchner (Fronte pola Vitoria) e Elisa Carrió (Coalición Cívica).

En 2011 foi candidato á vicepresidencia da Nación xunto a Ricardo Alfonsín, coa alianza Unión para el Desarrollo Social.[13] En outubro de 2016 foi nomeado director de Papel Prensa SA en representación do Estado nacional.[10]

Presidente do Banco Nación (2017-2019)

[editar | editar a fonte]

En xaneiro de 2017, o presidente Mauricio Macri nomeouno para dirixir o Banco da Nación Arxentina.[14] Foi secundado por Juan José Gómez Centurión e, a partir de marzo de 2019, por Lucas Llach.[15]

En novembro de 2018, a directora do banco, Alicia Inés Caballero, dimitiu polo seu desacordo coa dirección da entidade.[16] O banco sufriu un proceso de descapitalización debido á transferencia de 15.000 millóns de dólares do Banco Nación ao Tesouro Nacional. Traballadores da entidade acusaron a González Fraga do "desastre económico ao que levou ao banco ao non ter fondos para afrontar a reestruturación salarial". [17] En 2019 foi denunciado polo ex secretario de Comercio, Guillermo Moreno,[18] por administración fraudulenta na operación pola que Banco Nación tería perdido 42 millóns de dólares por un préstamo que concedeu ao ministro Dujovne.

En xaneiro de 2020 publicouse que durante a xestión de Fraga, o Banco Nación concedera créditos á aceiteira Vicentin por máis de 18.000 millóns de dólares.[19] Esta cantidade representaba o 20% do pasivo patrimonial computable do banco, porcentaxe que superaba os límites de concentración establecidos nos estándares de Basilea e que poñía en risco as finanzas da entidade.[20] En decembro de 2019, Vicentín ordenou a reestruturación da súa débeda, da que contraeu un 80% co Banco Nación.[21]

En maio de 2020, foi imputado nun proceso penal polo caso da aceiteira Vicentin, e a UIF solicitou a inhibición dos seus bens xunto co do resto de imputados na causa, entre eles o expresidente da Nación, Mauricio Macri.[22]

Notas

[editar | editar a fonte]
  1. ↑ "Presidentes - BCRA" (en castelán). Consultado o 12 de febreiro de 2024. 
  2. ↑ 2,0 2,1 Groba, Alejandra (7 de xullo de 2012). "Las búfalas que sedujeron al economista" (en castelán). Consultado o 6 de febreiro de 2024. 
  3. ↑ 3,0 3,1 "Javier González Fraga". lanacion.com.ar (en castelán). Consultado o 12 de febreiro de 2024. 
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 Krikorian, Marcelo A. (2010). "La hiperinflación de 1989/90 Aportes y reflexiones sobre un episodio que marcó la historia argentina" (PDF). Facultad de Ciencias Jurídicas y Sociales de la Universidad de La Plata (en castelán) 34. ISSN 0075-7411. 
  5. ↑ 5,0 5,1 Marcelo A. Krikorian (2010). "La hiperinflación de 1989/90 Aportes y reflexiones sobre un episodio que marcó la historia argentina" (PDF). Facultad de Ciencias Jurídicas y Sociales de la Universidad de La Plata: 34.  ISSN: 0075-7411
  6. ↑ "Boletín Oficial República Argentina". 11 de julio de 1989. Consultado o 17 de enero de 2017. 
  7. ↑ 7,0 7,1 Cachanosky, Roberto H. (17 de maio de 2002). "El peligro de la hiperinflación". La Nación (en castelán). Consultado o 12 de febreiro de 2024. 
  8. ↑ "Fraga por Melconian: la canción de los parecidos". CEPA - Centro de Economía Política de Argentina (en castelán). 19 de xaneiro de 2017. Consultado o 12 de febreiro de 2024. 
  9. ↑ "La meada del economista" (en castelán). 5 de xuño de 2011. Consultado o 12 de febreiro de 2024. 
  10. ↑ 10,0 10,1 10,2 "Quién es Javier González Fraga, el nuevo presidente del Banco Nación" (en castelán). 18 de xaneiro de 2017. Consultado o 12 de febreiro de 2024. 
  11. ↑ "Quién es Javier González Fraga, el nuevo presidente del Banco Nación" (en castelán). 18 de xaneiro de 2017. Consultado o 12 de febreiro de 2024. 
  12. ↑ "CV en IDEA - Instituto para el Desarrollo Empresarial de la Argentina". Arquivado dende o orixinal o 17 de xaneiro de 2012. Consultado o 12 de febreiro de 2024. 
  13. ↑ "Javier González Fraga será el candidato a vice de Alfonsín". La Nación. 2 de xuño de 2011. Arquivado dende o orixinal o 18 de xaneiro de 2017. Consultado o 12 de febreiro de 2024. 
  14. ↑ Bazzan, Gustavo. "Cambio en el Banco Nación: se va Melconian y lo reemplazará González Fraga" (en castelán). Consultado o 12 de febreiro de 2024. 
  15. ↑ "Llach secundará a Gonzalez Fraga". Consultado o 12 de febreiro de 2024. 
  16. ↑ "El Banco Nación analiza pedir préstamos en el exterior por falta de liquidez" (en castelán). Consultado o 23 de enero de 2020. 
  17. ↑ "Por falta de liquidez, el Banco Nación pedirá préstamos en el exterior". El destape. 27 de noviembre de 2018. 
  18. ↑ "Moreno denunció a González Fraga por administración fraudulenta en el Banco Nación" (en castelán). Consultado o 12 de febreiro de 2024. 
  19. ↑ "Durante la gestión Cambiemos, el Banco Nación le otorgó préstamos a Vicentin por más de $18.000 millones". Consultado o 12 de febreiro de 2024. 
  20. ↑ Heredia, Fernando. "Un polémico préstamo del macrismo a Vicentín pone en jaque a las finanzas del Nación" (en castelán). Consultado o 12 de febreiro de 2024. 
  21. ↑ Cayón, David (5 de decembro de 2019). "Vicentín, uno de los exportadores de soja más grandes del país, en crisis por una deuda de USD 300 millones" (en e). Consultado o 12 de febreiro de 2024. 
  22. ↑ "Vicentin. La UIF pidió inhibir los bienes de Macri y los dueños de la empresa" (en castelán). 12 de xuño de 2020. Consultado o 12 de febreiro de 2024.