Maria Judite de Carvalho

Maria Judite de Carvalho

Biografía
Nacemento	18 de setembro de 1921 Lisboa, Portugal
Morte	18 de xaneiro de 1998 (76 anos) Lisboa, Portugal
Actividade
Ocupación	escritora
Premios
Grande Oficial da Orde do Infante Don Henrique

Maria Judite de Carvalho nada en Lisboa o 18 de setembro de 1921 e finada no mesmo lugar o 18 de xaneiro de 1998, foi unha escritora portuguesa, considerada unha das voces femininas máis importantes da literatura portuguesa do século XX.^[1]

Agustina Bessa-Luís chamoulle "a flor discreta da nosa literatura".^[2]

Traxectoria

Creceu orfa.^[3] A infância non foi feliz. Obrigada a ficar sen os pais aos tres meses de idade, creceu na casa das tías paternas, nunha “amosfera escura e sombría”.^[4] Dedicouse á literatura e ao xornalismo, principalmente como cronista, e traballou nos periódicos Diário de Lisboa, Diário Popular, Diário de Notícias e O Jornal.^[5] Colaborou coa revista Eva durante décadas.^[6]

Entre 1949 e 1955, viviu en Francia e na Bélxica. A pesar da notoria calidade e profundidade da súa obra e da súa escrita (entre o cómico e o grotesco, nun rexistro ora tráxico, ora ironicamente perverso), a autora permanece aínda desconhecida do grande público.

“

Maria Judite de Carvalho permanece unha escritora de actualidade renovada, difícil de catalogar no estilo que xeralmente lle é asociado (herdeiro do existencialismo e do chamado "novo romance"), hábil disecadora do desespero e da soidade cotiá grande cidade.[7]

”

As súas obras non pretenden dar explicacións ou ser tratados morais ou comportamentais polo que a explicación é substituída pola insinuación e pola suxestión, de onde decorre a opción por unha escrita "limpa", sen excesos estilísticos, e por narrativas breves.

O 10 de xuño de 1992, foi feita Grande-Oficial da Ordem do Infante D. Henrique.^[8]

Estivo casada con Urbano Tavares Rodrigues.

A súa literatura

Herdeira do existencialismo e do nouveau roman, a súa voz é intemporal, tratando con mestría e un sentido de humor único temas fundamentais, como a soidade da vida na cidade e a angustia e o desespero espellados no seu cotián anónimo.^[9]

O Silencio aparece, na súa obra, como consecuencia da incomprensión que advén do cruzamento de voces, de diálogos de xordos e de monólogos, sendo froito da soidade e do abandono tantas veces (pres)sentido polas súas personaxes, aparecendo a soidade como esencia do Humano.

Nas personaxes de Maria Judite de Carvalho proxéctase a soidade canto presenza constante da inquedanza e do desasosego, da depresión, da negatividade, da autodenegación e das ganas de se disipar, debido ao mundo de incomodidade que existe e se constrúe (visíbel, sobre todo, na personaxe Mariana do conto "Tanta Gente, Mariana").

A existencia sen historia das personaxes desta autora constitúe o escenario sobre a cal se ilustran vidas de abandonos, de angustias e dunha soidade irremediábel que atinxe brutalmente os protagonistas da maioría dos seus contos, en que a soidade aparece como irremediábel e perenne, comprometendo calquera hipótese de felicidade.

Algúns dos títulos dos contos de Maria Judite de Carvalho ilustran, case como unha bandeira, un universo ficcional traspasado polo baleiro, polo silencio, pola irreversibilidade do tempo e polo finximento: As Palavras Poupadas (1960) revelan o rexeitamento do discurso excesivo, nunha postura de rasura do superfluo; Paisagem sem Barcos (1963), Armários Vazios (1966) e o título dos contos Impressões Digitais e Vínculos Precários suxiren o baleiro que cobre as vidas e a superficialidade das accións humanas; A Janela Fingida (1975) parece querer ilustrar o proverbio "nin todo o que parece é", habendo sempre lugar para a mentira, para a omisión, isto é, para o finximento.

Maria Judite de Carvalho, sobre todo nos seus contos, ten, desde os títulos, unha tendencia para nomear as súas protagonistas, colocando os lectores inmediatamente perante personaxes concretas e distinguidas: Rosa, numa pensão à beira-mar, Anica nesse tempo, George, Tanta gente, Mariana, A avó Cândida, A menina Arminda, ou, menos directamente e mais discretamente, Uma senhora, A Mãe e A Noiva Inconsolável.

Tanta Gente, Mariana

Colectánea dunha novela e sete contos publicada en 1959, valeulle á autora un recoñecemento instantáneo. En “Tanta gente, Mariana” o vaivém entre o pasado e o presente evidencia o drama existencial da protagonista e faina tomar consciencia dun tempo inalterábel e que sempre lle estivo predestinado.^[10]

Obras

Relatos

• Tanta Gente, Mariana (1959). Lisboa: Arcádia.
• As Palavras Poupadas (1961). Lisboa: Arcádia.
• Paisagem sem Barcos (1963). Lisboa: Arcádia.
• Flores ao Telefone (1968). Lisboa: Portugália.
• Os Idólatras (1969). Lisboa: Prelo.
• Tempo de Mercês (1973). Lisboa: Seara Nova.
• Além do Quadro (1983). Lisboa: O Jornal.
• Seta Despedida (1959). Mem Martins: Europa América.

Novelas

• Os Armários Vazios (1966). Lisboa: Portugália.
• O Seu Amor por Etel (1967). Lisboa: Movimento.

Crónicas

• A Janela Fingida (1975). Lisboa: Seara Nova.
• Este Tempo (1991). Lisboa: Caminho.
• Diários de Emília Bravo (2002). Lisboa: Caminho. (póstumo).

Poesía

• A Flor Que Havia na Água Parada (1998). Mem Martins: Europa América. (póstumo).

Teatro

• Havemos de Rir! (1998). Mem Martins: Europa América. (póstumo).

Outros

• Mulher (1976). Mem Martins: Europa-América.
• O Homem no Arame (1979). Amadora: Bertrand. (Textos publicados no 'Diário de Lisboa' entre 1970 e 1975).

Obras traducidas ao francés

• Tous ces gens, Mariana… (1987). La Différence.
• Ces mots que l'on retient (19874). La Différence.
• Anica au temps jadis (1988). La Différence.
• Paysage sans bateaux (1994). La Différence.
• Les Armoires vides (1988). La Différence.
• Chérie? (1994). La Différence.
• Le Temps de grâce (1994). La Différence.

Obra completa

• Obras Completas de Maria Judite de Carvalho - vol. I - Tanta Gente, Mariana - As Palavras Poupadas (2018). Minotuaro. 240 páxs.
• Obras Completas de Maria Judite de Carvalho - vol. II - Paisagem sem Barcos - Os Armários Vazios - O seu Amor por Etel (2018). Minotuaro. 280 páxs.
• Obras Completas de Maria Judite de Carvalho - vol. III - Flores ao Telefone - Os Idólatras - Tempo de Mercês (2018). Minotuaro. 362 páxs.
• Obras Completas de Maria Judite de Carvalho - Vol. IV - A Janela Fingida - O Homem no Arame - Além do Quadro (2019). Minotuaro. 360 páxs.
• Obras Completas de Maria Judite de Carvalho - vol. V - Este Tempo - Seta Despedida - A Flor que Havia na Água Parada - Havemos de Rir! (2019). Minotuaro. 274 páxs.
• Obras Completas de Maria Judite de Carvalho - Vol. VI - Diários de Emília Bravo (2019). Minotuaro. 332 páxs.

Premios

• 1991: As Palavras Poupadas, Prémio Camilo Castelo Branco.
• 1959: Seta Despedida, Prémio 'Máxima', Prémio da Associação Internacional dos Críticos Literários, Grande Prémio de Conto Camilo Castelo Branco, Premio Vergílio Ferreira das Universidades Portuguesas.
• 1991: Este Tempo, Premio da Crónica da Associação Portuguesa de Escritores.

Notas

1. "Maria Judite de Carvalho". Porto Editora (en portugués). Consultado o 2020-05-02. 
2. "O Leme - Biografia e Obra de Maria Judite de Carvalho, escritora portuguesa". www.leme.pt (en portugués). Consultado o 2020-05-02. 
3. Lucas, Isabel. "Aqui não há gente pior nem melhor". PÚBLICO (en portugués). Consultado o 2020-05-02. 
4. "Maria Judite Carvalho é". Maria Judite Carvalho é (en portugués). Consultado o 2020-05-02. 
5. "Maria Judite de Carvalho". www.almedina.net. Consultado o 2020-05-02. 
6. "Biografia". livro.dglab.gov.pt (en portugués). Consultado o 2020-05-02. 
7. Mulheres Portuguesas do século XX. Disponível em http://www.mulheres-ps20.ipp.pt/Maria-Judite-de-Carvalho.htm Arquivado 05 de maio de 2009 en Wayback Machine..
8. "«Cidadãos Nacionais Agraciados com Ordens Portuguesas»". 
9. "Maria Judite de Carvalho. Bertrand Livreiros - livraria Online". www.bertrand.pt (en portugués). Consultado o 2020-05-02. 
10. Fernandes, Ana Paula. "Tanta gente, Mariana e ela tão só" (PDF). /alfarrabio.di.uminho.pt/ (en portugués). Consultado o 2020/05/02.