(2012) | |
Biografía | |
---|---|
Nacemento | (es) Mariano Barbacid Montalbán 4 de outubro de 1949 (75 anos) Madrid, España |
Residencia | Madrid |
Educación | Universidade Complutense de Madrid |
Actividade | |
Campo de traballo | Bioquímica e oncoloxía |
Ocupación | biólogo |
Empregador | Centro Nacional de Investigação Oncológica (pt) |
Membro de | |
Alumnos | Alberto Jiménez Schuhmacher (en) |
Familia | |
Cónxuxe | Mónica López Barahona |
Premios | |
| |
Mariano Barbacid, nado en Madrid o 4 de outubro de 1949,[1] é un destacado bioquímico e oncólogo español.
Entre as súas maiores achegas á ciencia cabería destacar que conseguiu illar un xene humano mutado capaz de causar cancro nunca antes illado: o oncoxene humano H-nivel (en carcinoma de vexiga). Este feito supuxo un incrible avance para o estudo do cancro en canto ás bases moleculares. O seu descubrimento foi publicado en Nature en 1982 nun artigo chamado A point mutation is responsible for the acquisition of transforming properties by the T24 human bladder-carcinoma oncogene.[2] Nos meses seguintes continuou as investigacións sobre o seu descubrimento chegando a determinar que o devandito oncoxene era unha mutación dun alelo pertencente á familia Ras, e descubrindo o seu mecanismo de activación.
En 2003 demostrou que a encima CDK2, que se cría imprescindible na división celular, non se necesitaba para o inicio da replicación.
A súa formación académica completouse entre a Universidade Complutense de Madrid, onde estudou ciencias químicas, e Estados Unidos (1974), onde estivo como bolseiro e foi ascendendo até director do departamento de oncoloxía no Instituto Nacional do Cancro de Maryland. Anos máis tarde regresou a España para situarse á fronte do novo Centro Nacional de Investigacións Oncolóxicas (CNIO).[1]
Publicou traballos en revistas tan prestixiosas como Nature e Nature Genetics e entre os seus artigos máis citados cabería destacar os seguintes:
A súa dedicada carreira á ciencia valeulle numerosos recoñecementos e renome entre os científicos españois máis ilustres. Recibiu gran cantidade de premios entre os que podemos destacar: o Distinguished Young Scientist Award (1983), o Premio Rei Juan Carlos I (1984), o Rhodes Memorial Award (1985), e o Charles-Rudolph-Brupbacher (2005).
O científico xa expresou a súa intención de abandonar o cargo tras a posta en marcha do centro oncolóxico