Mesoglea
En zooloxía coñécese como mesoglea á porción non celular do mesénquima das medusas, máis ou menos grosa, constituída por unha matriz coloidal xelatinosa que funciona como un hidroesqueleto estático. Nas esponxas unha estrutura similar denomínase mesohilo.[1]
Descrición
[editar | editar a fonte]A mesoglea está fundamentalmente constituída por auga. Ademais contén varias substancias que inclúen proteínas fibrosas como o coláxeno, proteoglicanos e fibronectina.[1][2]
A mesoglea é maioritariamente acelular, pero tanto en cnidarios[3] como en ctenóforos,[4] a mesoglea contén feixes de músculos ye fibras de nervios.[5] Outras células nerviosas e musculares descansan xusto baixo as capas epiteliais. A mesoglea tamén contén amebocitos que xogan unha función na fagocitose de residuos e bacterias. Estas células tamén loitan contra as infeccións ao produciren substancias químicas antibacterianas.[6]
A mesoglea pode ser máis delgada que calquera das capas celulares nos celentéreos máis pequenos, como as hidras, o pode conformar o volume do corpo nas medusas máis grandes.[7]
A mesoglea serve como un esqueleto interno, apoiando o corpo. As súas propiedades elásticas axudan a restaurar a forma despois da súa deformación a causa da contracción de músculos.[8]
Porén, sen a flotabilidade da auga para apoiala, a mesoglea non é o bastante ríxida para aguantar o peso do corpo, e os celentéreos xeralmente tenden a aplanarse, ou incluso colapsar cando son sacados fóra da auga.
Usos do concepto
[editar | editar a fonte]Para diferenciarmos o uso do concepto de mesénquima en embrioloxía de vertebrados (isto é, o tecido indiferenciado encontrado na entomesoderma embrionaria do cal se derivan todos os tecidos conectivos, os vasos sanguíneos, as células sanguíneas, o sistema linfático e o corazón) e o uso en zooloxía de invertebrados (un tecido máis ou menos sólido pero pobremente organizado constando dun xel matriz [a mesoglea, en sentido propio] con varias inclusións celulares e fibrosas, localizados entre a epiderme e a gastroderme, algúns autores prefiren utilizar o concepto mesoglea (en sentido máis amplo) en vez de mesénquima ao referirse ás capas medias de esponxas e diploblastos, reservando o termo mesénquima para o sentido embriolóxico. Aínda así, Brusca e Brusca desaconsellan este uso, utilizando mesoglea no seu sentido estrito, e preferindo manter as acepcións embriolóxica e zoolóxica para o termo mesénquima.[9]
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ 1,0 1,1 mesoglea, en Garrido, Carlos (1977): Dicionário terminológico quadrilíngue de zoologia dos invertebrados. A Corunha: Associaçom Galega da Língua. ISBN 84-87305-12-1.
- ↑ Sarras, M. P.; Madden, M. E.; Zhang, X.; Gunwar, S.; Huff, J. K.; Hudson, B. G. (1991). "Extracellular matrix (mesoglea) of Hydra vulgaris". Developmental Biology 148 (2): 481–494. PMID 1743396. doi:10.1016/0012-1606(91)90266-6.
- ↑ Werner, B.; Chapman, D. M.; Cutress, C. E. (1976). "Muscular and nervous systems of the cubopolyp (Cnidaria)". Experientia 32 (8): 1047–1049. doi:10.1007/BF01933964.
- ↑ Hernandez-Nicaise, M. L. (1973). "The nervous system of ctenophores III. Ultrastructure of synapses". Journal of Neurocytology 2 (3): 249–263. PMID 9224490. doi:10.1007/BF01104029.
- ↑ Josephson, Robert (2004-06-15). "THE NEURAL CONTROL OF BEHAVIOR IN SEA ANEMONES". Journal of Experimental Biology 207 (14): 2371–2372. ISSN 0022-0949. doi:10.1242/jeb.01059.
- ↑ Hutton, Danielle M. C.; Smith, Valerie J. (1996). "Antibacterial Properties of Isolated Amoebocytes from the Sea Anemone Actinia equina". Biological Bulletin 191 (3): 441–451. doi:10.2307/1543017.
- ↑ Campbell, R.D. (1976-06-01). "Elimination by Hydra interstitial and nerve cells by means of colchicine". Journal of Cell Science 21 (1): 1–13. ISSN 0021-9533. doi:10.1242/jcs.21.1.1.
- ↑ Kier, W. M. (2012). "The diversity of hydrostatic skeletons". Journal of Experimental Biology 215 (8): 1247–1257. PMID 22442361. doi:10.1242/jeb.056549.
- ↑ Brusca & Brusca 2005, p. 220.
Véxase tamén
[editar | editar a fonte]Bibliografía
[editar | editar a fonte]- Brusca, R. C. & G. J. Brusca (2005): Invertebrados. 2ª ed. Madrid: McGraw-Hill Interamericana de España. ISBN 978-84-486-0246-8.
